ვეფხისტყაოსანი (ჩანართი და დანართი ტექსტებით), 1956 წ.

2084. სამთა მეფეთა დროშები მუნ სამგან ამართულნია; ხვარაზმს მიდიან სასწრაფოდ, არ წყნარად გამართულნია; სხვათა მრავალთა თავადთა ნიშანი წარმართულნია, მე ვერ დავთვალენ ამარ, ვა ჩემგან ძნელ შემართულნია. ომი

ავთანდილისაგან და ფრიდონისაგან წასვლა და ხვარაზმელთა

2085. ცისკრად შეიქნა ხმა ბუკთა, საყვირთა, ქოს- ტაბლაკება; ჰინდონი დგანან შუასა, შვენის დროშის ალამებია; მარჯვნით დგას ლომი ავთანდილ, ყოლ არა უნდა მას ქება, მარცხენით ფრიდონ მოჰყვების, უხარის მათ გვერდსა ხლება.

2086. გაემართნენ, სამესისხლოდ ხვარაზმს მივლენ გმირნი ესე; ზღვათა მათთა არ მივიდეს, ღაზოდ იყვნეს სისხლთა მთესე, მივიდეს და აწ ამათ ქნეს პირველ მათგან დანაწესე. ცეცხლებრ სწვენ და აოხრებენ, მიუბრუნვეს რისხვა ზესე.

2087. წავიდა კაცი საცნობლად ვით შავარდენი ხეზითა აცნობა ხვარაზმთ მეფესა მორჭმულსა ღმრთითა ზეზითა; ,, არიან ორნი მნათობნი, ჰგვანან,- მოსრულან მზე მზითა, ქვეყანა სრულად დაუწვავს, რისხვა მათით მიზეზით ა.”

2088. ხვარზშას ესმა ამბავი- მოსვლა ჰინდოთა რაზმისა, კვლა მეშველად ფრიდონ, ავთანდილ, ბრძნად მისთვის არ ნაკაზმისა; იგი აჩქარდა, ხმობა თქვა სპისა მის ხვარაზაზმისა, სწრაფით მივიდეს, ვერ ვთქვით ზრახვა შინ ხანსა დაზმისა.

2089. რა ლაშქარნი მოუვიდეს, იკრეს ფიცხლა ნაღარათა; ხანს არ ჰყოვნის, აიყარა, არას ელის აღარათა; წინ ლაშქარნი გაიძღვანნა, ფიცხლად მათკენ გაემართა, მიეჯარნეს, რაზმი დადგეს, დროშა მრავლად აემართა.

2090. კვლავე ხვარაზმთა ემთხვივა მუნ კაცი მაამბობარი; ,, მოვიდაო სპა მრავალი და აივსო მთა და ბარი, სრულნი შენნი დიდებულნი დაიხოცნეს, არვინ არი, მრავლად ზიდეს საქონელი, ჯორ - აქლემი უამრავი.”

2091. წინ მოეგება ხვარაზმშაჰ რაზმითა მრავალ- კეცითა; იზახდა ხაფად:,, მებრძოლნო თქვენ ჩემნო გაიქეცითა! თუ მკითხავთ, გიჯობს, სით მოხვალთ, მუნითვე შეიქეცითა, თვარ გათქმევინო, თუ:,, ჩვენთვის რისხვით ცა დაიქეცითა.”

2092. ამას იზახდა ხვარაზმშაჰ:,, ორთავე რაზმი გასწორდა; შეიქნა შემოტევება, მუნ მშვილდოდსნობა გაჭორდა; ,, ჰკარ, მოკალ, შეიპყარისა” ხმა თვით მრავალთგან გაორდა; ბოლოდ გაიქცა ხვარაზმშაჰ, ღმრთისა წყალობა გაშორდა.

2093. უკან მისდევენ ხვარაზმშას გმირნი ორნივე მეფენი, ძალ-გულად მსგავსნი ლომთანი, კბილითა მოსადაფენი. ხვარაზმშას სპანი ძლეულნი მიდიან რბით მოსწრაფენი. აივსნეს მათნი მძლეველნი აბჯრითა მეალაფენი.

2094. დროშა ჰინდოთა მეფისა სუა დგას სათავადოსა; მარჯვენით უთქს მეფე არაბთა ომისა მოსაწადოსა. მარცხენით გმირი ნურადინ კარგსა სახვაშიადოსა ომ - გარდახდილნი ჰშვენოდეს, ჩამოჰხდეს უდილადოსა.

2095. გარეთ ყოველგან ოხრად ქნეს ციხე- ქალაქთა ვაკობა; კვლა შიგანთაცა არ დასცხრა ომი და ბუკ- ტაბლაკობა, მუნ მოიწია უთქვამი სისხლისა საარაკოსა, ერთ წლამდის მათცა ოხრად ქნეს ვაკეა თუ ხანდაკობა.

2096. ტარიელ ადგა სენთაგან ღმთისაგან შეწყალებული, დიდი ჰინდოთა პატრონი, მორჭმული, ალაღბული, დაშვენდა, მსგავსი მზისა და მთვარე პირ- გავსებული, მას ტურფად მოუხდებიან სიცილი კარ- გაღებული.

2097. მკურნალთა მადლი უბრძანა, წყალობა მოსათხრობელი; ,,ამითა მეცა შემოგზღო,ჩემთვის იყვენით მშობელი, პირი ქნა ხვარაზმელთაკენ, მივა არ დაშორებული, დაჰხოცნე ჩემნი მებრძოლნი, სისხლნი ვქნნე დაუშრობელი.“

2098. ამას თურმე უბრძანებდა, მოსჯობდა და დარჩა სრულად; აბჯროსანი ვით დაშვენდა, ვიკადრებდე ამას რულად; მისთ მებრძოლთა გაიცდიდა ძველ - ნაჭართა სისხლ-წასრულად, ერთობ ავად დახოცილთა გაპატიჯულ- გაბასრულად.

2099. უბრძანა ხმობა ლაშქართა, ვინ შინა დანარჩომია; შესთვალა:,, ხვარაზმს წავიდეთ, აწ ჩვენცა გვმართებს ომია!“ მოვიდა ჰინდოთ ლაშქარი სიკეთე მიუხდომია, ოცი ათასი მოვიდა, ყველაი მისთვის მწყრომია.

2100. ცისკრად იკრეს ნობ- დაბდაბსა, გაემართა ლომი ლომთა, ხვარაზმს მივა სამესისხლოდ, უქადებდა დიდითა ომთა, გაუგზავნა წინათ კაცი მათ ძმობილთა, ომს უშრომთა, შესთვალა, თუ:,, დავრჩი, მოვალ, გარდავასხამ, სისხლთა ხომთა.

2101. მივიდა მახარობელი წინაშე მისთა ძმობილთა, მისთვის თავ- გამოწირულთა, მისთვის საშველად ხმობილთა, მისთვის ტირილით მოსრულთა და მისთვის ჩამოჭკნობილთა წინ მოეგებნეს, აჩენდეს მათ მარგალიტთა წყობილთა.

2102. გმირი ნაომარ- მნათობნო ჰშვენოდეს სიმწყაზარითა, ყოლ არ ვაჭარულად მოსილნი, ჯორ- აქლემ- საბაზაროთა, არცა მტერთაგან შაბუნნი, არც იყვნეს დანაზარითა, დალივნეს შიშით მებრძოლნი მათითა შანაზარითა.