919. გამოჭრილვარ჻ საძებარად჻ ვერვის჻ ძალაქვს჻ ჩემოდნება჻ უდაბურთა჻ ტყეთა჻ ვლახავ჻ ჭირი჻ მაქვს჻ და჻ მრავლად჻ ვნება჻ მემცა჻ ვითა჻ დავეურჩე჻ რა჻ მოვიდეს჻ ღმთისა჻ ნაბა჻ მისგან჻ კიდე჻ არვის჻ ძალ჻ უც჻ ამა჻ ჩემთა჻ ცეცხლთა჻ გზნება჻
920. ვიარები჻ ღმერთსა჻ სადა჻ ცის჻ კიდენი჻ დაემყაროს჻ გარდვიკარგვი჻ სხვათა჻ გზათა჻ ვერვინ჻ მნახოს჻ მე჻ აქ჻ მაროს჻ ვენუკევ჻ თუ჻ ტანსა჻ ჩემსა჻ ტკბილი჻ სული჻ გაეყაროს჻ მას჻ ვერ჻ ვნახავ჻ სიმრგვლე჻ ცისა჻ ჩემთვის჻ რისხვით჻ მოიყაროს჻
921. პატრონი჻ ჩემი჻ გამზრდელი჻ ღმერთი჻ და჻ ღმერთულებრ჻ ცხოველი჻ მშობლური჻ ტკბილი჻ მოწყალე჻ ცა჻ წყალობისა჻ მთოველი჻ მას჻ უორგულე჻ წამოველ჻ მართ჻ დავივიწყე჻ ყოველი჻ მისი჻ შემცოდე჻ ღრმთისაგან჻ კარგსა჻ რაღასა჻ მოველი჻
922. ესე჻ ყველაი჻ ასრე჻ მჭირს჻ დაო჻ ბედითა჻ მისითა჻ არ჻ უტყუვე჻ მოსრულვარ჻ მგზავრი჻ ღამით჻ და჻ დღისითა჻ აწ჻ იგი჻ სადმე჻ წასრულა჻ ვიწვი჻ ცეცხლითა჻ ვისითა჻ ცუდმაშვრალი჻ და჻ მტირალი჻ ქვე჻ ვზივარ჻ პირითა჻ მქისითა჻
923. დაო჻ მეტსა჻ საუბარსა჻ აღარ჻ მომცემს჻ ჟამი჻ და჻ დრო჻ არ჻ ვინანი჻ გარდასრულსა჻ ბრძენთა჻ სიტყვა჻ დავაღადრო჻ წავალ჻ ვძებნი჻ ანუ჻ ვჰპოვებ჻ ან჻ სიკვდილი჻ მოვიადრო჻ თვარა჻ ბედი჻ აზომ჻ თურე჻ მიკვეთს჻ ღმერთსა჻ რაღა჻ ვჰკადრო჻
924. ამის჻ მეტი჻ აღარა჻ თქვა჻ ატირდა჻ და჻ წამოვიდა჻ ქვაბი჻ ჩავლო჻ წყალსა჻ გახდა჻ შამბი჻ გავლო჻ ველს჻ გავიდა჻ ქარი჻ ველთა჻ მონაქროლი჻ ლალის჻ ფერსა჻ ვარდსა჻ ზრვიდა჻ რად჻ მიმეცო჻ ამა჻ ჭირსა჻ ბედსა჻ ამას჻ უზრახვიდა჻
925. იტყვის჻ ღმერთო჻ რა჻ შეგცოდე჻ შენ჻ უფალსა჻ არსთა჻ მხედსა჻ რად჻ გამყარე჻ მოყვარეთა჻ რად჻ შემასწარ჻ ამა჻ ბედსა჻ ერთი჻ ორთა჻ მგონებელი჻ ვარ჻ საქმესა჻ წარსაწყმედსა჻ მოვკვდე჻ თავი჻ არ჻ მეწყალვის჻ სისხლი჻ ჩემი჻ ჩემსა჻ ქედსა჻
926. მოყვარემან჻ ვარდის჻ კონა჻ გულსა჻ მკრა჻ და჻ დამიწყლულა჻ იგი჻ ფიცი჻ ჩემგან჻ სრული჻ მან჻ აღარა჻ გამისრულა჻ მას჻ თუ჻ გამყრი჻ საწუთროო჻ ჩემი჻ ლხინი჻ გარდასრულა჻ სხვა჻ მოყვარე჻ თვალსა჻ ჩემსა჻ გაკიცხულა჻ გაბასრულა჻
927. კვლა჻ იტყვის჻ მიკვირს჻ ნაღველი჻ კაცისა჻ ჭკვიანისა჻ რა჻ მჭმუნვარებდეს჻ რას჻ არგებს჻ ნაკადი჻ ცრემლთა჻ ბანისა჻ სჯობს჻ გამორჩევა჻ აზრობა჻ საქმისა჻ დასაგვანისა჻ აწ჻ მეცა჻ მიჯობს჻ მონახვა჻ მის჻ მზისა჻ ლერწამტანისა჻
