824. ყმამან჻ უთხრა჻ აღარ჻ წასლვა჻ არ჻ ეგების჻ ჩემგან჻ აროს჻ იადონი჻ მაშინ჻ მოკვდეს჻ ოდეს჻ ვარდმან჻ იდამჭკნაროს჻ ხამს჻ უძებნოს჻ ცვარი჻ წყლისა჻ მისთვის჻ თავი჻ ყოვლგან჻ აროს჻ ვერ჻ უპოვოს჻ რა჻ ქნას჻ ანუ჻ გული჻ რათა჻ დაიწყნაროს჻
825. უმისოდ჻ მყოფი჻ ვერ჻ გავსძლებ჻ ჯდომასა჻ ვერცა჻ წოლასა჻ მართ჻ ნადირთაებრ჻ გაჭრასა჻ ვირჩევ჻ მათთანა჻ რბოლასა჻ ასრე჻ გასრულსა჻ რად჻ მნუკევს჻ მისთა჻ მებრძოლთა჻ ბრძოლასა჻ სჯობს჻ უყოლობა჻ კაცისა჻ მომდურავისა჻ ყოლასა჻
826. მოვახსენებ჻ ერთხელ჻ კვლაცა჻ აწ჻ რაზომცა჻ მეფე჻ წყრების჻ ნუთუ჻ გაბრჭოს჻ გული჻ ჩემი჻ ვით჻ იწვის჻ და჻ ვით჻ ენთების჻ არ჻ გამიშვებს჻ გავიპარვი჻ რა჻ იმედი჻ გარდმიწყდების჻ მე჻ თუ჻ მოვჰკვდე჻ ჩემი჻ კერძი჻ სოფელიმცა჻ გარდიფხვრების჻
827. მოიუბნეს჻ ვაზირმან჻ ქნა჻ ჭამასმანი჻ მათნი჻ ფერნი჻ უმასპინძლა჻ ძღვენი჻ უძღვნა჻ შვენიერსა჻ შვენიერნი჻ მისნი჻ მყოლნი჻ ავეავსნა჻ მოყმენი჻ თუნდა჻ ბერნი჻ გაიყარნეს჻ ყმა჻ წავიდა჻ სახლად჻ ჩადგეს჻ მზისა჻ წვერნი჻
828. შეკრა჻ წითელი჻ ასი჻ ათასი჻ პირად჻ მზემან჻ და჻ ტანად჻ სარომან჻ სამასი჻ თავი჻ სტავრაატლასი჻ უხვმან჻ ნიადაგ჻ მიუმცდარომან჻ სამოცი჻ თვალი჻ ლალიაგუნდი჻ ფერად჻ არ჻ მათმან჻ საუარომან჻ კაცი჻ გაგზავნა჻ ვაზირისასა჻ ესე჻ ყველაი჻ მისთვის჻ არო჻ მან჻
829. შესთვალა჻ თუ჻ რაცა჻ გმართებს჻ ვით჻ მოგცე჻ და჻ ვით჻ გაქონო჻ ვალთა჻ შენთა჻ გარდასახდლად჻ რა჻ ნაცვალი჻ მოვიგონო჻ თუღა჻ დავრჩე჻ შენთვის჻ მოვკვდე჻ თავი჻ ჩემი჻ დაგამონო჻ სიყვარული჻ სიყვარულსა჻ შეგიცალო჻ შეგიწონო჻
830. მე჻ ვითა჻ ვთქვა჻ უებრობა჻ სიკეთე჻ და჻ ქება჻ მისი჻ კაცი჻ იყო჻ საქმისაცა჻ შესაფერი჻ შესატყვისი჻ ასრე჻ უნდა჻ მოხმარება჻ ჰგავიდოდეს჻ ვისცა჻ ვისი჻ ოდეს჻ კაცსა჻ დაეჭიროს჻ მაშინ჻ უნდა჻ ძმა჻ და჻ თვისი჻
831. შერმადინს჻ ეტყვის჻ უბრძანებს჻ პირმზე჻ ნათელთა჻ მფენელი჻ ესე჻ დღე჻ არის჻ იმედი჻ ჩემის჻ გულისა჻ მლხენელი჻ შენგან჻ თავისა჻ შენისა჻ საჩემოდ჻ გამომჩენელი჻ მქებრად჻ ამბისა჻ მათისა჻ ხამს჻ მკითხავი჻ და჻ მსმენელი჻
832. იტყვის჻ როსტან჻ არ჻ გამიშვა჻ არცა჻ სიტყვა჻ მომისმინა჻ მან჻ არ჻ იცის჻ რათა჻ ვინა჻ და჻ სულდგმული჻ ვისგან჻ ვინა჻ უმისომცა჻ ნუ჻ ცოცხალ჻ ვარ჻ ნუცა჻ გარე჻ ნუცა჻ შინა჻ რაც჻ ა჻ საქმე჻ უსამართლო჻ ღმერთმან჻ ვისმცა჻ შეარჩინა჻
