663. მაედანს჻ დავდგი჻ კარვები჻ წითლისა჻ ატლასებისა჻ მოვიდა჻ სიძე჻ გარდაჰჴდა჻ დღე჻ ჰგუანდა჻ არ჻ აღუსებისა჻ შეიქმნა჻ გასლვა჻ შიგანთა჻ ჯარია჻ მუნ჻ ხასებისა჻ დაიწყეს჻ დგომა჻ ლაშქართა჻ თემთემად჻ დასდასებისა჻
664. მე჻ დავშური჻ ვითა჻ წესია჻ საურავგარდაჴდილისა჻ შინა჻ წამოველ჻ მაშურალსა჻ ქნა჻ მომდომოდა჻ ძილისა჻ მონა჻ მოვიდა჻ მომართუა჻ წიგნი჻ ასმათის჻ ტკბილისა჻ ადრე჻ მოდიო჻ გიბრძანებს჻ მსგავსი჻ ალვისა჻ ზრდილისა჻
665. ცხენისაგან჻ არ჻ გარდავჰჴე჻ წაველ჻ ფიცხლად჻ დავმორჩილდი჻ ქალი჻ დამხუდა჻ ნატირები჻ ვჰკითხე჻ ცრემლსა჻ რასა჻ ჰმილდი჻ მითხრა჻ შენი჻ შესწრობილი჻ ტირილსამცა჻ ვით჻ ავსცილდი჻ გაუწყვედლად჻ ვით჻ გამართლო჻ რაგუარადმცა჻ გავექილდი჻
666. შევედით჻ ვნახეთ჻ ბალიშსა჻ ზედა჻ წარბშერჭუმით჻ მჯდომარე჻ მზე჻ ვეღარას჻ იქს჻ მის჻ მეტსა჻ მას჻ გაენათლა჻ რომ჻ არე჻ წავდეგ჻ მიბრძანა჻ რასა჻ სდგა჻ დღე჻ მიგიჩნს჻ წინ჻ საომარე჻ ანუ჻ გამწირე჻ მიტყუე჻ და჻ კულაცა჻ მომიცდომარე჻
667. მე჻ მეწყინა჻ აღარა჻ ვთქვი჻ ფიცხლად჻ გარე჻ შემოვბრუნდი჻ უკუვჰყივლე჻ აწ჻ გამოჩნდეს჻ არ჻ მინდოდეს჻ ვისცა჻ უნდი჻ ქალი჻ ომსა჻ რაგუარ჻ მაწვევს჻ აგრე჻ ვითა჻ დავძაბუნდი჻ შინა჻ მოველ჻ მოკლვა჻ მისი჻ დავაპირე჻ არ჻ დავყმუნდი჻
668. ასსა჻ ვუბრძანე჻ მონასა჻ საომრად჻ დაემზადენით჻ შევსხედით჻ გავლეთ჻ ქალაქი჻ არავის჻ გავეცხადენით჻ კარავსა჻ შეველ჻ სასიძო჻ ვითა჻ წვა჻ ზარამც჻ თქმად჻ ენით჻ უსისხლოდ჻ მოვჰკალ჻ იგი჻ ყმა჻ თუცა჻ ჴმდა჻ სისხლისა჻ დადენით჻
669. კარვის჻ კალთა჻ ჩახლათული჻ ჩავჭერ჻ ჩავაქარაბაკე჻ ყმასა჻ ფერჴსა჻ მოვეკიდე჻ თავი჻ სვეტსა჻ შეუტაკე჻ წინა჻ მწოლთა჻ დაიზახეს჻ გლოვა჻ მიხუდა჻ საარაკე჻ ცხენსა჻ შევჯე჻ წამოცაველ჻ ჯაჭუი჻ მეცვა჻ საკურტაკე჻
670. ჴმა჻ დამივარდა჻ შეიქმნა჻ ზახილი჻ მოსაწევარი჻ წამოველ჻ წევნა჻ დამიწყეს჻ დავჰჴოცე჻ ჩემი჻ მდევარი჻ ქალაქი჻ მქონდა჻ მაგარი჻ მტერთაგან჻ მოურევარი჻ მუნ჻ შიგან჻ შევე჻ მშვიდობით჻ ამოდ჻ იგივე჻ მე჻ ვარი჻
671. კაცი჻ გავგზავნენ჻ ვაცნობე჻ ყოვლგან჻ ლაშქარსა჻ ყველასა჻ აქა჻ მომართეთ჻ ვინცაღა჻ ჩემსა჻ იქმოდეთ჻ შველასა჻ არ჻ გაწყდა჻ მოსლვა჻ მდევართა჻ ღამესა჻ დია჻ ბნელასა჻ ჩემი჻ რა჻ სცნიან჻ სცუდიან჻ თავებსა჻ მათსა჻ მრთელასა჻
672. ცისკრად჻ ავდეგ჻ შევეკაზმე჻ რა჻ გათენდა჻ ღამე჻ დილად჻ ვნახენ჻ სამნი჻ დიდებულნი჻ მეფისაგან჻ მოგზავნილად჻ ებრძანა჻ თუ჻ ღ~თნ჻ იცის჻ გამეზარდე჻ ვითა჻ შვილად჻ ჩემი჻ ასრე჻ რად჻ შესცვალე჻ სიხარული჻ სიმძიმილად჻
