838. ამ჻ სოფელსა჻ კარგად჻ ყოფით჻ კეისარი჻ იყო჻ ვითა჻ რა჻ მოკუდების჻ წარიყვანონ჻ მძიმედ჻ შეკრან჻ ბორკილითა჻ მიაბარონ჻ გეენიას჻ დაწუან჻ მისით჻ სიბნელითა჻ ეს჻ სოფელი჻ ამას჻ გიზამს჻ კარგსა჻ ნუ჻ ვინ჻ მოელითა჻
839. რა჻ გულსა჻ უთხრა჻ გულისა჻ სიტყუანი჻ საგულისონი჻ თუით჻ მარგალიტნი჻ მოიხვნა჻ მის჻ მზისა჻ სამეყვისონი჻ მის჻ მზისა჻ მკლავსა჻ ნაბამნი჻ მათ჻ კბილთა჻ შესატყუისონი჻ პირსა჻ დასდვა჻ აკოცა჻ ცრემლი჻ სდის჻ ვითა჻ ბისონი჻
840. რა჻ გათენდა჻ კაცი჻ მოვა჻ მომკითხავი჻ დარბაზს჻ მჴმობი჻ ყმა჻ წავიდა჻ ლაღი჻ ნაზი჻ ნაღუიძები჻ ძილნაკრთობი჻ ერთმანერთსა჻ ეჯავრიან჻ დგას჻ მჭურეტელთა჻ ჯარი჻ მსწრობი჻ მეფე჻ მინდორს჻ ეკაზმოდა჻ მოემზადა჻ დაბდაბნობი჻
841. მეფე჻ შეჯდა჻ მაშინდელი჻ ზარი჻ აწმცა჻ ვით჻ ითქუმოდა჻ ქოსდაბდაბთა჻ ცემისაგან჻ ყურთა჻ სიტყუა჻ არ჻ ისმოდა჻ მზესა჻ ქორნი჻ აბნელებდეს჻ ძაღლთა჻ რბოლა჻ მიდამოდა჻ მას჻ დღეს჻ მათგან჻ დანაღუარი჻ სისხლი჻ ველთა჻ მოესხმოდა჻
842. ინადირეს჻ შემოიქცეს჻ მხიარულნი჻ მინდორს჻ რულნი჻ შეიტანნეს჻ დიდებულნი჻ თავადნი჻ და჻ სპანი჻ სრულნი჻ დაჯდა჻ დახუდეს჻ მოკაზმულნი჻ საჯდომნი჻ და჻ სრანი჻ სრულნი჻ ჴმას჻ სცემს჻ ჩანგი჻ ჩაღანასა჻ მომღერალნი჻ იყვნეს჻ სრულნი჻
843. ყმა჻ ახლოს჻ უჯდა჻ მეფესა჻ ჰკითხვიდა჻ ეუბნებოდა჻ ბაგეთა჻ გასჭუირს჻ ბროლლალი჻ და჻ კბილთათ჻ ელვა჻ ჰკრთებოდა჻ ღირსნი჻ ახლოს჻ სხდეს჻ ისმენდეს჻ შორს჻ ჯარი჻ დაიჯრებოდა჻ უტარიელოდ჻ ხსენება჻ არვისგან჻ იკადრებოდა჻
844. ყმამან჻ რაცა჻ არვის჻ უთხრის჻ კითხვად჻ ვინმცა჻ გამოჰრიდა჻ მართალ჻ ა჻ თუ჻ საუბარსა჻ აძუირებსა჻ ძუირად჻ ღირდა჻ სუმა჻ გარდაჴდა჻ გაიყარნეს჻ ყმა჻ წავიდა჻ მიცასჭირდა჻ ვეღარ჻ გასძლო჻ გულ჻ მისი჻ აუჩუქდა჻ აუტირდა჻
845. თქუა჻ ამა჻ ჟამსა჻ წუხელის჻ მე჻ დილა჻ გამთენებოდა჻ მუნ჻ ვიყავ჻ სადა჻ სამყაროს჻ ღაწვთაგან჻ ელვა჻ ჰკრთებოდა჻ აწ჻ სიშორისა჻ მომლოდე჻ გულიმცა჻ მისთუის჻ კვდებოდა჻ მზემან჻ რა჻ მისცა჻ სინათლე჻ თუ჻ მთუარე჻ გაეყრებოდა჻
846. ყმა჻ მივიდა჻ გულმოკლული჻ ცრემლი჻ ველთა჻ მოედინა჻ მართ჻ მისივე჻ სიყვარული჻ უარებდის჻ თუალთა჻ წინა჻ ზოჯერ჻ ადგის჻ ზოგჯერ჻ დაწუის჻ ხელსა჻ რადმცა჻ დაეძინა჻ რაც჻ ა჻ აჯა჻ დათმობისა჻ გულმან჻ ვისმცა჻ მოუსმინა჻
847. წევს჻ იტყვის჻ გულსა჻ სალხინო჻ რამცაღა჻ დაუსახეო჻ მოგშორდი჻ ედემს჻ ნაზარდო჻ ტანო჻ ლერწამო჻ და჻ ხეო჻ შენთა჻ მჭურეტელთა჻ ნიშატო჻ ვერ჻ მჭურეტთა჻ სავაგლახეო჻ ცხადად჻ ნახუასა჻ არ჻ ღირს჻ ვარ჻ ნეტარმცა჻ სიზმრად჻ გნახეო჻
