ვეფხისტყაოსანი (ჩანართი და დანართი ტექსტებით), 1956 წ.
626. “მე დილასა მოციქულთა სიტყვა ტკბილი შევუთვალე; რამაზს ჰკადრეთ: “მოგეგებვი, მოდი, მოვალ მეცა მალე”. ნახევარ დღე სხვა ვიარე, ჭირსა თავი არ ვაკრძალე. განგებაა, დღესცა მომკლავს, ქვემცა სადა დავიმალე!?
627. “ქედსა რასმე გარდავადეგ, მინდორს მტვერი დავინახე; ვთქვი თუ: “მოვა რამაზ მეფე; ჩემთვის უდგამს თუცა მახე, ჩემიც გაჰკვეთს ხორცსა მათსა ხრმალი ბასრი, შუბი ვახე”. მაშინ უთხარ სპათა ჩემთა, სახე დიდი დაუსახე.
628. “ვთქვი თუ: “ძმანო, ისი კაცნი ჩვენ ღალატსა გვიდგებიან, მკლავთა თქვენთა სიმაგრენი ამისთვისმცა რად დალბიან? ვინცა მოკვდეს მეფეთათვის, სულნი მათნი ზეცას რბიან. აწ შევებნეთ ხატაელთა, ხრმალნი ცუდად რას გვაბიან?”
629. “უბრძანე ჩაცმა აბჯრისა, ლაღმან სიტყვითა ხაფითა; დავეკაზმენით საომრად ჯაჭვ-ჯავშანითა, ქაფითა; რაზმი დავაწყევ, მივმართე, წაველ დიდითა სწრაფითა, მას დღესა ჩემი მებრძოლი ჩემმანვე ხრმალმან დაფითა.
630. “მივეახლენით, შეგვატყვეს მათ ტანსა აბჯარ-ცმულობა; კაცი მოვიდა, მომართვა მეფისა მოციქულობა; ეთქვა თუ: “ჟამად გვაჩნია ჩვენ თქვენი არ ორგულობა, აბჯრითა გხედავთ, შეგქვნია აწ ამად გულ-ნაკლულობა”.
631. “შევსთვალე თუ: “მეცა ვიცი, რაცა ჩემთვის გაგიგია; თქვენ რასაცა სთათბირობდით, არ იქმნების, არ, იგია! ბრძანეთ, მოდით, შემებენით, ვითა წესი და რიგია, მეცა თქვენად დასახოცლად ხელი ხრმალსა დამიგია”.
632. “რა მივიდა მოციქული, კვლავცა რადღა გამოგზავნეს! კვამლი შექნეს ლაშქართათვის, დამალული გაამჟღავნეს; სამალავით გამოვიდეს, თავნი ორგნით აქარავნეს. შექმნეს რაზმი მრავალკეცი, თუცა, ღმერთო, ვერა მავნეს.
633. “შუბნი ვსთხოვენ, ხელი ჩავჰყავ მუზარადის დასარქმელად; საომარად ატეხილი ვიყავ მათად გამტეხელად; ერთსა წავსწვდი უტევანსა, წავგრძელდი და წაველ გრძელად; მათ ურიცხვთა რაზმი ეწყო, წყნარად დგეს და აუშლელად.
634. “ახლოს მიველ, შემომხედნეს, შმაგიაო, ესე თქვესა, მუნ მივმართე მკლავ-მაგარმან, სად უფროსნი ჯარი დგესა; კაცს შევეც, ცხენი დავეც, მართ ორნივე მიჰხდეს მზესა, შუბი გატყდა, ხელი ჩავჰყავ, ვაქებ, ხრმალო, ვინცა გლესა.
635. “შიგან ასრე გავერივე, გნოლის ჯოგსა ვითა ქორი, კაცი კაცსა შემოვსტყორცე, ცხენ-კაცისა დავდგი გორი; კაცი, ჩემგან შენატყორცი ბრუნავს ვითა ტანაჯორი, ერთობ სრულად ამოვწყვიტე წინა კერძი რაზმი ორი.
636. “ერთობილნი მომეხვივნეს, მგრგვლივ შეიქნა ომი დიდი; ვჰკრი რასაცა, ვერ დამიდგნის, სისხლსა მჩქეფრსა ამოღვრიდი; ცხენსა კაცი გაკვეთილი მანდიკურად გარდავჰკიდი. სითაც ვიყვი, გამექციან, მათ შეჰქნია ჩემი რიდი.
637. “საღამო ჟამ დაიზახნა ქედით მათმან დარაჯამან; “ნუღარა სდგათ, წაედითო, კვლა მოგვხედნა რისხვით ცამან: მოვა მტვერი საშინელი, შეგვაშინნა ამად ამან, ნუთუ სრულად ამოგვწყვიდნეს უთვალავმან, ბევრმან სპამან!”
638. “ჩემნი ლაშქარნი, რომელნი წამომეტანნეს მე არა, რა ეცნა, წამოსულიყვნეს, ღამე წამორთვით ეარა; ვერ დაიტევდა მინდორი და არე მთათა ე არა, გამოსჩნდეს, სცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ხმა გააზეარა.
639. “იგი ნახეს, გასაქცევლად გაემართნეს; შევჰკივლენით; ველნი, ჩვენგან ნაომარნი, ომითავე გარდავლენით. რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმანერთსა გავეხრმლენით, მისნი სპანი ყველაკანი დავიპყრენით, არ მოვჰკვლენით.
640. “უკანანიცა ლაშქარნი მოესწრნეს მათ გაქცეულთა, დაუწყეს პყრობა, ჩამოყრა შეშინებულთა, ძლეულთა; ძილისა მიხვდა ნაცვალი ძილ-მკრთალთა, ღამე-თეულთა, ტყვეთა მრთელთაცა არ აკლდა კვნესა, მართ ვითა სნეულთა.
641. “მას ადგილსა ნაომარსა გარდავხედით მოსვენებად. ხელსა ხრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ- ნაღებად; ჩემნი სპანი მოვიდიან საჭვრეტლად და ჩემად ქებად, ვერ იტყვიან, ვერ მიმხვდარნი ქებასაცა მოხსენებად.
642. “ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს; ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს; რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი, ამიტირდეს, ჩემგან ხრმლითა განაკვეთნი ნახეს, მეტად გაუკვირდეს.
643. “გავგზავნენ ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე, ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავიცა ვაალაღებინე, სისხლთა მებრძოლთა სისხლითა მინდორი შევაღებინე, არ ვბრძოლე, კარი ქალაქთა უომრად გავაღებინე”.
644. რამაზს ვარქვი: “შემიგნია საქმე შენი სამუხთალე, აწ ეგრეცა შეპყრობილმან თავი გამოიმართალე, სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყველა ხელთა მომათვალე, თვარა შენი შეცოდება მემცა ზედა რად წავსთვალე?”.
645. “რამაზ მითხრა: “აღარაა ამის მეტი ჩემი ღონე, ერთი ჩემი დიდებული მომეც, ზედა მაბატონე, ციხოანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე, ხელთა მოგცემ ყველაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე!”.
