118. ხანი჻ გამოჰხდა჻ იკითხა჻ ნეტარ჻ რასა჻ იქს჻ ქალიო჻ ჩემი჻ ლხინი჻ და჻ ჯავარი჻ ჩემი჻ სოფლისა჻ წყალიო჻ მოლარე჻ ჰკადრებს჻ მოვიდა჻ აწყაღა჻ ფერნამკრთალიო჻ დაღრეჯით჻ გიცნა჻ დაბრუნდა჻ წინაშე჻ მამავალიო჻
119. უბრძანა჻ თუ჻ წადი჻ უჴმეთ჻ უმისობა჻ ვით჻ გავძლეო჻ მოახსენე჻ რად჻ დაბრუნდი჻ შენ჻ მამისა჻ სიცოცხლეო჻ მოდი჻ ჭმუნვა჻ გამიქარვე჻ გულსა჻ წყლულსა჻ მიწამლეო჻ გითხრა჻ ჩემი჻ სამიზეზო჻ მეთუ჻ ლხინთა჻ რად჻ დავლეო჻
120. თინათინ჻ ადგა჻ მივიდა჻ მიჰყვა჻ მამისა჻ ნებასა჻ უგავს჻ პირისა჻ სინათლე჻ მთვარისა჻ მოვანებასა჻ მამამან჻ გვერდსა჻ დაისვა჻ აკოცა჻ ნებანებასა჻ უბრძანა჻ მახრავ჻ რად჻ არა჻ რად჻ მელი჻ მოყვანებასა჻
121. ქალმან჻ ჰკადრა჻ ჴელმწიფეო჻ დაღრეჯილსა჻ ვინცა჻ გცნობდეს჻ ვინმცა჻ გნახა჻ კადნიერად჻ რაზომ჻ გინდა჻ ამაყობდეს჻ თქვენი჻ აგრე჻ დაღრეჯანი჻ მნათობთაცა჻ დაამჴობდეს჻ კაცმან჻ საქმე჻ მოიგუაროს჻ ვეჭუ჻ ჭმუნვასა჻ ესე჻ სჯობდეს჻
122. უბრძანა჻ ჩემო჻ რაზომცა჻ მჭირს჻ საქმე჻ სავაგლახია჻ შენი჻ ჭურეტა჻ და჻ სიახლე჻ ლხინადვე჻ დამისახია჻ მომქარვებილი჻ სევდისა჻ მართ჻ ვითა჻ მოაფარახია჻ ვეჭუ჻ რა჻ სცნა჻ შენცა჻ მამართლო჻ ჩემი჻ სულთქმა჻ და჻ ახია჻
123. უცხოსა჻ და჻ საკვირველსა჻ ყმასა჻ რასმე჻ გარდვეკიდე჻ მისმან჻ შუქმან჻ გაანათლა჻ სამყარო჻ და჻ ჴმელთა჻ კიდე჻ რა჻ უმძიმდა჻ არ჻ ვიცოდით჻ ან჻ ტიროდა჻ ვისთვის჻ კიდე჻ ჩემად჻ ნახუად჻ არ჻ მოვიდა჻ გავგულისდი჻ წავეკიდე჻
124. მე჻ რა჻ მნახა჻ ცხენსა჻ შეჯდა჻ თვალთა჻ ცრემლნი჻ მოიჴოცნა჻ შესაპყრობლად჻ შეუძახე჻ სპანი჻ ერთობ჻ დამიჴოცნა჻ ვითა჻ ეშმა჻ დამეკარგა჻ არ჻ კაცურად჻ გარდამკოცნა჻ ჯერთცა჻ ესე჻ არა჻ ვიცი჻ ცხადი჻ იყო჻ თუ჻ მეოცნა჻
125. აწ჻ ესე჻ მეკვირს჻ რა჻ იყო჻ ანუ჻ რა჻ ვნახე჻ დარული჻ მან჻ დამიჴოცნა჻ ლაშქარი჻ ადინა჻ სისხლი჻ ღვარული჻ კაცთა჻ ჴორცისად჻ ვით჻ ითქმის჻ ისრე჻ თვალთაგან჻ ფარული჻ უცილოდ჻ ღმერთსა჻ მოვსძულდი჻ აქამდის჻ მე჻ მხიარული჻
126. [........]჻ მისნი჻ წყალობანი჻ ბოლოდ჻ ასრე჻ გამემწარნეს჻ დამავიწყდეს჻ რაცა჻ ლხინი჻ მხიარულსა჻ წამეარნეს჻ ყოვლმან჻ პირმან჻ ვაგლახ჻ მიყოს჻ ვეღარავინ჻ მანეტარნეს჻ სადამდისცა჻ დღენი჻ მესხნენ჻ ვეღარამან჻ გამახარნეს჻
127. ქალმან჻ ჰკადრა჻ მოგახსენებ჻ მე჻ სიტყვასა჻ დანაყბედსა჻ ჰე჻ მეფეო჻ რად჻ ემდურვი჻ ანუ჻ ღმერთსა჻ ანუ჻ ბედსა჻ რად჻ დასწამებ჻ სიმწარესა჻ ყოველთათვის჻ ტკბილად჻ მხედსა჻ ბოროტიმცა჻ რად჻ შეექმნა჻ კეთილისა჻ შემოქმედსა჻
