... (Q-1335), XVIII ს.

1810. ჯავრნი ხუარაზმთა ჩუენზედა მით გარეშემო გუბია ჩუენზედა სპანი იჴმარნა რაცა ალამი უბია ვიჴმნეთ ძმათ ფიცნი არაბთათ მათი აბჯარი შუბია ავთანდილს ფრიდონს სურვილი ჰკლავს ჩუენთვის თუალთათ გუბია

1811. ტარიელ ორთა სენთაგან მეტადღა დაჭმუნვებულმან მტერთაგან ამოსწყვეტილმან უსახოდ შეჭირვებულმან არაბეთს კაცი გაგზავნა მტირალმან მიჭირვებულმან ავთანდილს წურილად აცნობა უღონოდ დაჭირვებულმან

1812. რაცა პირველ სენი სჭირდა ყველა წურილად მიუწერა მერმე რაგუარ ხუარაზმელთა მათთუის ძაძა შეეწერა ვით ერბივნეს ვით ეხოცნეს ვით ქალაქი მოემტუერა ვით სოფელი მუხთალია იგი მეცა დამემტერა

1813. გუერდსა მიისვეს მწერალი მთქმელი გამმრჩემი ენათა ტარიელ ნესტან დარეჯან ჴმა ტკბილი მოუსმენათა რა გაათავეს წერითა წიგნი ჴელთ მისცეს მონათა წადით მიართუით ავთანდილს ჩუენთუის ცრემლ დამადენათა

1814. კვლავ ფრიდონისას გაგზავნეს სხუა კაცი ერთი ნავითა მასცა აცნობეს სოფლისა სიცრუვე საბრუნავითა სენთა და ხუარაზმელთაგან ოდენ ვარ საფშვინავითა მტირალი სისხლის ცრემლითა დამჴობით საკრინავითა

1815. აწ ვითა გმართებს გმირთა და ჩემთა ფიცისა ძმობილთა აგრე გაფიცხდით საშუელად გაწუევთ სასწრაფოდ ჴმობილთა თქუენთა ლაშქართა იმედსა ვართ ქუისებრ დაულბობილთა ომსა ნაწუართა ჩაუქთა მებრძოლთა რაზმთა წყობილთა

1816. არაბთ მეფე მორჭმულია იყო მცილე მისი ვინა იმღერა და იხარებდა მოგოსნები უსხდა წინა ჩანგთა ჰკრიან აწყობდიან პირ მთუარენი ვარდთა მინა გავიდის და ნადირობდის კვლა მობრუნდის იყუის შინა

1817. იბურთეს და ითამაშის და თინათინს თანა დაჯდის ეს სოფელი იამოვნის საწუთროსა დაუწყნარდის ყელსა ბროლსა შუენებანი მას ელვანი გარ უვარდის ერთად სხდიან ტახტსა ზედან მათ ბაგეთათ ვარდი ვარდის

1818. სმა ჭამა და ნადიმობა მსგეფსსა ერთსა გაისუენა ელვამან და შუენებამა მათმან სრულად დააშუენა მომღერალთა მათ წინაშე არა ოდეს მოასუენა მე ვერ ვიტყვი რაცა სჭირდა ბევრი უნდა ქებად ენა

1819. რა გარდახდა გამოვიდა ჟამი რამე ღამე დღენი მოციქული შარას გრძელსა მოამოკლებს ირჩევს ცხენი გაგზავნილნი რა მივიდეს ნახეს მორჩი ალვის ჴენი რა ავთანდილს მოახსენეს ატირდა და უთქუნა ზნენი

1820. კვლავე ჰკადრეს თქუენ მორჭმულნო და აქებდეს ჴელმწიფესა მოაჴსენეს დიდებულო შენ ტურფაო მაღლად მჴედსა შენ გაქვს ყოვლი დიდებანი მორჭმულსა და კარგად მქნესა ხუარაზმელთა ჰინდოთ ზედა ჰკლვიდა სევდა ტარიე[რ]სა

1821. გამოვლნეს ზღუანი მოვიდეს ჴმელეთსა ტარიერისა ნახეს სენთაგან დაცემით ტარიერ მსგავსი ბერისა ორთა სენთაგან ჩიოდა მტირალი მოანბვ ერისა თქუა გაჴდა თემი ჰინდოთა სისხლთაგან მონატბერისა

1822. ტარიელის ნახუისათუის მობრუნდეს და მოუჩუქნეს ნახეს მჭლედ და ფერ მიჴდილად ჰკადრეს გული აუჩუქნეს ლომო მზეო რამ გაგჴადა პირთა ზედა შუქნი უქნეს აწ ნუ გაგვუა მტერთა შენთა რისხუა ზეცით მოუბუქნეს

1823. ტარიელ ძმათა უჩივის სენი დამერთო მტერულად დღესა ერთსა ნადირობით მოვიდოდი მხიარულად სმად დავჯე და ვიხარებდი ვარდი არ ვქენ დანასრულად მართ ანასდათ მომივიდა სევდამ მოკლა გული სრულად

1824. ესმა ხუარაზმთა მფლობელსა იგი დამერთო მე ზედა ჰინდონი ჩემნი შეებნეს მთუარე დაბნელდა და მზედა ქუეყანა ჩემი აწყვიტა სისხლი იკითხა ჩემზედა მე ასრე ვიყავ მკლავთაგან ვერ მოვიხმარენ მტერზედა

1825. სოფელო ვისთა სისხლითა სუამ დამწუენ გლახ ცეცხლი ვისადა ვის ვარდი ია ყაყაჩოდ არა ჰგავს ნარგისისადა მნახუელნი ფიცვენ ფიცითა წაუხუმან შუქნი მზისადა უყურეთ მსგავსად ყუავისა ბულბული ნეხუთა ვზი სადა

1826. ესე თქვა და ვით ეწყინა ეს ამბავი მათ მეფეთა ტარიელის შუელისათუის არ დამდგომთა მოსწრაფეთა ცრემლი სდის და აგრე ფიცვენ ვადენით სისხლთა მომჩქეფეთა ხუარაზმს მივალთ მოვიჴმარებთ მკლავ მაგარნი სიალფითა

1827. აწ ასმათი მიეგებვის ნამსახური და დობილი მტერთა ჩუენთა ნახუა თქვენი შემშრეს თვ[ა]ლთა ცრემლ ლტობილი მათ სალამი გამოუღეს მოიკითხეს გულ წდობილი შესტირნა და აუჩუქნა აატირნა ერთობილი

1828. კვლა მოიკითხეს ასმათი ნამსახური და ჴლებული ღ~თისამც მადლი აქვს არ ვნახეთ ტარიელ თუალთათ ლებული მოვასხით ზედ დავაყენოთ მკურნალნი ჴელოვნებული ადრე ვჰკურნებთო იტყვიან ამას ვართ იმედებული

1829. ჴელი ჰყვეს გუერდსა მიუსხდეს აქიმნი შემოკრებულნი წავლენ ფრიდონ და ავთანდილ გულითა გამეხებულნი ფიცხლა ჰინდოთა აცნობეს მოვლენ არიან ქებულნი მოვიდეს სპანი ჰინდონი არ ხანსა დაყოვნებულნი