... (H-742), XIX ს.
278. მან უბრძანა თუ მაჩვენებ ვნახავ, დიდად გავიხარებ. სიყვარულმან მისმან ვისთვის ხელი მინდორს თავსა ვარებ. არას უზამ უგემურსა არათ ოდეს გავამწარებ. რაცა ჩემგან იამების ვაამებ და შევიყვარებ.
279. ქალი ადგა და წავიდა მის ყმისა მოსაყვანებლად. არ ეწყინაო უამბობს არს მისად მაგულვანებლად. ხელი მოჰკიდა მოჰყვანდა ვით მთვარე მოსავანებლად. იგი რა ნახა ტარიელ თქვა მზისა დასადარებლად.
280. გამოეგება ტარიელ ჰმართებს ორთავე მზე დარად. ანუ ცით მთვარე უღრუბლოდ შუქთა მოჰფენდეს ქვე ბარად. რომე მათთანა ალვისა ხეცა ვარგიყოს ხედ არად. გვანდეს შვიდთავე მნათობთა სხვადმცა რისა ვჰსთქვი მე დარად.
281. მათ აკოცეს ერთმანერთსა უცხოობით არ დარიდეს. ვარდსა ჰხლეჩდეს ბაგეთაგან კბილნი თეთრნი გამოსჭვირდეს. ყელი ყელსა გადააჭუდეს ერთმანერთსა აუტირდეს ქარვად შექმნეს იაგუნდი მათნი თუცა ლალად ღირდეს.
282. მობრუნდა ყმამან ავთანდილს ხელი შეუპყრა ხელითა. ერთგან დაჰსხდეს და იტირეს დიდხან ცრემლითა ცხელითა. ასმათი სულსა უღებდა სიტყვითა საკვირველითა. თავთა ნუ დახოცთ ნუ ბნელ იქთ მზესა თქვენისა ბნელითა.
283. ტარიელის ვარდი იყო დათრთვილული არ დაზრული. ყმასა უთხრა მესწრაფების მითხარ შენი დაფარული. ვინ ხარ ანუ სით მოსულხარ სადაური სით მოსრული. მე სიკვდილსა აღარ ვახსოვ ვარ მისგანცა გაწირული.
284. ავთანდილ გასცა პასუხი სიტყვები ლამაზებია. ლომო და გმირო ტარიელ ვის თავი გინაზებია. მე ვარ არაბი არაბეთს არს ჩემი დარბაზებია. მიჯნურობითა დამწვარვარ ცეცხლი უშრეტი მგზებია.
285. მე პატრონისა ჩემისა ასული შემყვარებია. თვით მეფედ მათად მას ჰხედვენ მონები მკლავ მაგრებია. თუმცა არ მიცნობ გინახავ თავი ვით გიაზრებია. გახსოვსცა ოდეს დაჰხოცე მონები მკლავ მაგრებია.
286. შენ მინდორს გნახეთ გაჭრილი ჩვენ ზედა გარდგეკიდენით. პატრონი ჩემი გაგიწყრა ჩვენ ხაფად წაგეკიდენით. გიხმეთ არ მოხველ ლაშქარნი უკანა გამოგკიდენით. შენ ველნი წითლად შეღებენ სრულად სისხლისა კი დენით.
287. ყველაკასა მათრახითა თავი უხრმლოდ გარდაკვეთეთ. მეფე შეჰსჯდა დაგვეკარგე კვალი შენი ვერ მოვკვეთე. ვითა ქაჯი დაიმალე მონებიცა დავაფეთეთ. ამან უფრო დაგვაშმაგა თავი სრულად გავაშეთეთ.
288. ჭმუნვა შეექმნა თქვენც იცით ხელმწიფე ნებიერია. მოგნახეს გძებნეს ყოველგან მათ რუკა დაუწერია. ვერ ნახეს შენი ნახული ვერცა ყმა ვერცა ბერია. აწ გამომგზავნა რომელსა ვერ მზე გავს ვერ ეთერია.
289. მიბრძანა მიცან ანბავი მის მზისა წარხდომილისა. მაშინ ვარ მქმნელი საქმისა მის შენგან მონდომილისა. სამ წლამდის მითხრა დადენა უმისოდ ცრემლთა მილისა. არ გიკვირს გავძელ ვერ ჭვრეტა მისისა მე ღიმილისა.
290. აქანამდის მნახავიცა კაცი შენი არ მენახა. ქურდნი ვნახენ რომე თქვენთვის სიტყვა რამე გაემკვახა. მათრახითა ჩამოგეგდო ერთი მკვდართა დაგესახა. მათ მასწავლეს ძმა რომელსა სულ მობრძავი სამე გლახა.
291. ტარიელსცა მოახსენა ომი მათი მაშინდელი. იტყვის მახსოვს ეგე საქმე თუმცა არის ადრინდელი. ერთგან გნახენ ნადირობას შენ და შენი მე გამზრდელი. მით ვსტიროდი მამეგონა მე გლახ ჩემი წამწყმედელი.
292. რას მაქნევდით, რა გინდოდათ ერთმანერთსა რითა ვგვანდით. თქვენ მორჭმულნი თამაშობდით ჩვენ მტირალნი ღაწვთა ვბანდით. რა მონანი მამწიენით შესაპყრობლად დაგულვანდით. აწ ვეჭვ რომ ჩემად ნაცვლად თანა მკვდართა მიიტანდით.
293. მოვიხედე მომეწია რა პატრონი შენი ვნახე. ხელმწიფობით შემებრალნეს ამად ხელი არ შევახე. თვალთა წინა გამოვექეც მეტი არა შეუზრახე. ჩემი ცხენი უჩინოსა ჰგავს და სხვამცა რად ვასახე.
294. კაცმან ვერ ასწრას თვალისა დაწამწამება დაფახვა . მას გავექცევი ვისგანცა ჩემი არას ვსცნა ამება. მათ თურქთა მიღმა გამეგო მე არას არ შეწამება. ავად ჰშვენოდა მორევნა და ჩემი დათამამება.
295. აწ ვაშად მოხველ მიამა ნახვა შენისა პირისა. ტანად სარო და პირად მზე მამაცად მგზავსი გმირისა. მაგრა გარჯილხარ არა ხარ გარდაუხდელი ჭირისა. ძნელია პოვნა კაცისა ღვთივ ზეცით განაწირისა.
296. ავთანდილ უთხრა ვით მაქებ საქები ბრძენთა ენისა. მაგისად ნაცვლად რამცა ვიყავ ღირსი ქებისა თქვენისა. სახე ხარ მზისა ერთისა ზეცით მნათისა ზენისა. რადგან ვერ შეგცვლის პატიჟი ეგზომთა ცრემლთა დენისა.
297. ამა დღემან დამავიწყა გული ჩემი ვინ დაბინდა. დამიგდია სამსახური იგი იქმნას რაცა გინდა. იაგუნდი ეგრეცა ჰსჯობს ათასჯერმცა მინა მინდა. შენ გეახლო სიკვდილამდე ამის მეტი არა მინდა.
