... (Q-1082), XVII ს.
363. მონა: მოვიდა: მიამბო: ამბავი: მე: მართალიო: თქუენსაამბავსა: იკითხავს: აჯიღოსანი: ქალიო: მაშინვე: ვიცან: ავიჭერ: ჩქარ: ჩქარად: გულგამკრთალიო: მოვიდა: ვნახე: ასმათი: ჩემთანა: მომავალია:
364. მე: ვისთვის: ვჰკვდები: მიამა: ასმათის: ნახვა: მე: მისად: აღარ: მიუშვი: ვაკოცე: ქნადღა: თაყუანისცემისად: ჴელი: მოვჰკიდე: დავისვი: ახლოს: ტახტისა: ჩემისად: ვჰკითხე: თუ: ნეტარ: მისულა: მორჩი: ალვისა: ხე: მისად:
365. მიმბე: მისი: ამბავი: სხუად: ნურად: მეუბნებია: მითხრა: თუ: გკადრებ: ამბავსა: აწ: ჩემგან: არა: სთნებია: დღეს: ერთმანერთი: გინახავს: და: ტურფად: მოგწონებია: აწ: კულაცა: ცნობა: ამბისა: მას: ჩემგან: უბრძანებია:
წიგნი ნესტან დარეჯანისა საყუარელსა თანა მიწერილი ჰაი სოფელო:
366. წიგნი: მომართვა: ჩავხედენ: პირისა: თემთა: მთენისა: ეწერა: ვნახე: სიტურფე: წყალჯავარისა: შენისა: ომგარდაჴდილი: შვენოდი: შენატევები: ცხენისა: არვი: მიჩანსმიზეზი: ჩემისა: ცრემლთა: დენისა:
367. ღ~თნ: თუ: მცა: ენა: ჩემი: ქებად: შენად: უშენოსა: შენთვის: მკუდარი: აღარ: ვიტყუი: მაშა: მომკლავ: უშენოსა: მზემან: ლომსა: ვარდგიშერნი: ბაღი: ბაღად: უშენოსა შენმან: მზემან: თავი: ჩემი: არვის: მართებს: უშენოსა:
368. თუცა: მიგდის: ღვარი: ცრემლთა: მაგრა: ცუდად: არ: იდენო: ამას: იქით: ნუღარ: იდენ: ჭირსა: თავი: არიდენო: შენნი: მჭურეტნი: შენთა: მჭურეტთა: აგინებენ: არ: იდენო: რომე: ძოღან: მოგეხვივნეს: იგი: ჩემთვის: არიდენო:
369. [....................................]რომელნი: წეღან: გშვენოდეს: რა: ნახოშენცაგიამოს: შენეულითა: მშვენოდეს: ესე: სამკლავე: შეიბი: თუ: ჩემი: გაღაგვლენოდეს: ერთი: ასეთი: ცოცხალსა: სხვა: ღამე: არ: გაგთენოდეს:
370. აქა: მჴეცქმნილი: ტარიელ: ტირს: ჭირი: იათასების: თქუა: მე: მაქუს: სამჴრე: რომელი: კვლავ: წინას: მკლავსა: მას: ების: იგი: შეიხსნა: მოიღო: თვალვით: არ: დაიფასების: პირსა: დაიდვა: დაცაბნდა: ქვე: მკუდართა: დაედასების:
აქა ტარიელისაგან ტირილი და დაბნედადა სამჴრის პირზე დადება:
371. ასრე: წვა: რომე: არ: გვანდა: მკუდარი: სამარის: კარისა: ორგნით: ჩანს: ლები: მჯიღისა: მართ: გულსა: გარდნაკარისა: ასმათს: სდის: ღვარი: სისხლისა: ღაწუთაგან: ნახოკარისა: კვლავწყალსა: ასხამს: უშველის: ჴმა: ისმის: მუნ: წკანწკარისა:
372. ავთანდილცა: სულთქნა: მწარედ: დაბნედილსა: შემოსჭვრიტნა: ასმათ: ვანი: გაამრავლნა: ცრემლმან: მისმან: ქუანი: ხურიტნა: მერმე: სულად: მოაქცია: ცეცხლნი: წყლითა: დაუშრიტნა: თქუა: ცოცხალვარ: საწუთრომან: აწცა: ჩემი: სისხლი: ხურიტნა:
373. ზე: წამოჯდა: ფერმიჴდილი: აყოლებდა: თვალსა: რეტად: ვარდი: სრულად: შექნილიყო: ზაფრანად: და: ვითა: სპეტად: დიდხან: მათად: არა: სცალდა: საუბრად: და: არცა: ჭურეტად: დარჩომა: და: არსიკვდილი: მას: უმძიმდა: მეტისმეტად:
374. ავთანდილს: უთხრა: ისმენდი: ცნობა: მიც: თუცა: ხელისა: გითხრა: ამბავი: ჩემი: და: ჩემისა: დამმარხუელისა: ლხინად: მჩანს: შეყრა: მოყურისა: მის: შენგან: შეუყრელისა: მე: მიკვირს: ჩემი: სიცოცხლე: ასრე: დარჩომა: მრთელისა:
375. ასმათის: ნახვა: მიამა: ჩემგან: დად: საესავისა: წიგნი: რა: ვნახე: მამართვა: ესე: საბამი: მკლავისა: მკლავსა: შევიბი: მაშინვე: მოვიხსენ: რიდე: თავისა: იგი: უცხოდა: ღარიბი: მტკიცისა: რასმე: შავისა:
წიგნი ტარიელისა საყვარელსა თანა მიწერილი პასუხად მიწერილი:
376. მიუწერე: მზეო: შუქი: შენიჩემთუისმონაფენი: გულსა: მეცა: გამიცუდდეს: სიჩაუქე: სიალფენი: ხელმან: შენი: განვიცადენ: სინატიფესიტურფენი: სულთა: ნაცვლად: სამსახურნი: რამცა: ვითა: გიმუქფენი:
377. მაშინ: ოდეს: დამარჩინე: სულთა: სრულად: არ: გამყარე: აწ: ჩემთვისცა: ესე: ჟამი: მასვე: ჟამსა: დავადარე: სამჴრე: შენი: მამივიდა: შემოვიბი: მკლავსა: გარე: რომემართებს: სიხარული: ეგზომიმცა: რა: ვიხარე:
378. გაღანამცა: ვიწინაშე: აჰა: რიდე: რომე: მთხოვე: ყაბაჩაცა: ასეთივე: ამისებრივვერა: ვჰპოვე: დაბნედილსა: ნუ: დამაგდებ: მიშველე: რა: მარგე: მოვე: სოფელს: მყოფსა: უშენოსა: კაცსა: ვისმცა: შევეპოვე:
379. ქალი: ადგა: გამეყარა: დავწევ: ამოდ: დამეძინა: მაგრა: შევჰკრთი: საყუარელი: ჩემი: ვნახე: ძილსა: შინა: გამეღვიძა: აღარა: მყუა: სულდგმულობა: მომეწყინა: ღამე: ასრე: გავათენე: მისი: ჴმაცა: არ: მესმინა:
