ვეფხისტყაოსანი (Q-483), XIX ს.
587. რა ყველაი დავიურვე ხატაეთით გავემგზავრე წამოვიხვენ საჭურჭლენი სახელმწიფო დავიავრე ვერ მოვეყავ აქლემითა აზავრები ვააზავრე მოვირჭვენ და მოვივლინე რაცა მწადდა აგრე ვყავრე
588. ხატაეთისა ხელმწიფე მომყვანდა შეპყრობილია ჰინდოეთს მიველ მეგება ჩემი გამზრდელი ტკბილია რა ქება მითხრა არ ითქმის ჩემგან სათქმელად წბილია ხელი გამიხსნა შემომკრა მან სახვეველი ლბილია
589. ედგნეს ტურფანი კარავნი მოედანს ჩამოდგომილსა საუბრისა და ჭვრეტისა ჩემისა მას მონდომილსა მას დღესა ედვა ნადიმი მას შიგან გარდახდომილსა მიალერსებდა მიჭვრეტდა წინაშე ახლოს ჯდომილსა
590. მას ღამით ვსხედით ნადიმად მუნ ამოდ გავიხარენით დილასა ქალაქს შევედით მოედნით ავიყარენით მეფემან ბრძანალაშქარნი უხმენით შემოჯარენით დღეს ხატაელი მიჩვენეთ ტყვენიცა შემომგვარენით
591. რამაზ მეფე შეპყრობილი მას წინაშე მოვიყვანე ტკბილად ნახა ხელმწიფემან ვითა შვილი სააკვანე ორგული და მოღალატე ნამსახურსა დავაგვანე ესე არის მამაცისა მეტისმეტი სიგულვანე
592. მას მეფესა ხატაელსა უმასპინძლა უალერსა ჟამიერად უბრძანებდის საუბარსა მათსა ფერსა ცისკრად მიხმეს მიბრძანებდეს მე სიტყვასა ლმობიერსა შეუნდობო ხატაელსა მას აქამდის შენამტერსა
593. მე ვჰკადრეღმერთი ვინათგან შეუნდობს შეცოდებულსა უყავით თქვენცა წყალობა მას ღონე გაცუდებულსა რამაზს უბრძანებსიცოდი გაგზავნით შეწყალებულსა მაგრა ნუ გნახავთ კვლაცაღა ჩვენს წინა გაწბილებულსა
594. ხარაჯა დასდვეს შეჰკვეთეს დრაჰკანი ასჯერ ასია კვლავ ხატაური მრავალი სხვა სტავრა სხვა ატლასია მერმე ყველაი დამოსა იგი და მისი ხასია შეწყალებული გაგზავნა უყო რისხვისა ფასია
595. ხატაელმან დაუმადლა დადრკა მდაბლად ეთაყვანა მოახსენაორგულობა თქვენი ღ~თნ შემანანა თუღა ოდეს შეღაგცოდო მაშინ მომკალ მემცა განა წავიდა და ყველაკაი მისი თანა წაიტანა
აქა ასმათისაგან მორთმევა სამხრისა ნესტან დარეჯან გამოგზავნა
596. მოვიდა კაცი მეფისა ცისკრობს არ დანაღამია ებრძანა რა შენ გაყრივარ მას აქათ თვეო სამია მინდორს მოკლული ისრითა ნადირი არ მიჭამია არ დამაშვრალხარ წავიდეთ თუცა დაშრომის ჟამია
597. შევეკაზმე დარბაზს მიველ დამხვდა ჯარი ავაზისა შავარდნითა სავსე იყო სრულად არე დარბაზისა მეფე ქვე ჯდა შეკაზმული შვენებითა მსგავსი მზისა გაეხარნეს მისვლა ჩემი ტურფისა და ლამაზისა
598. იდუმალ ცოლსა ეუბნა მართ ჩემგან უცოდნელია ომით მოსრული ტარიელ საჭვრეტად სასურველია მან გაანათლოს მჭვრეტელთა გული რაზომცა ბნელია რაცა დაგვედრო საქმნელად ქმენ არა საზოზღნელია
599. აწ მითქვამს საქმე უშენო შენცა ცან ესე მცნებული რადგან ქალია სამეფოდ ჩვენგანვე სახელდებული ვინცაღა ნახავს აწ ნახოს აჰა დღე ედემს ხლებული გვერდსა დაისვი ორნივე სრას დამხვდით მოვალ შვებული
600. მოვინადირეთ მინდორი ძირი მთისა და გორისა იყო სიმრავლე ძაღლისა შავარდნისა და ქორისა ადრე დავბრუნდით ვიარეთ არ ეჯი გზისა შორისა აღარ იბურთეს დაშლა ქნეს თამაშობისა ორისა
601. ჩემთა მჭვრეტელთა მოეცვა ქალაქი შუკა და ბანი ომგარდახდილსა მშვენოდეს მეანიანნი კაბანი ფერმიხდილგვარად ვშვენოდი ვარდი ცრემლითა ნაბანი ვინცა მიჭვრეტდის ბნდებოდის მათრლად არს არ კატაბანი
602. რიდენი რომე მეშოვნეს ქალაქსა ხატაელთასა იგი მეხვივნეს მშვენოდეს ვახელებ გულსა ხელთასა მეფე გარდახდა დარბაზსა შევედით ჩემთა მზრდელთასა შევხედენ დავკრთი ელვასა ღაწვთა მზეებრ ნათელთასა
603. მას მზესა ტანსა ემოსნეს ნარინჯისფერნი ჯუბანი ზურგით უთქს ჯარი ხადუმთა დასდასად უბანუბანი სრულად ნათლითა აევსო სახლი შუკა და უბანი მუნ ვარდსა შუა შვენოდეს ძოწმარგალიტნი ტყუბანი
604. ნაომარსა დაკოდილსა ხელი ყელსა ჩამომება დედოფალი საჯდომთაგან ადგა წინა მომეგება ვითა შვილი გარდამკოცნა ღაწვი ვარდი დამილება მითხრანუ ეჭუ ამას იქით თუღა მტერი შეღაგება
605. ახლოს დამისვეს ადგილსა მუნ სადა მიამებოდა პირისპირ მიჯდა იგი მზე გული ვისთვისცა კვდებოდა მალვით უჭვრეტდი მიჭვრეტდის სხვად არად მეგონებოდა თვალნი მოვსწყვიდნი სიცოცხლე ამითა მეარმებოდა
