ვეფხისტყაოსანი (ჩანართი და დანართი ტექსტებით), 1956 წ.
2027. მომკლა ვინცა ვი ჩემს უფრო ამ სოფლისაგან ჩიოდეს, დამერთო სევდა სევდასა, გარდმიწყდეს ნეტარძი ოდეს, მაშინ რად არა შემკადრეს, ღაწვნი როს გაილალოდეს, მას მიჰგავს, ყვავილნი დაჭნეს, ფურცელნი შთამოსცვიოდეს.
2028. მსგავსად იზრახნა ტარიელ, არ ჰგვანდა გახარებულსა, კაცი გაგზავნა ყოველგნით, ბრძანება მისცა რებულსა; ,, ფიცხლა მოდითო, გიბრძანებ ლაშქართა შემოკრებულსა, აწ გნუკევ ომსა ფიცხელსა მათთვის არ დაზარებულსა.”
2029. წამს შეიყარნეს ჰინდონი ლაშქართა უთვალავითა, ცხენ - კეთილ, აბჯარ- სრულობით მინდორთა მოსარწყავითა დროშითა მრავალ- ფერითა მეფისა წითელ- შავითა, ხრმლებითა ჰინდოურითა, კარგითა ნაკაზმავითა.
2030. მთა იყო მეტად მაღალი შუა ჰინდოთა თემისა; იქი დგას მეფე ხვარაზმთა, მფლობელი ლაშქართ ზემისა. მთას აქათ იდგეს ჰინდონი მსგავსი ფუტკართა რემისა, ომსა ხვალისას ასკვნიან, გესმის სიტყვისა ჩემისა?!
2031. წინ მოეგებნეს ჰინდონი ხვარაზმშს ქოს-ტაბლაკი მალითა ტაიჭებითა, გულ-მედგრად სარაკებითა, პილოთა მეომრებითა, ჩარხ- ნავაქ- ზანდუკებითა, რაზმითა მრავალ- კეცითა, ხევთაცა გავაკებითა.
2032. ცისკრად ჰკრეს ქოსთა, დაბდაბთა ორთა ქიშვათა მეფეთა ჰინდოთა და ხვარაზმელთა, მედგრდა სისხლისა მჩქეფეთა, შეუტივნეს და შეიბნეს, წყლულთა სცნობ სიიეფეთა. მათ სპათა ვერა ნახვიდი ღიმილით ვარდთა მკრეფეთა.
2033. ხვარაზმშ ასრე შეუტევნა, ვით მწყაზარი, თეთრი ქორი, მრავალ-კეცი ტევრი იდგა და გატეხა რაზმი ორი; ცხენ- კაცისა დანახოცი ყველგან იდგა გორის გორი, თავნი დარჩეს დიდებულნი, დახოცილნი, ორგნით სწორი.
2034. ხვარაზმშაჰ ვითა შიბა, არათ არ გაგეგონების! შუბითა ხრმლითა, ლახტითა, ისრითა მოგეწონებია! თუ ნახავ მისთა ნაკრავთა, საამ, როსტომ გეგონების, ასრე ხამს, ვინცა საომრად ხრმალ-შუბი დაიგონების.
2035. მედგრად იბრძოდეს ჰინდონი ლაშქარნი უხელმწიფონი; დია დახოცეს ორთავე ჩაბალახ-ჯაჭვ-უქაფონი; ომსა ნაწვართნი ჩაუქნი, ტურფანი სანაყოფონი, ბოლოდ ჰინდონი გაიქცნეს ხანსა არ-დასამყოფონი.
2036. ხვარაზმშას სპანი უკანა მისდევენ გამარჯვებულნი ჩამოჰყრიდიან, ჰხოცდიან ამაყნი, ალაღებულნი; გაჰხდეს ჰინდოთა მინდორნი სისხლითა გაწითლებულნი, ცეცხლებრ მოექცნეს ჰინდოთა იგ სპანი გამეხებულნი.
2037. გააქცივნეს, ამოსწყვიტნეს, ერთი ორთა ვერა სჯობდეს; ვისცა უნდა, იშოვებდეს, სჭრიდეს, ჰხოცდეს, ალაფობდეს ხვეწნა იყო, მუდარობა, სიცოცხლესა იაჯობდეს, ვინცა ღონე მოიძივის, დამალვასა ვერა სთმობდეს.
გამარჯვება ხვარაზმთ ხელმწიფისაგან ჰინდუსტნის ზედა
2038. გაიმარჯვა ხვარაზმელმან, იქნა მისი გაგებული; იხარებს მეფე მორჭმული, გული აქვს გალომებული, იშოვეს მრავლად ლაშქართა, კვლა მივა გამეხებული, ცხენი ყველია ნაკაზმი, ალაფი ალაღებული.
2039. ტარიელ წინა მივიდეს ჰინდონი ხრმალ- დალეწილნი, გაქცეულ- გარდახვეწილნი, შიშითა გაწბილებულნი, აბჯარ ახდილნი, დაძრცვილნი, ტან - სარო შემოფრეწილნი, ცხენ-დადგომილნი, მტირალნი, დაგლეჯილ, პირ - დახოჭილნი.
2040. ტარიელ იწვა სენთაგან დავარდნილ- გულ- ნაცემული; აწ ახლა გახდა მართ ასრე, ვით გულსა დანა- ცემული; რა ესმა, ასრე ეწყინა, ვითა ასპიტთა ცემული. ლხინი მოსძულდა, არ უჩნდა ჩანგ- ბარბითა და ნა ცემული.
2041. მივიდეს, გარე მოადგეს, ყველგან ციხეთა გარეთა, ებრძვიან, ცეცხლსა უდებენ, მოაოხრებდეს არეთა, ჰხოცდეს, სწვიდეს და არღვევდეს, ცრემლთა ადენდეს მწარეთა აჯა არ გამოუღიან არად არ მემუდარეთა.
2042. გარეთ ყველანი წაახვნა ციხეთა სიმაგრენია, მათ უზენაროდ მიეპყრნეს, მიკვირდეს სიმედგრანი ერთ წლამდის იყვნეს ჰინდოეთს, ვაკედ ქნეს კლდე და ღრენია, მერმე წავიდეს სავსენი სიცილით მომღერალნია.
ტარიელისაგან კაცის გაგზავნა ავთანდილთან და ფრიდონთან
2043. რად არ გასინჯავთ სოფელსა, სჭირს გარე- შიგან ჭრელობა მისცემს კვლა ზოგჯერ სევდასა, არა აქვს გაუყრელობა; გამართავს, რაცა სწადიან, მისი წესია ტრელობა, ტარიელ თვალნი აჰმართნა, ჰკლავს გულსა დანამჭრელობა.
2044. ნესტ- დარეჯანის წამწამთა ბუქისა ფიფქმან დამმზრომმან, მობრუნდა, ჰკითხეს მზემ, მორჩმან, ტურფამან, ტანად სარომან; დაუყვნა მისმან ელვამან ტარიელს, პირ- უმთვარომან: ,,ნუ ივნებ, ლომო ლომთაო, რა ქნა წყეულმან ჟამ- დრომან?
