... (პარიზული ხელნაწერი 12), 1811 წ.
1135. მივე მარტო ქმარსა ჩემსა, ველაღობე ველაციცე მერმე უთხარ გითხრობ რასმე, მაგრა პირველ შემომფიცე არვის უთხრა სულიერსა, საფიცარი მომეც მტკიცე ფიცი ფიცა საშინელი, თავიცაო კლდეთა ვიცე
1136. რაცა მითხრა სიკვდილამდის, არვის უთხრა სულიერსა არა ბერსა არა ყმასა, მოყვარესა არცა მტერსა მერე ვუთხარ ყველაკაი, უსენს კაცსა ლმობიერსა მოდი მომყევ აქა სადმე, მო გიჩვენებ მზისა ფერსა
1137. ადგა ამყვა და წავედით, შევლენით კარნი სრისანი უსენ გაჰკვირდა გაცაკართა, რა შუქნი ნახნა მზისანი თქვა რა მიჩვენე რა ვნახე, რანია ნეტარ რისანი თუ ხორციელი არისცა, თვალნიმცა მრისხვენ ღმრთისანი
1138. ვთქვი თუ არცა რა მე ვიცი, ამისი ხორციელობა რაცა არ გითხარ მის მეტი, არა მაქვს მეცნიერობა მე და შენ ვჰკითხოთ ვინ არის, ვისგან სჭირს ისი ხელობა ნუთუ რა გვითხრას ვეაჯნეთ, ქნას დიდი ლმობიერობა
1139. მივედით გვქონდა ორთავე, კრძალვა მისისა კრძალისა ვჰკადრეთ თუ მზეო სახმილი, გვედების შენგან ალისა გვითხარ რა არის წამალი, მთვარისა შუქნამკრთალისა რას შეუქნიხარ ზაფრანად, შენ ფერად მსგავსი ლალისა
1140. რაცა ვჰკითხეთ არა ვიცი, ესმა ანუ არ ისმენდა ვარდი ერთგან შეეწება, მარგალიტსა არ აჩენდა გველნი მოშლით მოეკეცნეს, ბაღი შეღმა შერაშენდა მზე ვეშაპსა დაებნელა ,ზედა რადმცა გაგვითენდა
1141. ვერა დავჰყარეთ პასუხი, ჩვენ საუბრითა ჩვენითა ვეფხი ავაზა პირქუშად ზის, წყრომა ვერ უგრძენითა კვლაცა ვაწყინეთ ატირდა, მჩქეფრად ცრემლისა დენითა არა ვიციო მიმიშვით, ეს ოდენ გვითხრა ენითა
1142. დავსხედით და მის თანავე, ვიტირეთ და ცრემლი ვლამეთ რაცა გვეთქვა შევინანეთ, სხვამცა რაღა შევიწამეთ ძლივს ვეაჯეთ დადუმება, დავადუმეთ დავაამეთ ჩვენ მივართვით ხილი რამე, მაგრა ვერა ვერ ვაჭამეთ
1143. უსენ იტყვის ბევრ ათასნი, ჭირნი ამან ამიხოცნეს ესე ღაწვნი მზისად ხმანან, კაცთაგანმცა ვით იკოცნეს უმართლეა ვერმჭვრეტელმან, თუ პატიჟნი იასოცნეს მე თუ შვილნი მირჩევნიან, ღმერთმან იგი დამიხოცნეს
1144. მას ვუჭვრიტეთ დიდი ხანი, წამოვედით სულთქმით ახით შეყრა გვიჩნდის სიხარულად, გაყრა დიდად ვივაგლახით ვაჭრობისა საქმისაგან, მოვიცალით იგი ვნახით გული ჩვენი გაუშვებლად, დაეტყვევნეს მისით მახით
უსენისაგან გამჟღავნება ნესტან დარეჯანისა წინაშე მეფისა
1145. რა გამოხდა ხანი რამე, გამოვიდა ღამედღენი უსენ მითხრა არ მინახავს, ძოღანითგან მეფე ჩვენი მივაზირებ წავალ ვნახავ, უდარბაზო უძღვნა ძღვენი მოვახსენე დია ღმერთო, ბრძანებაა ეგე თქვენი
1146. უსენ ტაბაკსა დააწყო, მარგალიტი და ლალები დავვედრე დარბაზს დაგხვდების, დარბაზის ერი მთრვალები ამა ქალისა ამბავსა, მომკალ თუ არ ეკრძალები კვლა შემომფიცა არ ვიტყვი, თავსაცა მეცეს ხრმალები
1147. უსენ მოვიდა ხელმწიფე, დაჰხვდა ნადიმად მჯდომელი უსენ არიფი მეფისა, მეფეა მისი მდომელი წინა მიისვა შეიძღვნა, ძღვენი მიართვა რომელი აწ ნახეთ მთრვალი ვაჭარი, ცქაფი უწრფელი რომელი
1148. რა მეფემან უსენს წინა, სვა მრავალი დოსტაქანი კვლა შესვეს და კვლა აივსნეს, სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი დაავიწყდეს იგი ფიცნი, რა მუსაფნი რა მაქანი მართლად თქმულა არა ჰმართებს, ყვავსა ვარდი ვირსა რქანი
1149. უთხრა დიდმან ხელმწიფემან, უჭკუოსა უსენ მთრვალსა დია მიკვირს საძღვნოდ ჩვენად, სით მოიღებ ამა თვალსა მარგალიტსა დიდროანსა, უსახოსა ჰპოვებ ლალსა ვერ გარდვიხდი თავმან ჩემმან, ძღვენთა შენთა ნაათალსა
1150. თაყვანი სცა უსენ ჰკადრა, ჰე მაღალო ხელმწიფეო ზეცით შუქთა მომფენელო, მარჩენელო არსთა მზეო რაცა სხვა მაქვს ვისი არის, ოქრო თუნდა საჭურჭლეო დედის მუცლით რა გამომყვა, მბოძებია თქვენგან მეო
1151. ამას გკადრებ თავმან თქვენმან, არა გმართებს მადლი ძღვნისა სხვა რამე მითქს სასძლო თქვენი, შესართავი თქვენის ძისა მას უცილოდ დამიმადლებთ, ოდეს ნახოთ მსგავსი მზისა მაშინ მეტად გაამრავლოთ, თქვენ ბრძანება ნეტარძისა
1152. რას ვაგრძელებდე გატეხა, ფიცი სიმტკიცე სჯულისა უამბო პოვნა ქალისა, მჭვრეტთაგან მზედ სახულისა მეფესა მეტად ეამა, მიეცა ლხინი გულისა უბრძანა დარბაზს მოყვანა, სრულქმნა უსენის თქმულისა
1153. მე აქა ჩემსა ამოდ ვჯე, მუნამდის არ მიკვნესია შემოდგა კარსა მეფისა, მონათა უხუცესია თანა ჰყვა მონა სამოცი, ვით ხელმწიფეთა წესია მოვიდეს დია გავჰკვირდი, ვთქვი რამე საქმე ზეზია
