... (W-17), XVII ს.
1738. ნესტდარეჯანის წამწამთა ბუქისა ფიფქმან დამმზრომმან მას ჰკითხა მზემ მორჩმან ტურფამან ტანად სარომან დაუყუნა მისმან ელვამან ტარიელს პირ უმთუარომან ნუ ივნებ ლომო ლომთაო რა ქნა წყეულმან ჟამდრომან
1739. ჯავრნი ხუარაზმთა ჩუენზედა მით გარეშემო გუბია ჩუენზედა სპანი იჴმარა რაცა ალამი უბია ვიჴმეთ ძმადფიცნი ორნივე მოჰყუეს მათ მრავლად შუბია ავთანდილს ფრიდონს სურვილი უთქს ჩუენთვის თვალთათ გუბია
ტარიელისაგან ავთანდილთან და ფრიდონთან კაცის გაგზავნა ხვარაზმელთა
1740. ტარიელ ორთა სენთაგან მეტადღა დაჭმუნვებულმან მტერთაგან ამოსწყვეტილმან უსახოდ შეჭირვებულმან არაბეთს კაცი გაგზავნა მტირალმან მიჭირვებულმან ავთანდილს წურილად აცნობა უღუნოდ დაჭირვებულმან
1741. რაცა პირველ სენი სჭირდა ყველა წვრილად მიუწერა მერმე რაგვარ ხვარაზმელთა მათთვის ძაძა შეეწერა ვით ერბივნეს ვით ეჴოცნეს ვით ქალაქი მოემტვერა ვით სოფელი მუხთალია იგი მეცა დამემტერა
1742. გვერცა მიისვეს მწერალი მთქმელგამამრჩევი ენათა ტარიელ ნესტან დარეჯან ჴმატკბილი მოუსმენათა რა გაათავეს წერითა წიგნი ჴელთ მისცეს მონათა წადით ჩემს ძმათა მიართვით ჩვენთვის ცრემლ დანადენათა
1743. კულავ ფრიდონისას გაგზავნეს სხუა კაცი ერთი ნავითა მასცა აცნობეს სოფლისა სიცრუვე საბრუნავითა სენთა და ხვარაზმელთაგან ოდენ ვარ საფშვინევითა მტირალი სისხლის ცრემლითა დამჴობით საკრინავითა
1744. აწ ვითა გუმართებს გმირთა და ჩემთა ფიცისა ძმობილთა ეგრე გაფიცხდით საშველად გაწუევთ სასწრაფოდ ჴმობილთა თქუენთა ლაშქართა იმედსა ვართ ქუისებრ დაულბობილთა ომსა ნაწუართთა ჩაუქთა მებრძოლთა რაზმთა წყობილთა
1745. არაბთ მეფე მორჭმულია იყო მცილე მისი ვინა იმღერა და იხარებდა მოგოსნები უსხდა წინა ჩანგთა ჰკრიან აწყობდიან პირ მთუარენი ვართ და მინა გავიდის და ნადირობდის კულა მობრუნდეს იყუის შინა
1746. იბურთეს და ითამაშეს და თინათინს თანა დაჯდის ეს სოფელი იამოვნის საწუთროსა დაუწყნარდის ყელსა ბროლსა შვენებანი მას ელვანი გარ უვარდის ერთად სხდიან ტახტსა ზედან მათ ბაგეთათ ვარდი ვარდის
1747. სმაჭამა და ნადიმობა მსგეფსსა ერთსა გაისვენა ელვამან და შვენებამა მათმან ერთსა დააშვენა მომღერალთა თქმევისაგან არაოდეს მოასუენა მე ვერ ვიტყუი რაცა სჭირდა ბევრი უნდა ქებად ენა
1748. რა გარდაჴდა გამოვიდა ჟამი რამე ღამე დღენი მოციქული შარას გრძელსა მოამოკლებს ირჩევს ცხენი გაგზავნილნი რა მივიდეს ნახეს მორჩი ალვის ხენი რა ავთანდილს მოაჴსენეს ატირდა და უთქუნა ზნენი
1749. კულავე ჰკადრეს თქუენ მორჭმულნო და აქებდეს ჴელმწიფესა მოახსენეს დიდებულო შენ ტურფაი მაღლად მხედსა შენ გაქუს ყოვლი დიდებანი მორჭმულსა და კარგად მქნესა ხვარაზმელთა ინდოთ ზედა რაც კადრეს და რაცა ქნესა
1750. რა ავთანდილს ფრიდონს ესმა ჰინდოთ ესე საწყინარი გულსა ასრე ლახურად ეცა მართ დაესო აწვე ნარი თქუეს დავხედით საწუთროსა არას კარგასა მოუბნარი აქანამდის მხიარულნი ვტირთ აღარას მოცინარი
1751. თვითო კაცი ერთმანერთსა გაუგზავნეს არ დავსწბეთა ინდოთა და ტარიელის საქმისათუის გვინდა ფეთა პაემანი შეუკვეთეს დროთა ხანთა არ დავსცდეთა ერთმანერთის ნახვისათვის შველისათვის მოსწრაფეთა
1752. ოცდაათსა დღესა შიდან ორივ ერთად გაემართნეს არაბთა და თურქთ მეფესა პირი მზეებრ ეწაღმართნეს მუნ დროშათა ვერ დაცსთვლიდი რომე ამათ აემართნეს დავსწერე თუ ხვარაზმშას რა საქმენი დაემართნეს
1753. ამათ ორთა ჴელმწიფეთა უთვალავი სპა იახლა ანგარიში არა იყო დროშ ალამი განიახლა მოსწყდენ მტერთა მათთა არ მოყურულად ვინ ემძახლა მათნი მბრძოლნი ხვარაზმელი ვერასადა დაესახლა
1754. მათ ორთავე ჴელმწიფეთა სრულად მათთა სამეფოთა აქიმები დაარჩივეს თემთა კარგთა სამყოფოთა წამოვიდეს რაზმწყობილნი გზათა ლევენ სასწრაფოთა მოიძახდენ ჴმათა მათთა საბუკ ტაბლაკ სადაფოთა
1755. გამოემართნენ ინდოეთს ნავითა სამუნაოთა გზა გზა ჰკაზმოდენ აბჯართა ნავითა საბრუნაოთა სწრაფით დალევდენ შარათა წყალთა და მათ სანათა ხვარაზმშისათვის დასთხრიან საფლავთა საზრუნაოთა
1756. გამოვლნეს ზღუანი მოვიდეს ჴმელეთსა ტარიელისა ნახეს სენთაგან დაცემით ტარიელ მსგავსი ბერისა ორთა სენთაგან ჩიოდა მტირალი მოანბვე რისა თქუა გაჴდა თემი ჰინდოთა სისხლთაგან მონატბერისა