928. ყმა჻ გაემართა჻ საძებრად჻ მტირალი჻ ცრემლთა჻ მფქვეველი჻ ეძებს჻ უზახის჻ უყივის჻ დღეებრ჻ ღამეთა჻ მთეველი჻ სამ჻ დღემდის჻ მოვლო჻ მრავალი჻ ხევი჻ შამბნარი჻ ტყე჻ ველი჻ ვერ჻ პოვა჻ მივა჻ მჭვუნვარე჻ ვერას჻ ამბისა჻ მცნეველი჻
929. იტყვის჻ ღმერთო჻ რა჻ შეგცოდე჻ ეგზომ჻ დიდი჻ რა჻ გაწყინე჻ რად჻ მემასწარ჻ ამა჻ ბედსა჻ რა჻ სასჯელი჻ მომივლინე჻ გამკითხველო჻ გამიკითხე჻ აჯა჻ ჩემი჻ შეისმინე჻ დაამოკლე჻ დღენი჻ ჩემნი჻ ჭირნი჻ ჩემი჻ გამილხინე჻
930. მივიდოდა჻ მიუბნობდა჻ ყმა჻ მტირალი჻ ფერშეცვლილი჻ ქედსა჻ რასმე჻ გარდაადგა჻ ველი჻ აჩნდა჻ მზიანჩრდილი჻ ნახა჻ შავი჻ შამბთა჻ პირსა჻ დგა჻ სადავე჻ უკუყრილი჻ თქვა჻ უცილოდ჻ იგიაო჻ არა჻ უნდა჻ ამას჻ ცილი჻
931. რა჻ შეხედნა჻ ყმასა჻ გულმან჻ გაუფეთქნა჻ გაუნათდა჻ აქა჻ ლხინი჻ დაღრეჯილსა჻ უათასდა჻ არ჻ უათდა჻ ვარდმან჻ ფერი჻ განანათლა჻ ბროლი჻ ბროლდა჻ სათი჻ სათდა჻ ვით჻ გრიგალმან჻ ჩაირბინა჻ არ჻ მოსცალდა჻ მჭვრეტად჻ მათდა჻
932. რა჻ ტარიელ჻ დაინახა჻ განაღამცა჻ დაეღრიჯა჻ ახლოს჻ მყოფი჻ სიკვდილისა჻ ჯდა჻ და჻ პირი჻ დაებღნიჯა჻ საყელონი჻ გარდეხივნეს჻ თავი჻ სრულად჻ გაეგლიჯა჻ მას჻ აღარა჻ შეესმოდა჻ სოფლით჻ გაღმა჻ გაებიჯა჻
933. ერთკე჻ უც჻ ლომი჻ მოკლული჻ და჻ ხრმალი჻ სისხლმოცხებული჻ კვლა჻ სხვაგნით჻ ვეფხი჻ უსულო჻ მკვდარი჻ ქვედანარცხებული჻ მას჻ წყაროსაებრ჻ თვალთაგან჻ ცრემლი჻ სდის჻ გაფიცხებული჻ მუნ჻ ეგრე჻ გულსა჻ უნთებდა჻ ცეცხლი჻ მცხინვარე჻ ცხებული჻
934. თვალთა჻ ახმადცა჻ ზარედვა჻ სრულად჻ მიჰხდოდა჻ ცნობასა჻ მიახლებოდა჻ სიკვდილსა჻ მოჰშორვებოდა჻ ნობასა჻ ყმა჻ სახელდებით჻ უყივის჻ ლამის჻ სიტყვითა჻ კრთობასა჻ ვეღარ჻ ასმინა჻ გარდიჭრა჻ ძმა჻ გამოაჩენს჻ ძმობასა჻
935. ხელითა჻ ცრემლსა჻ უწურავს჻ თვალთა჻ ავლებდა჻ სახელსა჻ ახლოს჻ უზის჻ და჻ უზახის჻ მართ჻ სახელდებით჻ სახელსა჻ ეტყვის჻ ვერ჻ მიცნობ჻ ავთანდილს჻ შენთვის჻ გაჭრილსა჻ და჻ ხელსა჻ მას჻ არა჻ დია჻ შეესმის჻ რეტსა჻ თვალდაუფახელსა჻
936. ესე჻ ყველაი჻ ასრეა჻ რაცა჻ აწ჻ ჩემგან჻ თხრობილა჻ ცრემლნი჻ მოსწურნა჻ თვალთაგან჻ ცოტადრე჻ მოაცნობილა჻ მაშინღა჻ იცნა჻ აკოცა჻ მოეჭდო჻ მოეძმობილა჻ ვიმოწმებ჻ ღმერთსა჻ ცხოველსა჻ მათებრივ჻ არა჻ შობილა჻
937. უთხრა჻ ძმაო჻ არ჻ გიტყუვე჻ გიყავ჻ რაცა჻ შემოგფიცე჻ გნახე჻ სულთა჻ გაუყრელმან჻ ფიცი჻ ასრე჻ დავამტკიცე჻ აწ჻ დამეხსენ჻ სიკვდილამდის჻ ვიტირო჻ და჻ თავსა჻ ვიცე჻ მაგრა჻ გვედრებ჻ დამარხვასა჻ მხეცთა჻ საჭმლად჻ არ჻ მივიცე჻