393. მათ჻ ვერა჻ მარგეს჻ მე჻ გულსა჻ ბინდი჻ დამეცა჻ ბნელისა჻ სხვამან჻ ვეარავინ჻ შემატყვა჻ დება჻ ცნობისა჻ ხელისა჻ სისხლი჻ დამწამეს჻ მეფემან჻ ბრძანა჻ გახსნევა჻ ხელისა჻ გავიხსენ჻ ფარვად჻ პატიჟთა჻ არვისგან჻ საეჭველისა჻
394. ჴელგახსნილი჻ სევდიანი჻ საწოლს჻ ვიყავ჻ თავისწინა჻ ჩემი჻ მონა჻ შემოვიდა჻ შევხედე჻ თუ჻ თქვას჻ რა჻ მინა჻ მონააო჻ ასმათისი჻ შემოყვანა჻ უთხარ჻ შინა჻ გულსა჻ შინა჻ დაუზრახე჻ რა჻ მპოვაო჻ ანუ჻ ვინა჻
395. ასმათის჻ წიგნი჻ მომართვა჻ მე჻ წავიკითხე჻ ნებასა჻ წიგნსა჻ შევატეევ჻ ლამობდა჻ შეყრისა჻ მოსწრაფებასა჻ პასუხად჻ გავეც჻ ჟამია჻ მართალ჻ ხარ჻ გაკვირვებასა჻ მოვალ჻ თუ჻ მიხმობ჻ მე჻ ნუ჻ მეჭვ჻ მოსლვისა჻ დაზარებასა჻
396. გულსა჻ ვარქვი჻ თუ჻ ლახვარნი჻ ეგე჻ ვით჻ დაგაღონებენ჻ ამირბარი჻ ვარ჻ ხელმწიფე჻ სრულად჻ ჰინდონი჻ მმონებებ჻ აზრად჻ შეიქმან჻ საქმესა჻ ათასჯერ჻ შეაწონებენ჻ თუ჻ შეიგებენ჻ მე჻ მათთა჻ არეთა჻ არ჻ მარონებენ჻
397. კაცი჻ მოვიდა჻ მეფისა჻ სწადსო჻ ამბვისა჻ სმინება჻ მოყვანა჻ ვუთხარ჻ ებრძანა჻ ქნაცა჻ სისხლისა჻ დინება჻ მე჻ ვჰკადრე჻ ხელი჻ გავიხსენ჻ დამიწყო჻ მოჯობინება჻ წინაშე჻ მოვალ჻ ამისთვის჻ კვლა჻ უფრო჻ მმართებს჻ ლხინება჻
398. დარბაზს჻ მიველ჻ მეფე჻ ბრძანებს჻ ამის჻ მეტსა჻ ნუ჻ იქ჻ აბა჻ ცხენსა჻ შემსვა჻ უკაპარჭო჻ წელთა჻ არა჻ არ჻ შემაბა჻ შეჯდა჻ ქორნი჻ მოუტივნა჻ დურაჯები჻ დაინაბა჻ მშვილდოსანნი჻ გასაგანნა჻ იტყოდიან჻ შაბაშ჻ შაბა჻
399. შინა჻ დავსხედით჻ ნადიმად჻ მას჻ დღესა჻ მინდორს჻ რებულნი჻ მომღერალნი჻ და჻ მუტრიბნი჻ არ჻ იყვნეს჻ სულდაღებულნი჻ მეფემან჻ გასცნა჻ მრავალნი჻ თვალნი჻ ღარიბად჻ ქებულნი჻ აუვსებელნი჻ არ჻ დარჩეს჻ მას჻ დღესა჻ მათნი჻ ხლებულნი჻
400. მეფემან჻ გასცა჻ მას჻ დღესა჻ მრავალნი჻ საჭურჭლენია჻ ლაშქართა჻ მისცა჻ ურიცხვი჻ ჯოგი჻ რემა჻ და჻ ცხენია჻ თავსა჻ ვჰკრძალევდი჻ სირცხვილად჻ ვიახელ჻ შენარცხენია჻ ღმერთსამცა჻ რად჻ დაებადა჻ მათებრნი჻ ელმწიფენია჻
401. ვეცდებოდი჻ არა჻ მცალდა჻ სევდისაგან჻ თავის჻ კრძალვად჻ ვიგონებდი჻ ცეცხლი჻ უფრო჻ მედებოდა჻ გულსა჻ ალვად჻ ჩემნი჻ სწორნი჻ წავიტანენ჻ ჩემსა჻ დავჯე჻ მთქვიან჻ ალვად჻ შევქმენ჻ სმა჻ და჻ ნადიმობა჻ პატიჟთა჻ და჻ ჭირთა჻ მალვად჻
402. მოლარემან჻ შინაურმან჻ ყურსა჻ მითხრა჻ ნაუბარი჻ ქალი჻ ვინმე჻ გიკითხავსო჻ ინახვისცა჻ ამირბარი჻ ზეწარითა჻ მოუბურავს჻ პირი჻ ბრძენთა჻ საქებარი჻ ვარქვი჻ საწოლს჻ შეიყვანე჻ ჩემგან჻ არის჻ ნახმობარი჻