833. თუცა჻ მისი჻ არ჻ გაწირვა჻ ჩემგან჻ მტკიცობს჻ არ჻ სათუობს჻ ყოვლი჻ ცრუ჻ და჻ მოღალატე჻ ღმერთსა჻ ჰგმობს჻ და჻ აგრე჻ ცრუობს჻ გული჻ მისი჻ უნახავი჻ ტირს჻ და჻ სულთქვამს჻ ვაებს჻ უშობს჻ ლხინსა჻ არას჻ არ჻ იახლებს჻ ჰკრთების჻ კუშტობს჻ ვახშობს჻ უშობს჻
834. ოდეს჻ ბრძენმან჻ გაიგონოს჻ გონებითა჻ მთით჻ და჻ გორით჻ მიჯნური჻ და჻ სამიჯნურო჻ ერთმანერთსა჻ შევასწორით჻ ერთად჻ ვთქვენით჻ გაუყრელად჻ მათი჻ არა჻ გავაორით჻ მოყვარესა჻ მოყვრისაგან჻ მოგონება჻ უნდა჻ შორით჻
835. სამი჻ არის჻ მოყვრისაგან჻ მოყვრობისა჻ გამოჩენა჻ პირველ჻ ნდომა჻ სიახლისა჻ სიშორისა჻ ვერ჻ მოთმენა჻ მიცემა჻ და჻ არას჻ შური჻ ჩუქებისა჻ არ჻ მოწყენა჻ გავლენა჻ და჻ მოხმარება჻ მისად჻ რგებად჻ ველთა჻ რბენა჻
836. მან჻ გამისრულა჻ ყველაი჻ ესე჻ წესი჻ და჻ რიგები჻ აწ჻ ჩემგან჻ ჰმართებს჻ მუქაფა჻ გულომცა჻ ჭირსა჻ შეები჻ თუ჻ ვერა჻ ვარგო჻ მისთანა჻ მეცა჻ წასადმევეგები჻ ხარ჻ რაზომ჻ ფერი჻ სოფელო჻ არვისგან჻ არ჻ შეიგები჻
837. რადღა჻ ვაგრძელებ჻ სიტყვასა჻ ჟამია჻ შემოკლებისა჻ აწ჻ გაპარვაა჻ წამალი჻ ამა჻ გულისა჻ ლებისა჻ რასაცა჻ გვედრებ჻ ისმენდი჻ ვიდრე჻ დრო჻ გქონდეს჻ ხლებისა჻ შენ჻ გაამაგრე჻ დაჭირვა჻ ჩემისა჻ ნასწავლებისა჻
838. აწ჻ მეფეთა჻ სამსახურად჻ პირველ჻ თავი჻ დაამზადე჻ სიკეთე჻ და჻ უკლებლობა჻ შენი჻ ერთობ჻ გააცხადე჻ სახლი჻ ჩემი჻ შეინახე჻ სპათა჻ ჩემთა჻ ეთავადე჻ სამსახური჻ აქანამდის჻ კვლა჻ გავლენა჻ გააკვლადე჻
839. მტერთა჻ ჩემთა჻ ენაპირე჻ ძალი჻ ნურა჻ მოგაკლდების჻ ერთგულთათვის჻ კარგი჻ ნუ჻ გშურს჻ ორგულიმცა჻ შენი჻ კვდების჻ შემოვიქცე჻ შენი჻ ჩემგან჻ ვალი჻ კარგად჻ გარდიხდების჻ პატრონისა჻ სამსახური჻ არაოდეს჻ არ჻ წახდების჻
840. ესე჻ ესმა჻ ცრემლი჻ ცხელი჻ შერმადინსა჻ თვალთა჻ სდინდი჻ მოახსენა჻ მარტოობით჻ ჭირსა჻ რადმცა჻ შევუშინდი჻ მაგრა჻ რა჻ ვქმნა჻ უშენომან჻ დამეცემის჻ გულსა჻ ბინდი჻ წამიტანე჻ სამსახურად჻ მოგეხმარო჻ რაცა჻ გინდი჻
841. ვის჻ ასმია჻ მარტოსაგან჻ ღარიბობა჻ ეგზომ჻ დიდი჻ ვის჻ ასმია჻ პატრონისა჻ ჭირსა჻ შიგან჻ ყმისა჻ რიდი჻ დაკარგულსა჻ გიგონებდე჻ რა჻ ვიქმნები჻ აქა჻ ფლიდი჻ ყმამან჻ უთხრა჻ ვერ჻ წაგიტან჻ რაზომსაცა჻ ცრემლსა჻ ღვრიდი჻
842. შენგან჻ ჩემი჻ სიყვარული჻ ვითამც჻ არა჻ დამეჯერა჻ მაგრა჻ საქმე჻ არ჻ მოხვდების჻ ჟამი჻ ასრე჻ დამემტერა჻ ვის჻ მივანდო჻ სახლი჻ ჩემი჻ შენგან჻ კიდევ჻ ვინმც჻ მეფერა჻ გული჻ დადევ჻ დაიჯერე჻ ვერ჻ წაგიტან჻ ვერა჻ ვერა჻