... (H-66), 1832 წ.
1695. სხვა სპა მრავალი ქვეითი: ციხეს დაჰყარა ჭურვილი ზღუდეთად კარგი მესროლი: ჩაბალახ ჩამობურვილი ღამით გავიდეს ვის აქმეთ: ომისა მსწრაფლად სურვილი ცისკრისა ჟამსა დამსხმელთა: შექმნე სისიხლისა წურვილი
აქა ომი ხვარაზმელთა ინდოთა არაბთა და თურქთა჻
1696. რას ვაგრძელებდე დაესხნეს: ცისკრისა ჟამსა ომითა შეიქმნა მაღლა კივილი: ქუხილის შენაზომითა მათ მძინარეთა დაესეხნეს: სისხლი სდის უსაზომითა მაღლად იზახდა ხვარაზმშაჰ: ტარიელისთვის წყრომითა
1697. ეტყვის ძე ჩემი ტარიელს: შენ მუხთლად მოჰკალ მძინარე თუ მამაცი ხარ შემები: მოდი წამოდეგ წინარე მოვედ ვახმაროთ ერთმანერთსა: ჴრმალი სისხლისა მდინარე ვეჭვ სამართალმან შენ შეგქმნა: მოსვლისა მოსაწყინარე
1698. რა ესე ესმა ზახილი მათ: სამთა გმირთა მეფეთა მართ წყნარად ადგომილ ვითამცა : გვანდეს ვარდისა მკრეფეთა ტანსა იცმიდეს აბჯარსა: მართ შუქთა მოიეფეთა ხვარაზმშას სპათა მიუხდეს: ვით მგელნი ძაღლთა მყეფეთა
1699. კვლავ მათნი სპანი სამგნითვე: შეიძრნეს გარეთ მდგომელნი ზედა დამსხმელთა მოუხდეს: ამაყნი ხაფად მწყრომელნი ფიცხლად შეებნეს არ ჰგვანდეს: იგ ფრანგნი ვინმე რომელნი მოსწყლნეს მოსწყვიტეს უწყალოდ: ძლივღა განერნეს რომელნი
1700. ერთ კერძ ფრიდონ და ავთანდილ: იმრგვლივ სპანი მოიარნეს იგი ორნივე ფიცხლად სვრიდეს: ბრძოლით ხვარაზმთა შეეზარნეს დახოცნეს გამოაქციეს: ქალაქის კარს სრვის შეჰსჯარნეს შიგნით მყოფთა მოისწრაფეს: რათა კარნი დაეყარნეს
1701. ტარიელ ნახა ხვარაზმშაჰ: გამაყდა გული ბერისა შეიქნა ველი ორგნითვე: სისხლითა მონატბერისა გორად ძევს შუბთა ნალეწი: და რიყე ჴმალთა წვერისა კვლავ მოუბრუნდა ხვარაზმშას: რისხვა ცით მონაბერისა
1702. შუბი აძგერა ხვარაზმშაჰ: ტარიელ მკერდსა რა ეცა ვერ გაუტეხნა აბჯარი: ვერცა თუ გულსა წაეცა ხვარაზმშა ფიცხლობს საკვდავად: საწადი არსით მიეცა ტარიელ ჴრმალი ხვარაზმშას: ცხენსა უკრა ყოლ ქვეცა დაეცა
1703. ტარიელ ცხენი ხვარაზმშას: მოუკლა მუნვე დაეცა უფიცხე იბრძვის ქვეითსა: ჴრმალი უნდოდა დაეცა ახლო არვინ ჰყავს მოყმენი: რომ ადრე ცხენსა მოეცა მისთვის მარტოდ იბრძოდა: არ არის ღონითა გაექცა
1704. დაშვრა მისჭირდა მარტოსა: ლომურად მხეცთა მსვრელითა გაუტყდა შუბი და ხრმალი: ლახტითა იბრძვის მრთელითა მისთ ლაშქართა სიმგვრლეზედ: მოსრნეს მსგავსადვე ცელითა ტარიელ აღარ აცალა: ხვარაზმშ შეიპყრა ჴელითა
1705. ტარიელ ნახა ხვარაზმშა: საკლავად ჴელთა გდებული შებრალდა იგი ხელმწიფე: წვერ თეთრი დაღონებული თქვა კმარის ჩემთვის ღ~თისაგან: წყალობა მოვლინებული აწ აღარავის მოვაკლევ: მეფეა წარმართებული
1706. სიკვდილი ახლოს იხილა: დიდმან ხვარაზმთა მფლობელი სახვეწრად ენა აუბნა: მუნ ღონე გაცუდებულმან მაშინღა დასცხა ტარიელ: ცეცხლთაგან აღტყინებულმან ცხენთა თვით აღსვა ხვარაზმშა: ვითა მშობელი შობულმან
1707. მობრუნდეს გამარჯვებულნი: ჩამოხდეს ჩრდილთა ხეთასა ტურფათა რასმე ბაღჩასა: ყოლ არ კატართა ტყეთასა მათ ნაომარობა შვენოდა: მჯობთა ყოველთა მხნეთასა თქვეს ვაჯობინოთ ესე დღე: მეტად ყოველთა დღეთასა
1708. გამოისვენეს მაშვრალთა: აბჯრითა ტანსა მლეწელთა ზე აიხადეს საჭურველი: ჴმალ შუბი გულის მფრეწელთა იცინიან და ლაღობენ: ეტრფიან გულთა მჭვრეტელთა ხვარაზმშა ფერით მიხდილი: უმზერდა თვისთა მჟლეტელთა
1709. დილასა ფრიდონ ავთანდილ და: მათი სპათა თავადი ტარიელისსა მოვიდეს დახვდეს: ლაშქარნი მრავალნი აწ მათგან სამოციქულოდ: კაცი ჩანს შენაგზავნია შესთვალეს ღ~თნ პატივგცა: ტყვედ გყვანან მათთა თავნია
1710. ვინათგან ღ~თნ პატივი ეზომი: დაგდვა დიდებით გმართებს რომ იყო საღმრთოსა: საქმესა ზედა რიდებით აწ შენღა ნუ იქმ ამ საქმესა: სისხლი მიუზღო მიდებით პირი აიღეთ ხვარაზმშა: გაუშვით ამოდ მშვიდებით
1711. ტარიელ გასცა პასუხი: მეტად წყნარი და მჭევრები ღ~თისაგან მე მჭირს წყალობა: და თქვენგან დიადი ბევრები აწ სამჯერ თქვენგან დადგმულა: ჩემთვის შუბისა ტევრები დარჩეს გაუშვით ხვარაზმშა: და მისი სპანი ბევრები
1712. შევიდეს ნახეს ტარიელ და: მადლსა გარდაიხდიდეს მერმე ადგეს და ხვარაზმშა: სად იყო მუნა მივიდეს ჰკადრეს ორთავე სალამი: თავის თავ დაამშვიდესა გვერდსა დაუსხდეს ნაკრავთა: უქებდეს და გაიცდიდესა
1713. მერმე ჰკადრეს ჱე ხვარაზმშა: ჴელმწიფეო ბედნიერო მორჭმული და თვით მპყრობელი: ზნე უკლებო მეცნიერო გვიკვირს რაცა თქვენ გიქნია: პირველ კაცო გონიერო რად აშვილე თქვენი შვილი: ინდოთ მეფეს მშვენიერო
