422. ლაშქარნი჻ და჻ დიდებულნი჻ დადრკეს჻ მდაბლად჻ ეთაყუანეს჻ მოახსენეს჻ მიწად჻ ვექმნეთ჻ ვინცა჻ მიწად჻ მიგვაგვანეს჻ მორჩილ჻ ქმნილი჻ დაგვადიდნეს჻ ურჩნი჻ მკუდართა჻ დაგვაგვანეს჻ მტერთა჻ მკლავნი჻ შეამოკლნეს჻ გული჻ ჩუენი჻ აგულოვნეს჻
423. ტარიელცა჻ უთხრა჻ ქებით჻ იმედისა჻ გათავება჻ ქალსა჻ უთხრა჻ შემიყრიხართ჻ აღარა჻ გწვავს჻ ცეცხლთა჻ დება჻ ქმარი჻ შენი჻ ძმაა჻ ჩემი჻ მწადს჻ აგრევე჻ თქუენი჻ დება჻ ორგულთა჻ და჻ შემცილეთა჻ თქუენთა჻ მე჻ ვქნა჻ გაფლიდება჻
424. მას჻ დღე჻ ავთანდილ჻ პატრონად჻ ზის჻ და჻ ჴელმწიფე჻ ზენია჻ მას჻ თანა჻ მჯდომსა჻ ტარიელს჻ შვენიან჻ სინაზენია჻ ნესტანჯარ჻ ახლავს჻ თინათინს჻ ვინ჻ მჭურეტთა჻ ამაზრზენია჻ ჰგავს჻ თუ჻ ცა჻ მოდრკა჻ ქუეყანად჻ შეყრილან჻ ოთხნივ჻ მზენია჻
425. დაიწყეს჻ მორთვა჻ პურისა჻ ლაშქართა჻ მის჻ მესავსისა჻ ძროხა჻ და჻ ცხვარი჻ დაკლული჻ არს჻ უმრავლესი჻ ხავსისა჻ შეიქნა჻ ძღნობა჻ ძღვენისა჻ მათისა჻ შესამზგავსისა჻ მათ჻ ყოვლთა჻ შუქი჻ ანათობს჻ პირისა჻ პირ჻ მზისა჻ მგზავსისა჻
426. იაგუნდისა჻ ჯამები჻ იყუის჻ ლალისა჻ ჭიქები჻ კულა჻ უცხო჻ ფერთა჻ ჭურჭელთა჻ სხდის჻ უცხო჻ უცხო჻ სიქები჻ მის჻ ქორწილისა჻ მაქები჻ კაცი჻ ბრძენთაგან჻ იქები჻ მჭურეტელნო჻ გულსა჻ ეტყოდი჻ ნუ჻ აიხსნები჻ იქები჻
427. მუტრიბნი჻ მოდგეს჻ ყოველგნით჻ ისმოდა჻ ჴმა჻ წინწილისა჻ შეყრით჻ ძეს჻ ოქრო჻ გუარი჻ და჻ ბალახშისა჻ თლილისა჻ მსმელთათვის჻ წყარო჻ ღვინისა჻ ასგან჻ დის჻ მგზავსი჻ მილისა჻ ბინდით჻ ცისკრამდის჻ სმა჻ იყო჻ გარდაჴდა჻ ჟამი჻ დილისა჻
428. არვინ჻ დარჩა჻ უსაბოძრო჻ არა჻ კოჭლი჻ არც჻ საპყარი჻ მოდიოდა჻ მარგალიტი჻ მოფანტული჻ მონაყარი჻ გაბედითდა჻ წასაღებლად჻ ატლასი჻ და჻ ოქრო჻ მყარი჻ სამ჻ დღე჻ იყო჻ ჰინდოთ჻ მეფე჻ ავთანდილის჻ ვით჻ მაყარი჻
429. ხვალისა჻ მეფე჻ არაბთა჻ კულა჻ პურობს჻ არღაფალია჻ ტარიელს჻ უთხრა჻ შენი჻ მზე჻ საჭურეტლად჻ სატურფალია჻ მეფე჻ ხარ჻ ყოვლთა჻ მეფეთა჻ და჻ ეგე჻ დედოფალია჻ ჴამს჻ ყურსა჻ გვეგდოს჻ საყურად჻ ჩუენ჻ თქუენი჻ ნატერფალია჻
430. აწ჻ მეფეო჻ არა჻ ეგების჻ ჩუენი჻ სხდომა჻ თქუენად჻ სწორად჻ საჴელმწიფო჻ საჯდომი჻ და჻ სხვა჻ დაუდგა჻ ტახტი჻ შორად჻ ქუემოთ჻ დასხა჻ ავთანდილ჻ და჻ მისი჻ ცოლი჻ მათად჻ სწორად჻ პირველ჻ ძღვენი჻ ტარიასთვის჻ მოიღიან჻ იდვის჻ გორად჻