403. ავდეგ჻ მსხდომნი჻ ნადიმობით჻ აემზადნეს჻ ასაყრელად჻ შადი჻ უთხარ჻ ნუ჻ ასდგებით჻ მოვალ჻ ხანთა჻ დაუზმელად჻ გამოვე჻ და჻ საწოლს჻ შეველ჻ მონა჻ დადგა჻ კარსა჻ მცველად჻ გული჻ მივეც჻ თმობაქნათა჻ აუგისა჻ საკრძალველად჻
404. კარსა჻ შევდეგ჻ ქალი჻ წინა჻ მომეგება჻ თაყვანის჻ მცა჻ მითხრა჻ მოსლვა჻ თქვენს჻ წინაშე჻ კურთხეულ჻ არს჻ ვინცა჻ ღირსმც჻ ა჻ გამიკვირდა჻ მიჯნურისა჻ თაყვანება჻ ექნა჻ ვისმცა჻ ვჰთქვი჻ არ჻ იცის჻ აშიკობა჻ თუმც჻ იცოდა჻ წყნარად჻ ზისმცა჻
405. შევედი჻ დავჯექ჻ ტახტსა჻ ზედა჻ ქალი჻ მოდგა჻ ნოხთა჻ პირსა჻ ჩემსა჻ ახლოს჻ დასაჯდომად჻ თავი჻ მისი჻ არ჻ აღირსა჻ ვარქვი჻ მანდა჻ რად჻ ჰზი჻ შენ჻ თუ჻ სიყვარული჻ ჩემი჻ გჭირსა჻ მან჻ პასუხი჻ არა჻ მითხრა჻ ჩემთვის჻ ჰგვანდა჻ სიტყვაძვირსა჻
406. მითხრა჻ დღე჻ ეგე჻ სირცხვილად჻ მედების჻ გულსა჻ ალობა჻ გგონია჻ ჩემგან჻ წინაშე჻ მაგისთვის჻ მომავალობა჻ მაგრა჻ აწ჻ მიდებს჻ იმედსა჻ შენგან჻ ცდისაღა჻ მალობა჻ ამას჻ თუ჻ ვღირს჻ ვარ჻ ვერ჻ ვიტყვი჻ მაკლია჻ ღმრთისა჻ წყალობა჻
407. ადგა჻ მითხრა჻ თქვენსა჻ კრძალვასა჻ ჩემგან჻ ცნობა჻ უბნევია჻ ნუ჻ მეჭვ჻ რაცა჻ პატრონისა჻ ბრძანებასა჻ უთქმევია჻ ეზომ჻ დიდსა჻ შემართებად჻ გულსა჻ მისად჻ უთნევია჻ ამა჻ წიგნმან჻ გაგაგონოს჻ ჩემთვის჻ რაცა჻ უთქმევია჻
408. მიბრძანა჻ მითხრა჻ ამბავი჻ იცოდა჻ ჩემის჻ ნებისა჻ ყურსა჻ მიანბო჻ ხაბარი჻ ჩემისა჻ გახარებისა჻ შეგყარნა჻ ბოლოდ჻ ვისიცა჻ შეხედვა჻ გენატრებისა჻ წიგნი჻ მომართვა჻ გავჰკაზმე჻ ხმა჻ უთხარ჻ მიბრუნვებისა჻
409. გამიკვირდა჻ შემეზარნეს჻ ესე჻ რამან჻ ათქმევინა჻ ვინ჻ მპოვაო჻ სადაურმან჻ სადით჻ მიცნობს჻ იგ჻ მე჻ ვინა჻ მის჻ მგონესა჻ ყოფა჻ ჩემი჻ ერთობ჻ სრულად჻ დამკარგვინა჻ ნუ჻ ყოს჻ ღმერთმან჻ მისად჻ ნაცვლად჻ მზეცა჻ მომხვდეს჻ მინდა჻ მინა჻
410. წიგნი჻ ვნავხე჻ მისი჻ იყო჻ ვისი჻ მდაგავს჻ ცეცხლი჻ გულსა჻ მოეწერა჻ მზისა჻ შუქსა჻ ნუ჻ დაიჩნევ჻ ლომო჻ წყლულსა჻ მე჻ შენი჻ ვარ჻ ნუ჻ მოჰკვდები჻ მაგრა჻ ბნედა჻ ცუდი჻ მძულსა჻ აწ჻ ასმათი჻ მოგახსენებს჻ ყველაკასა჻ ჩემგან჻ თქმულსა჻
411. ასმათ჻ დგა჻ ჩემთვის჻ მისისა჻ წიგნისა჻ წასაკითხავად჻ თქვა჻ ძოღან჻ შენი჻ ამბავი჻ მითხრიან჻ ვისცა჻ ვკითხ჻ ავად჻ გიბრძანებს჻ მესმის჻ მოვლენო჻ ლაშქარნი჻ შენად჻ მკითხავად჻ ლომსა჻ მით჻ მართებს჻ ვაგლახი჻ თუ჻ მისი჻ თავი჻ ითხა჻ ვად჻