ვეფხისტყაოსანი 1712, 1939 წ.
1479. რა ავთანდილ ტარიასგან: ცნა წასვლასა არ დაშლიდა჻ არა ჰკადრა შეცილება: საუბარსა ზედან რთვიდა჻ ფრიდონ კაცსა დარჩეულსა: სათანაოდ გარდასთვლიდა჻ თანა წაჰყუა განაღამცა: მას თანავე გზასა ვლიდა჻
ტარიელისაგან ქვაბსვე მისვლა მეორედ და საჭურჭლეთა ნახვა჻
1480. ამ საქმესა დაფარულსა: ბრძენ დიონოს გააცხადებს჻ ღ~თი კეთილს მოავლინებს: არ ბოროტსა არ დაბადებს჻ ავსა წამ ერთ შეამოკლებს: კარგსა ხანგრძლად გააკვლადებს჻ თავსა მისსა უკეთესსა: უზადო ჰყოფს არ აზადებს჻
1481. ფრიდონისით გაემართნეს: იგი ლომნი იგი მზენი჻ თანა მიჰყავს პირი მზისა: ქალი მჭვრეტთა ამაზრზენი჻ ჰკიდავს ბროლსა ყორნის ბოლო: ჩაწყობილი დანათხზენი჻ მუნ ბალახშსა აშვენებდეს: სინატიფე სინაზენი჻
1482. იგი მზე უჯდა კუბოსა: და აგრე არონინებდეს჻ მინადირობდეს ნადირსა: მუნ სისხლსა დაადინებდეს჻ სადაცა დახვდის ქუეყანა: მჭვრეტელთა მოალხინებდეს჻ მოეგებნიან სძღნობდიან: აქებდეს არ აგინებდეს჻
1483. მას გვანდეს თუცა სამყაროს: მზე უჯდა შუა მთვარეთა჻ იარნეს დღენი მრავალნი: ლაღთა ბრძნათ მოუბარეთა჻ შიგან მათ დიდთა მინდორთა: ყოვლგნით კაც მიუმხუდარეთა჻ სად ყოფილ იყო ტარიელ: მიხვდა მის კლდისა არეთა჻
1484. ტარიელ ბრძანა მე მმართებს: დღეს თქვენი მასპინძელობა჻ მუნ მივალ სადა ყოფილ ვარ: მჭირდა სადამდის ხელობა჻ მუნ გვიმასპინძლოს ასმათმან: მას უც ჴორცისა ჴმელობა჻ მე რომე გიძღვნი ტურფათა: აქოთ ლარისა ჭრელობა჻
1485. მივიდეს შიგან გარდაჴდეს: ქვაბსა მას დიდთა კლდეთასა჻ ასმათს უცს ჴორცი ირმისა: იქს მასპინძლობა კვეთასა჻ ამხანაგობდეს ლაღობდეს: წასვლასა მათ საქმეთასა჻ ღ~თსა მადლობდეს შეცულასა: ლხინად ჭირისა დღეთასა჻
1486. მოიარეს ქვაბოვანნი: თამაშობდეს მხიარულნი჻ პოვნეს იგი საჭურჭლენი: ტარიასგან დაბეჭდულნი჻ ვერცა ვისგან დანათვალნი: ვერცა ვისგან შეგებულნი჻ არ იტყჳან არა გვაქვსო: იგ ამისთვის გულ ნაკლული჻
1487. უბოძა ტურფა მრავალი: მათ მათი შესადარები჻ კვლავ ფრიდონისნი აავსნა: სპა ჰყუა თუ სპასალარები჻ აივსო კაცი ყუელაი: მაშინ მათ თანა ნარები჻ მაგრა ძეს რომე საჭურჭლე: გვანდა კაც დაუკარები჻
1488. ფრიდონს უთხრა ვალი შენი: ჩემგან ძნელად გარდიხდების჻ მაგრა თქმულა კარგის მქნელი: კაცი ბოლოდ არ წაჴდების჻ აწ საჭურჭლე რაზომიცა: აქა ძეს და ან იდების჻ შენი იყოს ყუელაკაი: შენ წაიღე ვითა გხვდების჻
1489. ფრიდონ მდაბლად თაყუანისცა: ჰკადრა მადლი მეტის მეტი჻ მე მეფეო რად გგონივარ: უჭკუო და აგრე რეტი჻ მტერი ყოვლი ჩალად გიჩანს: ვინმცა იყო ვითა კეტი჻ ჩემი ლხინი მუნამდისა: ვირე ვიყო შენი მჭვრეტი჻
1490. ფრიდონ კაცნი დააბრუნნა: მოსასხმელად აქლემისად჻ სახლსა მისსა მისაღებლად: მის ყუელასა საჭურჭლისად჻ აწ მუნითგან გაემართნეს: არაბეთით მივლად გზისად჻ ავთანდილა გალეული: შესაყრელად მთვარე მზისად჻
1491. მიხვდეს არაბთა საზღვარსა: რა ვლეს მრავალნი ხანები჻ დახუდა სოფლები ციხები: ჴშირ ჴშირად თანის თანები჻ მუნ შიგა მყოფსა ემოსა: ტანსა ლურჯი და მწვანები჻ ავთანდილისთვის ყუელაი: ცრემლითა არს ნაბანები჻
1492. ტარიელ კაცი გაგზავნა: წინაშე როსტან მეფესა჻ შესთვალა გკადრებ მეფეო: სურვილთა სიიეფესა჻ მე მოვალ მეფე ინდოთა: დარბაზსა თქუენსა სეფესა჻ გიჩვენებ ვარდსა კოკობსა: უფრჭკუელ მოუკრეფელსა჻
1493. მაშინ თქვენ ჩემი გეწყინა: ნახვა მიწისა შენისა჻ ცდა შეპყრობისა ავი ჰქენ: შემოტევება ცხენისა჻ მე შენთა სპათა ვაჩვენე: ნიშანი რამე წყენისა჻ დავჴოცე მონა მრავალი: მსახურნი სრისა თქუენისა჻
1494. აწ ამად მოვალ წინაშე: დავჰყარენ ჩემნი გზანია჻ შემინდოთ რაცა შეგცოდეთ: ჰქნეთ გაწყრომისა კმანია჻ ძღვენი არა გვაქვს გმოწმობენ: ფრიდონ და მისნი ყმანია჻ ოდენ ძღვნად თქუენი ავთანდილ: მე თქუენთვის მამიტანია჻
1495. რა მიუვიდა მეფესა: მახარობელი ჟამისა჻ ვით გაეხარნეს ვერ იტყვის: ენა ერთისა წამისა჻ თინათინს ღაწვთა ემატა: ელვა შუქისა სამისა჻ ბროლსა და ლალსა აშვენებს: მუნ ჩრდილი წარბ წამწამისა჻
1496. ტაბლაკსა ჰკრეს და გაისმა: სიცილი თქართქარებისა჻ ლაშქარნი რბოდეს მი და მო: ქნა სწადდა მათკენ რბენისა჻ დაიწყეს მოსხმა ცხენისა: მოღება უნაგრებისა჻ შესხდეს სიმრავლე მოყმისა: მკლავ ფიცხელ გულ მაგრებისა჻
1497. მეფე შეჯდა გაეგებნეს: თავადნი და სრულად სპანი჻ ვისცა ესმის მოვიდიან: მას წინაშე სხვაგნით სხვანი჻ ყუელაკაი ღ~თსა მადლობს: გაამაღლნეს მათნი ჴმანი჻ თქუეს ბოროტსა უმყოფოა: კეთილნია შენთვის მზანი჻