431. არაბთა჻ მეფე჻ მასპინძლობს჻ იქს჻ ოდენ჻ არიფობასა჻ ზოგჯერ჻ მათ჻ ახლავს჻ ზოგჯერ჻ მათ჻ არ჻ იჴმობს჻ ჴელმწიფობასა჻ მისცემს჻ და჻ უქებს჻ ყოველი჻ უხობა჻ იეფობასა჻ ფრიდონ჻ მას჻ უზის჻ ავთანდილს჻ ჩვეული჻ ვით჻ მეფობასა჻
432. თინათინს჻ ქრმითურთ჻ პატივი჻ ჰქონდა჻ ინდოთა჻ ქალისა჻ სიყუარული჻ და჻ ჩუქება჻ ვითა჻ სიძისა჻ დასძალისა჻ რომე჻ სძღუნა჻ არა჻ ეგების჻ თქმა჻ არა჻ ნაათალისა჻ თვითო჻ სკიპტრა჻ და჻ პორფილი჻ და჻ გვირგვინები჻ თვალისა჻
433. კულა჻ უძღუნა჻ ძღვენი჻ ორთავე჻ მგზავსი჻ მათისა჻ ბედისა჻ ათასი჻ თვალი჻ ნაშობი჻ რომანულისა჻ დედისა჻ კულავ჻ მარგალიტი჻ ათასი჻ არ჻ სათქმლად჻ მონაყბედისა჻ ათასი჻ ცხენი჻ ტაიჭი჻ სისხოთა჻ მგზავსი჻ ქედისა჻
434. ფრიდონს჻ უძღუნა჻ ცხრა჻ ტაბაკი჻ მარგალიტი჻ თავ჻ შედგმული჻ ცხ[რ]ა჻ ტაიჭი჻ ძვირფასისა჻ უნაგრითა჻ შეკაზმული჻ ინდოთ჻ მეფე჻ თაყუანსა჻ სცემს჻ ლაღი჻ ბრძენი჻ არ჻ მახმული჻ მადლი჻ ჰკადრა჻ ფხიზელურად჻ თუცა჻ იყო჻ ღვინო჻ სმული჻
435. რას჻ ვაგრძელებდე჻ გარდაჴდეს჻ დღენი჻ ერთისა჻ თვისანი჻ თამაშობდიან჻ არ჻ იყუნეს჻ ყოლა჻ გაყრანი჻ სმისანი჻ ტარიელს჻ სძღუნიან჻ უცხონი჻ თვალნი჻ ლალისა჻ ქვისანი჻ მათ჻ ყოვლთა჻ მათი჻ ელვანი჻ ჰფარვენ჻ მართ჻ ვითა჻ მზისანი჻
436. ტარიელ჻ ჰგვანდის჻ ვარდსა჻ და჻ იყუის჻ ფიფქისა჻ მთოელად჻ ავ[თა]ნდილ჻ როსტანს჻ წინაშე჻ გაგზავნა჻ დასათხოელად჻ შესთვალა჻ შენი჻ სიახლე჻ კმა჻ ჩემად჻ ლხინად჻ ყოველად჻ მტერ[...] აქუ჻ ჩემი჻ სამეფო჻ კუიცი჻ მაშიგან჻ მძოელად჻
437. უცებნი჻ მოსრნის჻ მცოდნელთა჻ ცოდნამან჻ ჴელოვნებამან჻ ვეჭუ჻ მოგცეს჻ თქუენცა჻ დაღრეჯა჻ ჩემან჻ რასაცა჻ ვნებამან჻ წავიდე჻ ავ჻ არ჻ მიყოს჻ მე჻ აქა჻ დაყოვნებამან჻ ადრე჻ კულა჻ გნახნე჻ მორჭმული჻ ინებოს჻ ღმრთისა჻ ნებამან჻
438. როსტევანს჻ ეთქუა჻ მეფეო჻ რად჻ ხარ჻ რასაცა჻ რიდითა჻ რაცა჻ გიჯობდეს჻ იქმოდით჻ გასჭურეტდით჻ გაიცდიდითა჻ ავთანდილ჻ თანა჻ წამოგყუეს჻ წადით჻ ლაშქრითა჻ დიდითა჻ თქუენთა჻ მტერთა჻ და჻ ორგულთა჻ დაფრეწით჻ დაცა჻ სჭრიდითა჻
439. ავთანდილ჻ უთხრა჻ ტარიელს჻ ესე჻ სიტყუები჻ ორები჻ მან჻ უთხრა჻ აგრე჻ ნუ჻ უბნობ჻ შეცევ჻ ბროლისა჻ ყორები჻ ახლა჻ შერთულსა჻ მთვარესა჻ მზეო჻ ვით჻ მოეშორები჻ ავთანდილ჻ უთხრა჻ მაგითა჻ შენგან჻ არ჻ მოვიღორები჻
440. არ჻ დია჻ გინდა჻ დამაგდო჻ წახვიდე჻ ჩემად჻ მზრახავად჻ [...]ლი჻ უყუარსო჻ გამწირა»჻ იყო჻ ამისად჻ მსახავად჻ [...]჻ დავრჩე჻ შენი჻ გაყრილი჻ თავისა჻ მე჻ ვაგლახავად჻ კაცსა჻ მოყურისა჻ გაწირვა჻ ახ჻ მოუხდების჻ ახავად჻