259. უთხრა჻ ვიცი჻ აღარ჻ ვარგხარ჻ შენ჻ აწ჻ ჩემად჻ დასადობლად჻ გაგარისხე჻ დაგრჩომივარ჻ ღარიბად჻ და჻ ამად჻ ობლად჻ აწ჻ ეგრეცა჻ თავი჻ ჩემი჻ დამიც჻ შენთვის჻ დასანდობლად჻ ამად჻ რომე჻ შეცოდება჻ შვიდგზის჻ თქმულა჻ შესანდობლად჻
260. თავი჻ ჩემი჻ სამსახურად჻ თუცა჻ ავად჻ მოგაწონე჻ მიჯნურისა჻ შებრალება჻ ხამს჻ ესეცა჻ გაიგონე჻ სხვაგნით჻ ყოვლგნით჻ უღონო჻ ვარ჻ არვინ჻ არის჻ ჩემი჻ ღონე჻ სულთა჻ მოგცემ჻ გულისათვის჻ სხვა჻ მეტიმცა჻ რა჻ გამონე჻
261. რა჻ ქალსა჻ მიხვდა჻ ყმისაგან჻ მიჯნურობისა჻ ხსენება჻ გულამოხვინჩვით჻ დაიწყო჻ ასკეცად჻ ცრემლთა჻ დინება჻ კვლა჻ გაამაღლა჻ ზახილით჻ ტირილი჻ არ჻ გაცინება჻ ავთანდილს჻ ღმერთმან჻ წადილი჻ მისცა჻ გულისა჻ ლხინება჻
262. იტყვის჻ თუ჻ ამა჻ სიტყვითა჻ მას჻ ფერი჻ შეეცვალების჻ ვისთვისმე჻ ცხელი჻ უცილოდ჻ მას჻ ცრემლი჻ ემალმალების჻ კვლა჻ უთხრა჻ დაო჻ მიჯნური჻ მტერთაცა჻ შეებრალების჻ ესეცა჻ იცი჻ სიკვდილსა჻ თვით჻ ეძებს჻ არ჻ ეკრძალების჻
263. ვარ჻ მიჯნური჻ ხელი჻ ვინმე჻ გაუწყვედლად჻ სულთა჻ დგმისად჻ ჩემმან჻ მზემან჻ გამომგზავნა჻ საძებარად჻ იმა჻ ყმისად჻ ღრუბელიცა჻ ვერ჻ მიხვდების჻ მე჻ მისრულვარ჻ სადა჻ მი჻ სად჻ გული჻ თქვენი჻ მიპოვნია჻ მისი჻ შენდა჻ შენი჻ მისად჻
264. მისი჻ სახე჻ გულსა჻ ჩემსა჻ ხატად჻ ასრე჻ გამოვხატე჻ მისთვის჻ ხელმან჻ გამოჭრილმან჻ ლხინი჻ ჩემი჻ ვაალქატე჻ ორისაგან჻ ერთი჻ მიყავ჻ ტყვე჻ მქმენ჻ ანუ჻ მააზატე჻ ან჻ მაცოცხლე჻ ანუ჻ მომკალ჻ ჭირი჻ ჭირსა჻ მომიმატე჻
265. ქალმან჻ უთხრა჻ ყმასა჻ სიტყვა჻ პირველისა჻ უამესი჻ ეგე჻ სიტყვა჻ მოიგონე჻ დია჻ რამე჻ უკეთესი჻ წეღან჻ საქმე჻ მტერობისა჻ გულსა჻ ჩემსა჻ შთამოსთესი჻ აწ჻ მოყვარე჻ გიპოვნივარ჻ დისაგანცა჻ უფრო჻ დესი჻
266. ჩემსა჻ თავსა჻ მიჯნურობა჻ მართალია჻ არ჻ ნაჭორად჻ ჩემი჻ ვერა჻ ვერ჻ მოგკიდე჻ მეუბნები჻ მრუდსა჻ სწორად჻ ვინცა჻ აქა჻ გამომგზავნა჻ არვინ჻ მიჩს჻ მისად჻ სწორად჻ მისგან჻ კიდე჻ სხვა჻ მნათობი჻ შევაწონე჻ ერთ჻ დრამ჻ ორად჻
267. გამოჭრილვარ჻ ვიარები჻ დამწვავს჻ ცეცხლთა჻ სახმილია჻ ამა჻ ყმისა჻ მიზეზითა჻ სრულ჻ ხმელეთი჻ მომივლია჻ ჭირთა჻ ნაცვლად჻ შენ჻ გიპოვე჻ თუ჻ არ჻ მეტყვი჻ ცრემლს჻ მილია჻ თქვენად჻ ძებნად჻ მოვიძულვე჻ სახლი჻ კარი჻ ზღუდე჻ ვლია჻
268. თუ჻ შენ჻ გწადდეს჻ ჩემი჻ შეყრა჻ იგი჻ გეტყვის჻ არას჻ არა჻ მაგრა჻ ჩემი჻ ყოფა჻ ღმერთმან჻ ვიცი჻ ბოლოდ჻ დამამწარა჻ შენგან჻ კიდე჻ არვინ჻ მივის჻ თავ჻ იჩემი჻ მოგაბარა჻ იტყვის჻ მივხვდი჻ ჩემსა჻ ლხინსა჻ მე჻ არ჻ ღირს჻ ვარ჻ მიწა჻ არა჻