128. თუ჻ ცუდი჻ რამე჻ გინახავს჻ მაცდური჻ ანუ჻ ქაჯია჻ ამისთვის჻ მეფე჻ რად჻ სჭმუნავ჻ ანუ჻ თავი჻ გაგისაჯია჻ სიტკბოსა჻ ნაცულად჻ ღ~თისაგან჻ სიმწარე჻ რად჻ გიაჯია჻ მასვე჻ ევედრე჻ მოასხი჻ ყოვლი჻ მუყრი჻ და჻ აჯია჻
129. მე჻ ამას჻ ვარჩევ჻ მეფე჻ ხარ჻ მეფეთა჻ ზედა჻ მჯდომელი჻ შორს჻ არის჻ თქვენი჻ სამზღუარი჻ სიდიდე჻ მიუთხრობელი჻ გაგზავნეთ჻ კაცი჻ ყოველგნით჻ მისთა჻ ამბავთა჻ მცნობელი჻ ადრე჻ სცნობ჻ არის჻ იგი჻ ყმა჻ შობილი჻ თუ჻ უშობელი჻
130. [.............]ლა჻ იგი჻ მოყმე჻ ჴორციელი჻ ჴმელთა჻ მვლელად჻ მას჻ ნახვიდა჻ სხუაცა჻ ვინმე჻ გამოჩნდების჻ მასწავლელად჻ თუ჻ არ჻ ეშმა჻ გჩვენებია჻ ლხინთა჻ შენთა჻ შემცულელ჻ მშლელად჻ სევდისაგან჻ მოიცალეთ჻ რად჻ შექნილხართ჻ მოუცლელად჻
131. როსტან჻ სიტყვა჻ ასულისა჻ მოეწონა჻ ეკეთამცა჻ პირი჻ ჴელით჻ დაუჭირა჻ გარდაჰკოცნა჻ კვლა჻ და჻ კვლამცა჻ უბრძანა჻ თუ჻ დაგმორჩილდე჻ რაცა჻ მითხარ჻ აგრე჻ ვქნამცა჻ იგივეა჻ მხსნელი჻ ჩემი჻ ვინცა჻ მიწა჻ გამაკაცა჻
132. მოასხნეს჻ კაცნი჻ გაგზავნეს჻ ოთხთავე჻ ცისა჻ კიდეთა჻ უბრძანეს჻ წადით჻ პატიჟთა჻ თავიმცა჻ რად჻ დარიდეთა჻ მონახეთ჻ ძებნეთ჻ იგი჻ ყმა჻ სხუად჻ ნურად჻ მოიცლიდეთა჻ მისწერნეთ჻ ქება჻ სადაცა჻ ვერ჻ მისწუდეთ჻ ვერ჻ მიხვიდეთა჻
133. კაცნი჻ წავიდეს჻ იარეს჻ მათ჻ ერთი჻ წელიწადია჻ მონახეს჻ ძებნეს჻ იგი჻ ყმა჻ იკითხეს჻ კვლა჻ და჻ კვლა჻ დია჻ ვერცა჻ თუ჻ ნახეს჻ ნახული჻ ღთისაგან჻ დანაბადია჻ ცუდად჻ მაშურალნი჻ მოვიდეს჻ მათსავე჻ გულსა჻ ზადია჻
134. მონათა჻ ჰკადრეს჻ მეფეო჻ ჩუენ჻ ჴმელნი჻ მოვიარენით჻ მაგრა჻ ვერ჻ ვჰპოვეთ჻ იგი჻ ყმა჻ მით჻ ვერა჻ გავიხარენით჻ მისსა჻ მნახავსა჻ სულდგმულსა჻ კაცსა჻ ვერ჻ შევეყარენით჻ ჩვენ჻ ვერა჻ გარგეთ჻ საქმენი჻ სხვა჻ რამე჻ მოიგვარენით჻
135. მეფე჻ ბრძანებს჻ მართალ჻ იყო჻ ასული჻ და჻ ჩემი჻ ძეო჻ ვნახე჻ რამე჻ ეშმაკისა჻ სიცრუდე჻ და჻ სიბილწეო჻ ჩემად჻ მტერად჻ წამოსრული჻ გარდმოჭრილი჻ ზეცით჻ ზეო჻ გამიშვია჻ შეჭირვება჻ არა჻ მგამა჻ ყოლე჻ მეო჻
136. ესე჻ თქვა჻ და჻ თამაშობა჻ სიხარულით჻ ადიადა჻ მგოსანი჻ და჻ მოშაითი჻ უჴმეს჻ პოვეს჻ რაცა჻ სადა჻ დია჻ გასცა჻ საბოძვარი჻ ყველა჻ დარბაზს჻ შემოხადა჻ მისი჻ მგზავსი჻ ღმერთმან჻ სხვამცა჻ რა჻ დაბადა჻
137. მეფე჻ ბნდების჻ ქალისა჻ სიტყვითა჻ მლმობიერითა჻ მაგრა჻ თინათინ჻ დაჭმუნდა჻ გულითა჻ გონიერითა჻ სწადდა჻ შეტყობა჻ რომლისა჻ ნახეს჻ თვალ჻ ცრემლიერითა჻ ღონედ჻ მონახა჻ ტან჻ სარო჻ პირითა჻ შვენიერითა.჻