... (H-2074), XVI-XVII სს.
877. რაცა჻ იცოდა჻ ყუელაი჻ ჰკადრა჻ მოშიშრად჻ ენითა჻ კულა჻ მოაჴსენა჻ რამცა჻ სცნა჻ სიტყუითა჻ ესოდენითა჻ თუ჻ რაგუარ჻ მყოფი჻ მინახავს჻ თუ჻ რაგუარ჻ ცრემლთა჻ დენითა჻ მართალ჻ ხართ჻ თუმცა჻ რისხუანი჻ ჩემთუის჻ იანასდენითა჻
878. რა჻ მეფემან჻ მოისმინა჻ გაგულისდა჻ გაავცნობდა჻ ფერი჻ ჰკრთა჻ და჻ გასაშიშრდა჻ შემხედველთა჻ შეაშთობდა჻ შეუზახნა჻ რასთუის჻ შმაგობ჻ მაგას჻ სხუამცა჻ ვინ჻ მითხრობდა჻ ავსა჻ კაცსა჻ ურჩევნია჻ ავსამცა჻ რას჻ ადრე჻ სცნობდა჻
879. ვითამც჻ რამე჻ სიხარული჻ საქმე჻ მითხარ჻ ვითა჻ ღადრად჻ მაგის჻ მეტი჻ რა჻ ვინ჻ მიყოს჻ თუ჻ არ჻ მომკლას჻ მუხთლად჻ ღადრად჻ შმაგო჻ ენა჻ ვით჻ იჴმარე჻ აწ჻ მაგისად჻ ჩემად჻ კადრად჻ აგრე჻ შმაგი჻ არ჻ ვაზირად჻ არად჻ ვარგხარ჻ არცა჻ სხუად჻ რად჻
880. ჴამსა჻ კაცმან჻ პატრონისა჻ საწყინარსა჻ არ჻ დახედნეს჻ ოდენ჻ სიტყვა჻ უმეცრული჻ უალაგოდ჻ დაიყბედნეს჻ მე჻ მაგისად჻ მოსმენამდის჻ რად჻ არ჻ ყურნი჻ შემეჭედნეს჻ შენ჻ თუ჻ მოგკლა჻ სისხლნი჻ შენნი჻ ჩემმან჻ ქედმან჻ მიიქედნეს჻
881. კულა჻ უბრძანა჻ თუმცა჻ მისგან჻ აწ჻ არ჻ იყავ჻ მოგზავნილი჻ თავმან჻ ჩემმან჻ თავსა჻ მოგკუეთ჻ არად჻ უნდა჻ ამას჻ ცილი჻ წა჻ უკუდეგ჻ ავი჻ შმაგი჻ უმეცარი჻ შლეგი჻ წბილი჻ შაბაშ჻ სიტყუა჻ შაბაშ჻ კაცი჻ შაბაშ჻ საქმე჻ მისგან჻ ქმნილი჻
882. დადრკა჻ სკამნი჻ შემოსტყორცნა჻ ჰკრნა჻ კედელსა჻ შეალეწნა჻ დააცდუნვა჻ მაგრა჻ მისთუის჻ აალმასნა჻ არ჻ აძეწნა჻ ვით჻ მიანბე჻ წასულა჻ მისი჻ ვინ჻ ალვისა჻ მორჩი჻ ხე჻ წნა჻ ვაზირისა჻ ცრემლმან჻ ცხელმან჻ ღაწუნი჻ თეთრნი჻ აახეწნა჻
883. ვაზირმან჻ გლახ჻ გამორიდნა჻ მართ჻ ვეღარას჻ ვერ჻ იწრწინვებს჻ გამოძრწა჻ და჻ გამომელდა჻ გულსა჻ წყლულსა჻ მოიმტკივნებს჻ შეის჻ ხასობს჻ გაის჻ ქუშობს჻ ენა჻ ასრე჻ მოაყივნებს჻ მტერი჻ მტერსა჻ ვერას჻ ავნებს჻ რომე჻ კაცი჻ თავსა჻ ივნებს჻
884. თქუა჻ ცოდვათა჻ ჩემთა჻ მსგავსი჻ ღ~თნ჻ მეტი჻ რა჻ მიჩუენოს჻ რად჻ მოვღორდი჻ რად჻ დავბნელდი჻ ნეტარ჻ ვინღა჻ გამითენოს჻ ვინცა჻ სხუა჻ რა჻ კადნიერად჻ პატრონსა჻ რა჻ მოახსენოს჻ ჩემნი჻ დღენი჻ მასმცა჻ ადგან჻ რაძი჻ ვითა჻ გაისვენოს჻
885. ვაზირი჻ გაწბილებული჻ მივა჻ ბედითა჻ შავითა჻ ავთანდილს჻ უთხრა჻ დაღრეჯით჻ პირითა჻ გამქუშავითა჻ მადლი჻ რა჻ გკადრო჻ აწ჻ თქუენგან჻ გავხასდი჻ მე჻ მაშა჻ ვითა჻ ვაი჻ კარგი჻ თავი჻ უებრო჻ დავკარგე჻ დავაშავითა჻
886. ქრთამსა჻ სთხოვს჻ და჻ ამხანაგობს჻ თუცა჻ ცრემლსა჻ ვერ჻ იწურვებს჻ მიკუირს჻ რად჻ სცალს჻ წყლიანობად჻ რად჻ არ჻ გულსა჻ შეიურვებს჻ ჻ ვინ჻ არ჻ მისცეს჻ ქადებულსა჻ მოურავსა჻ მოიმდურვებს჻ ჻ თქმულა჻ ქრთამი჻ საურავსა჻ ჯოჯოხეთსცა჻ დაიურვებს჻