269. მაშა჻ რათგან჻ მიჯნურობა჻ შენად჻ ღონედ჻ მოიგონე჻ არ჻ ეგების჻ ამას჻ იქით჻ თუმცა჻ თავი჻ არ჻ გამონე჻ არ჻ შენ჻ მოგეც჻ თავი჻ ჩემი჻ დაგაბნიე჻ დაგაღონე჻ შენთვის჻ მოვკვდე჻ ამისებრი჻ მემცა჻ საქმე჻ რა჻ ვიღონე჻
270. მე჻ მისითა჻ მიზეზითა჻ არ჻ მინახავს჻ დღე჻ ნათელი჻ მუნით჻ ვზივარ჻ დევთა჻ ქვაბსა჻ ვდუღ჻ და჻ მომდის჻ ცხელი჻ ცრემლი჻ მიწას჻ ვლახავ჻ თუ჻ ზე჻ ვჰფრინავ჻ არა჻ ვიცი჻ მე჻ მართალი჻ ღმერთმან჻ მომკლას჻ ან჻ მილხინოს჻ დიდ჻ არს჻ მისი჻ სამართალი჻
271. აწ჻ რაცა჻ გითხრა჻ თუ჻ ამა჻ საქმესა჻ დამმორჩილდები჻ რასაცა჻ ეძებ჻ მიხვდები჻ უცილოდ჻ არ჻ ასცილდები჻ თუ჻ არ჻ მომისმენ჻ ვერ჻ ჰპოვებ჻ რაზომმცა჻ ცრემლსა჻ ჰმილდები჻ მოგხვდების჻ მდურვა჻ სოფლისა჻ მოჰკვდები჻ გაცასწბილდები჻
272. ყმამან჻ უთხრა჻ ეგე჻ საქმე჻ ამას჻ ჰგავსო჻ არა჻ სხვასა჻ ორნი჻ კაცნი჻ მოდიოდეს჻ სადაურნი჻ სადმე჻ გზასა჻ უკანამან჻ წინა჻ ნახა჻ ჩავარდნილი჻ შიგან჻ ჭასა჻ ზედ჻ მიადგა჻ ჩაჰყიოდა჻ ტირს჻ იძახის჻ ვაგლახვასა჻
273. ეგრე჻ უთხრა჻ ამხანაგო჻ იყავ჻ მანდა჻ მომიცადე჻ წავალ჻ თოკთა჻ მოსახმელად჻ მწადსო჻ თუმცა჻ ამოგზიდე჻ მას჻ ქვეშეთსა჻ გაეცინნეს჻ გაუკვირდა჻ მეტად჻ კიდე჻ შემოჰყივლა჻ არ჻ გელოდე჻ სად჻ გაგექცე჻ სად჻ წავიდე჻
274. აწ჻ დაო჻ შენთა჻ ხელისაა჻ ჩემი჻ საბელი჻ ყელისა჻ სხვად჻ უღონოა჻ უშენოდ჻ ჩემგან჻ აბყრობა჻ ხელისა჻ რასაცა჻ მიზამ჻ შენ჻ იცი჻ შენ჻ ხარ჻ წამალი჻ ლხენისა჻ თვარა჻ ვისმც჻ ექნა჻ გვარლითა჻ შეკვრა჻ თავისა჻ მრთელისა჻
275. ქალმან჻ უთხრა჻ მომეწონა჻ ყმაო჻ შენი჻ ნაუბარი჻ ხარ჻ უცილოდ჻ კარგი჻ ვინმე჻ მოყმე჻ ბრძენთა჻ საქებარი჻ ხარ჻ ვინათგან჻ აქანამდის჻ მაგა჻ ჭირთა჻ დამთმობარი჻ რაცა჻ გითხრა჻ მომისმინე჻ გიპოვნია჻ საძებარი჻
276. იმა჻ მოყმისა჻ ამბავი჻ არსად჻ არა჻ იპოვების჻ თვით჻ თუ჻ არ჻ გითხრობს჻ არ჻ ითქმის჻ არ჻ ვისგან჻ დაიჯერების჻ მოილოდინე჻ მოვიდეს჻ რაზომცა჻ დაგეყოვნების჻ დადუმდი჻ ვარდსა჻ ნუ჻ აზრობ჻ ცრემლითა჻ ნუ჻ ითოვნების჻
277. ყმამან჻ თქუა჻ ვარდო჻ დაჭნი჻ დრო჻ მოვიდა჻ შენის჻ ზრვისა჻ ერთმანერთსა჻ მოეხვივნეს჻ ცრემლით჻ ჰკოცნნ჻ სახე჻ პირსა჻ ასმათ჻ ტირის჻ სისხლის჻ ცრემლსა჻ ტევრი჻ შექმნა჻ ნათხზის჻ თმისა჻ იგი჻ ტრტან჻ სოფლისათვის჻ და჻ სოფელი჻ მათთვის჻ ტირსა჻