... (W-17), XVII ს.

1776. რა ლაშქარნი მოუვიდეს იკრეს ფიცხლა ნაღარათა ხანი აღარ დაიყოვნის აიყარა არას ელის აღარათა წინ ლაშქარნი გაიძღუანნა ფიცხლად მათკენ გაემართა მიეჯარნეს რაზმი დადგეს დროშა მრავლად აემართა

1777. კულავე ხვარაზმთა ემთხვია მუნ კაცი მაამბობარი მოვიდაო სპა მრავალი და აივსო მთა და ბარი სრულნი შენნი დიდებულნი დაიჴოცნეს არვინ არი მრავლად ზიდეს საქონელი ჯორ აქლემი უამრავი

1778. წინ მოეგება ხუარაზმშაჰ რაზმითა მრავალკეცითა იზახდა ხაფად მებრძოლნო თქუენ ჩემნო გაიქეცითა თუ მკითხავთ გიჯობს სით მოხუალთ მუნითვე შეიქეცითა თვარ გათქმევინო თუ ჩუენთვის რისხვით ცა დაიქეცითა

1779. ამას იზახდა ხვარაზმშა ორთავე რაზმი გასწორდა შეიქნა შემოტევება მუნ მშვილდოდსნობა გაჭორდა ჰკარ შეჰკარ მოკალ ეს ჴმა მრავალთგან გაორდა ბოლოდ გაიქცა ხუარაზმშაჰ ღ~თისა წყალობა გაშორდა

1780. უკან მისდევენ ხუარაზმშას გმირნი ორნივე მეფენი ძალგულად მგზავსნი ლომთანი კბილითა მოსადაფენი ხუარაზმშას სპანი ძლეულნი მიდიან რბით მოსწრაფენი აივსნეს მათნი მძლეველნი აბჯრითა მეალაფენი

1781. დროშა ინდოთა მეფისა შუა დგას სათავადოსა მარჯუენით უთქს მეფე არაბთა ომისა მოსაწადოსა მარცხენით გმირი ნურადინ კარგსა სახუაშიადოსა ომ გარდაჴდილნი შვენოდეს ჩამოჰჴდეს უდილადოსა

1782. გარეთ ყოველგან ოჴრად ქნეს ციხექალაქთა ვაკობა კულავ შიგანთაცა არ დასცხრა ომი და ბუკ ტაბლაკობა მუნ მოიწია უთქუამი სისხლისა საარაკოსა ერთ წლამდის მათაც ოჴრად ქნეს ვაკეა თუ ხანდაკობა

1783. ტარიელ ადგა სენთაგან ღმთისაგან შეწყალებული დიდი ინდოთა პატრონი მორჭმული ალაღბული დაშვენდა მსგავსი მზისა და მთუარე პირგავსებული მას ტურფად მოუჴდებიან სიცილი კარგაღებული

1784. მკურნალთა მადლი უბრძანა წყალობა მოსათხრობელი ამითა მეცა შემოგზღო ჩემთუის იყუენით მშობელი პირი ქნა ხუარაზმელთაკენ მივა არ დაშორებული დავჴოცნე ჩემნი მებრძოლნი სისხლნი ვქნნე დაუშრობელი

1785. ამას თურმე უბრძანებდა მოსჯობდა და დარჩა სრულად აბჯროსანი ვით დაშვენდა ვიკადრებდე ამას რულად მათთა მტერთა გაიცდიდა ძველ ნაჭართა სისხლწასრულად ერთობ ავად დაჴოცილთა გაპატიჯულ გაბასრულად

1786. უბრძანა ჴმობა ლაშქართა ვინ შინა დანარჩომია შესთვალა ხუარაზმს წავიდეთ აწ ჩუენცა გუმართებს ომია მოვიდა ინდოთ ლაშქარი სიკეთე მიუჴდომია ოცი ათასი მოვიდა ყველაი მისთვის მწყრომია

1787. ცისკრად იკრეს ნობდაბდაბსა გაემართა ლომი ლომთა ხვარაზმს მივა სამესისხლოდ უქადებდა დიდითა ომთა გაუგზავნა წინათ კაცი მათ ძმობილთა ომს უშრომთა შესთვალა თუ დავრჩი მოვალ გარდავასხამ სისხლთა ჴომთა

1788. მივიდა მახარობელი წინაშე მისთა ძმობილთა მისთვის თავგამოწირულთა მისთუის საშველად ჴმობილთა მისთვის ტირილით მოსრულთა და მისთუის ჩამოჭკნობილთა წინ მოეგებნეს აჩენდეს მათ მარგალიტთა წყობილთა

1789. გმირი მნათობნი ნაომარნი შვენოდეს სიმწყაზარითა ყოლ არ ვაჭარულად მოსილნი ჯორაქლემსაბაზაროთა არცა მტერთაგან შაბუნნი არც იყუნეს დანაზარითა დალივნეს შიშით მებრძოლნი მათითა შანაზარითა

1790. მიეგებნეს უსალამეს სიხარულით გარდაკოცნეს დარჩომა და გამარჯობა ერთმანერთსა მიულოცნეს მეომარი და მებრძოლი ათად უჩნდა არ იოცნეს ომად ყოფა ხვარაზმასი მართ სიზმრადცა არ იოცნეს

1791. ტარიელ ნახა ქალაქი თვით მათცა ევარგებოდა წაღებისა და ომისა ყოლ ღონე არ ეგებოდა შუა ციხე დგა მისებრი სხვა აღარ არ ეგებოდა შიგანთა მცუელთა სიმრავლე თუალვით არ შეიგებოდა

1792. ხუარაზმშას ესმა ტარიელ მოსრულა მოჯობებულა აწ იგი შიგნით აჩქარდა საომრად გაჯავრებულა ვაზირი იჴმო ყოველთა ვაზირთა დაჭარბებულა აბჯარსა გასცეს ისწრაფის რჩევად ზის გაჴაფებულა

1793. ვაზირს უთხრა უომარი არ დავდგები არათ არა ტარიელის ომსა თავად ემოწმების არა თარა ხვარაზმშა თქუა არ შევება უპასუხო ლაშქართა რა ვაზირთაგან თქუა გარეთ რაზმი მოვაგუაროთ ღონით არა

1794. ხუარაზმშა თქუა რად დამიშლი ჰე ვაზირო ომსა თავად შენ რას იტყუი სად გინახავ მუქარისა მთხობი ავად ჩვენთ მტერთა ჩემგან აჩნდის ასო ბევრგან დანაშავად შინ მისულამან შეიცვალნის ძოწეულნი თავსა შავად

1795. აწ ვაზირი თარა ჰკადრებს საუბარსა წყნარსა ამოდ ვიცი რომე გიცნობდიან წინას მბრძოლთა სათამამოდ მაგრა აწ ჩან სიყმისაგან წასვლა გამოსასალამოდ სიბერეა მგზავსი მისი რა დღე მიჰჴდეს დასაღამოდ