848. ამას჻ მოსთქმიდის჻ ტირილით჻ ცრემლისა჻ დასაღუაროთა჻ კულა჻ გულსა჻ ეტყუის჻ დათმობა჻ ჰგვანდეს჻ სიბრძნისა჻ წყაროთა჻ არ჻ დავსთმოთ჻ რა჻ ვქმნათ჻ სევდასა჻ მითხარ჻ რა჻ მოუგვაროთა჻ თუ჻ ლხინი჻ გუინდა჻ ღ~თისაგან჻ ჭირნიცა჻ შევიწყნაროთა჻
849. კულა჻ იტყუის჻ გულო჻ რასთენცა჻ გაქუს჻ სიკვდილისა჻ წადება჻ სჯობს჻ სიცოცხლისა჻ გაძლება჻ მისთუის჻ თავისა჻ დადება჻ მაგრა჻ დამალე჻ არ჻ გიჩნდეს჻ შენი჻ ცეცხლისა჻ კულა჻ დება჻ ავად჻ შეჰფერობს჻ მიჯნურსა჻ მიჯნურობისა჻ ცხადება჻
850. რა჻ გათენდა჻ შეეკაზმა჻ ყმა჻ გავიდა჻ ადრე჻ გარე჻ იტყუის჻ ნეტარ჻ მიჯნურობა჻ არ჻ დამაჩნდა჻ დაცავფარე჻ დათმობასა჻ ეაჯების჻ გულსა჻ შენ჻ რა჻ მოუგვარე჻ ცხენსა჻ შეჯდა჻ წამოვიდა჻ ვაზირისა჻ სახლსა჻ მთუარე჻
851. ვაზირმან჻ ცნა჻ გაეგება჻ ჩემს჻ ა჻ მზეო჻ ამოსრული჻ ამას჻ თურე჻ მახარებდა჻ დღეს჻ ნიშანი჻ სიხარული჻ მიეგება჻ თაყუანისსცა჻ ჰკადრა჻ სრულსა჻ ქება჻ სრული჻ ჴამს჻ სტუმარი჻ სასურველი჻ მასპინძელი჻ მხიარული჻
852. ყმა჻ გარდასვა჻ მასპინძელმან჻ არ჻ ღაფალმან჻ ავმან჻ უქმან჻ ფერჴთა჻ ქუეშე჻ ხატაურსა჻ უფენენ჻ და჻ მიწად჻ უქმან჻ ყმამან჻ სახლი჻ გაანათლნა჻ ვით჻ სამყარო჻ მზისა჻ შუქმან჻ თქუეს჻ სურნელი჻ სული჻ ვარდთა჻ დღეს჻ მოგვბერა჻ ქუენა჻ ბუქმან჻
853. დაჯდა჻ მისთა჻ შემხედველთა჻ გული჻ მათი჻ მართლად჻ ხელეს჻ მისთა჻ მჭურეტთა჻ მისთვის჻ ბნედა჻ თავისათვის჻ ისახელეს჻ სულთქუმა჻ ბევრი჻ აათასეს჻ აღარა჻ თუ჻ აერთხელეს჻ გაყრა჻ ბრძანეს჻ გაიყარნეს჻ ჯალაბობა჻ გაათხელეს჻
854. რა჻ ჯალაბი჻ გაიყარა჻ ყმა჻ ვაზირსა჻ ეუბნების჻ ეტყუის჻ შენი჻ დამალული჻ დარბაზს჻ არა჻ არ჻ იქნების჻ რაცა჻ გწადდეს჻ საურავი჻ მეფე჻ იქს჻ და჻ შენ჻ გეთნების჻ გაიგონე჻ ჭირი჻ ჩემი჻ მკურნე჻ რაცა჻ მეკურნების჻
855. მის჻ ყმისა჻ ცეცხლი჻ მედების჻ წუა჻ მისისა჻ მჭირს჻ მწველისა჻ მკლავს჻ სურვილი჻ და჻ ვერნახუა჻ ჩემისა჻ სასურველისა჻ მას჻ ჩემთუის჻ სულნი჻ არ჻ შურდეს჻ შეზღვა჻ ჴამს჻ შეუზღველისა჻ ჴამს჻ სიყუარული჻ მოყვრისა჻ უხვისა჻ უშურველისა჻
856. მისი჻ ნახვა჻ გულსა჻ ჩემსა჻ ვითა჻ ბადე჻ დაებადა჻ მუნვე჻ დარჩა჻ დათმობაცა჻ მასთანავე჻ დაება჻ და჻ რადგან჻ დასწუავს჻ მოახლეთა჻ ღმერთსა჻ მზედცა჻ დაებადა჻ მერმე჻ ასმათ჻ ჩემთუის჻ დისა჻ მართ჻ დად჻ უფრო჻ დაებადა჻