887. ვით჻ გამჴადა჻ რა჻ მიბრძანა჻ არ჻ ეგების჻ ჩემგან჻ თხრობა჻ რა჻ სიავე჻ რა჻ სირეგუნე჻ რა჻ შლუობა჻ რა჻ შმაგობა჻ მე჻ თუით჻ კაცად჻ აღარ჻ ვარგ჻ ვარ჻ აღარა჻ მიც჻ თავსა჻ ცნობა჻ ესე჻ მიკუირს჻ რად჻ არ჻ მამკლა჻ მისცა჻ თურე჻ ღ~თნ჻ თმობა჻
888. მეცა჻ ვიცოდი჻ რაცა჻ ვქენ჻ ცთომით჻ არ჻ წამკიდებია჻ ვიაზრე჻ გამიწყრებოდა჻ ჭმუნვა჻ მით჻ გამდიდებია჻ განგებით჻ ქნილსა჻ რისხუასა჻ ვერავინ჻ დარიდებია჻ შენთუის჻ სიკუდილი჻ ლხინად჻ მიჩს჻ ჭირი჻ არ჻ გამცუდებია჻
889. ყმამან჻ უთხრა჻ შენთუის჻ წყრომა჻ მემცა჻ განა჻ დამიმძიმდა჻ მაგრა჻ ქრთამი჻ რადღა჻ გმართებს჻ გაიცინნა჻ გაცაღიმდა჻ შენ჻ ადამი჻ გაგიმეშდა჻ ართუ჻ მეში჻ გიადიმდა჻ რა჻ აქიმი჻ დასნეულდეს჻ ვისთუის჻ ვინმცა჻ გააქიმდა჻
890. მოაჴსენა჻ კულა჻ ვაზირმან჻ მე჻ რა჻ გინდა჻ წამეკიდოს჻ მოიწყრომებს჻ შეცამინდობს჻ ნუთუ჻ გული჻ გაიწმინდოს჻ შენ჻ რასა჻ იქ჻ ესე჻ მითხარ჻ ჩემი჻ ჭმუნვა჻ გაიდიდოს჻ ჴამსცა჻ კაცმან჻ სასიკუდინო჻ თავსა჻ არა჻ არ჻ დარიდოს჻
891. ყმამან჻ უთხრააღარ჻ წასლვა჻ არ჻ ეგების჻ ჩემგან჻ აროს჻ იადონი჻ მაშინ჻ მოკუდეს჻ ოდეს჻ ვარდმან჻ იდამჭკნაროს჻ ჴამს჻ უძებნოს჻ ცუარი჻ წყლისა჻ მისთუის჻ თავი჻ ყოვლგან჻ აროს჻ ვერ჻ უპოვოს჻ რა჻ ქნას჻ ანუ჻ გული჻ რათა჻ დაიწყნაროს჻
892. უმისოდ჻ მყოფი჻ ვერ჻ გავსძლებ჻ ჯდომასა჻ ვერცა჻ წოლასა჻ მართ჻ ნადირთაებრ჻ გაჭრასა჻ ვირჩევ჻ მათთანა჻ რბოლასა჻ ასრე჻ გასრულსა჻ რად჻ მნუკევს჻ მისთა჻ მებრძოლთა჻ ბრძოლასა჻ სჯობს჻ უყოლობა჻ კაცისა჻ მომდურავისა჻ ყოლასა჻
893. მოვახსენებ჻ ერთხელ჻ კულაცა჻ აწ჻ რაზომცა჻ მეფე჻ წყრების჻ ნუთუ჻ გაბრჭოს჻ გული჻ ჩემი჻ ვით჻ იწუის჻ და჻ ვით჻ ენთების჻ არ჻ გამიშვებს჻ გავიპარვი჻ რა჻ იმედი჻ გარდმიწყდების჻ მე჻ თუ჻ მოვჰკვდე჻ ჩემი჻ კერძი჻ სოფელიმცა჻ გარდიფხურების჻
894. მოიუბნეს჻ ვაზირმან჻ ქნა჻ ჭამასუმანი჻ მათნი჻ ფერნი჻ უმასპინძლა჻ ძღუენი჻ უძღუნა჻ შუენიერსა჻ შუენიერნი჻ მისნი჻ მყოლნი჻ ავეავსნა჻ მოყმენი჻ თუნდა჻ ბერნი჻ გაიყარნეს჻ ყმა჻ წავიდა჻ სახლად჻ ჩადგეს჻ მზისა჻ წვერნი჻
895. შეკრა჻ წითელი჻ ასი჻ ათასი჻ პირად჻ მზემან჻ და჻ ტანად჻ სარომან჻ სამასი჻ თავი჻ სტავრაატლასი჻ უხვმან჻ ნიადაგ჻ მიუმცდარომან჻ სამოცი჻ თუალი჻ ლალიაგუნდი჻ ფერად჻ არ჻ მათმან჻ საუარომან჻ კაცი჻ გაგზავნა჻ ვაზირისასა჻ ესე჻ ყუელაი჻ მისთუის჻ არო჻ მან჻
896. შესთუალა჻ თუ჻ რაცა჻ გმართებს჻ ვით჻ მოგცე჻ და჻ ვით჻ გაქონო჻ ვალთა჻ შენთა჻ გარდასაჴდლად჻ რა჻ ნაცვალი჻ მოვიგონო჻ თუღა჻ დავრჩე჻ შენთუის჻ მოვკუდე჻ თავი჻ ჩემი჻ დაგამონო჻ სიყუარული჻ სიყუარულსა჻ შეგიცალო჻ შეგიწონო჻