673. ხუარაზმშას჻ სისხლი჻ უბრალო჻ სახლად჻ რად჻ დამადებინე჻ თუ჻ ჩემი჻ ქალი჻ გინდოდა჻ რად჻ არა჻ შემაგებინე჻ მე჻ ბერსა჻ შენსა჻ გამზრდელსა჻ სიცოცხლე჻ მაარმებინე჻ დღედ჻ სიკუდილამდის჻ შენიცა჻ თავი჻ არ჻ მაახლებინე჻
674. მე჻ შეუთვალე჻ მეფეო჻ ვარ჻ უმაგრესი჻ რვალისა჻ თუ჻ არ჻ რად჻ მიშლის჻ სიკვდილსა჻ ცეცხლი჻ სირცხუილთა჻ ალისა჻ მაგრა჻ თუით჻ იცით჻ ჴელმწიფე჻ ჴამს჻ მქნელი჻ სამართალისა჻ მე჻ თქუენმან჻ მზემან჻ მაშოროს჻ ნდომა჻ თქუენისა჻ ქალისა჻
675. იცით჻ ჰინდოთა჻ სამეფო჻ რაზომი჻ სრასაჯდომია჻ ერთიღა჻ მე჻ ვარ჻ მემკვიდრე჻ ყველაი჻ თქვენ჻ მოგჴდომია჻ ამოწყდა჻ მათი჻ ყუელაი჻ მამული჻ შენ჻ დაგრჩომია჻ დღესამდის჻ ტახტი჻ უჩემოდ჻ არავის჻ არ჻ მონდომია჻
676. ვერ჻ გათნევ჻ თქვენმან჻ კეთილმან჻ აწ჻ ეგე჻ არმართალია჻ ღ~თნ჻ არ჻ მოგცა჻ ყმა჻ შვილი჻ გიზის჻ ერთაი჻ ქალია჻ ხუარაზმშა჻ დასვა჻ ჴელმწიფედ჻ დამრჩების჻ რა჻ ნაცვალია჻ სხუა჻ მეფე჻ დაჯდეს჻ ჰინდოეთს჻ მერტყას჻ მე჻ ჩემი჻ ჴრმალია჻
677. შენი჻ ქალი჻ არად჻ მინდა჻ გაათხოვე჻ გამარიდე჻ ჰინდოეთი჻ ჩემი჻ არის჻ არვის჻ მივსცე჻ ჩემგან჻ კიდე჻ ვინცა჻ ჩემსა჻ დამეცილოს჻ მისით჻ მასცა჻ ამოვფხურიდე჻ სხუად჻ მეშველსა჻ გარეგანსა჻ მომკალ჻ ვისცა჻ ვინატრიდე჻
678. ესე჻ კაცნი჻ გამეგზავნნეს჻ გონებასა჻ გავეშმაგე჻ რომე჻ მისი჻ ვერა჻ მეცნა჻ ამას჻ უფრო჻ დავედაგე჻ მას჻ ზღუდესა჻ გარდავადეგ჻ მინდორთაკენ჻ რომე჻ ვაგე჻ მესმა჻ საქმე჻ საშინელი჻ თუცა჻ თავი჻ ვერ჻ წავაგე჻
679. გამოჩნდეს჻ ორნი჻ ქვევითნი჻ მე჻ მივეგებე჻ წინარე჻ ქალი჻ ჰყუა჻ ერთსა჻ მონასა჻ ვცანმცა჻ თუ჻ მოღმა჻ ვინ჻ არე჻ თავგაგლეჯილი჻ ასმათი჻ პირს჻ სისხლი჻ ჩამომდინარე჻ აღარ჻ მიყივლა჻ ღიმილით჻ არცაღა჻ გამიცინა჻ რე჻
680. იგი჻ ვნახე჻ დავებნივე჻ გონებანი჻ გამიშმაგნა჻ შორით჻ უჴმე჻ რაშიგან჻ ვართ჻ ანუ჻ ცეცხლმან჻ რად჻ დაგუდაგნა»჻ მან჻ საბრალოდ჻ შემომტირნა჻ ძლივ჻ სიტყვანი჻ გამოაგნა჻ მითხრა჻ ღ~თმან჻ სიმგრგულე჻ ცისა჻ ჩუენთუის჻ რისხუით჻ წამოგრაგნა»჻
681. ახლოს჻ მიველ჻ კულაცა჻ ვჰკითხე჻ რაშიგან჻ ვართ჻ თქვი჻ მართალი»჻ კულავ჻ საბრალოდ჻ ამიტირდა჻ კვლა჻ მოედვა჻ ამით჻ ალი჻ დიდხან჻ სიტყუა჻ ვერა჻ მითხრა჻ მისთა჻ ჭირთა჻ ნაათალი჻ მკერდსა჻ წითლად჻ უღებავიდა჻ სისხლი჻ ღაწუთა჻ ნაწუეთალი჻