... (H-2074), XVI-XVII სს.
857. ოდეს჻ წამოვე჻ შევჰფიცე჻ ფიცითა჻ საშინელითა჻ კულა჻ მოვალ჻ გნახავ჻ პირითა჻ არ჻ მტერთა჻ საწუნელითა჻ შენსა჻ მე჻ ვეძებ჻ ნათელსა჻ შენ჻ ხარ჻ გულითა჻ ბნელითა჻ ჟამია჻ ჩემგან჻ წასულისა჻ მით჻ მწვავს჻ ცეცხლითა჻ ნელითა჻
858. ყოველსავე჻ მართლად჻ გითხრობ჻ არ჻ სიტყუასა჻ საკუეხელსა჻ მიმელის჻ და჻ ვერ჻ მივსულვარ჻ ესე჻ მიდებს჻ ცეცხლსა჻ ცხელსა჻ ვერ჻ გაუტეხ჻ ზენაარსა჻ ვერ჻ გავსწირავ჻ ხელი჻ ხელსა჻ რამცა჻ სადა჻ გაუმარჯუდა჻ კაცსა჻ ფიცთა჻ გამტეხელსა჻
859. რაცა჻ გითხრა჻ ჩემაგიერ჻ როსტანს჻ ჰკადრე჻ მიედ჻ სრასა჻ თავმან჻ მისმან჻ ფიცით჻ გეტყუი჻ შენ჻ ვაზირსა჻ ოსტასრასა჻ არ჻ შემიპყრობს჻ არ჻ დავდგები჻ თუ჻ შემიპყრობს჻ მაქნევს჻ რასა჻ მიშუელე჻ რა჻ გული჻ ცეცხლმან჻ არ჻ დამიჭრას჻ არცა჻ სრასა჻
860. ჰკადრე჻ ვინ჻ გაქო჻ ყოველმან჻ პირმან჻ არ჻ მეუმზრახემან჻ ვითა჻ ვიშიშვი჻ გაცნობოს჻ ღ~თნ჻ თქუენმანვე჻ სახემან჻ მაგრა჻ მან჻ ყმამან჻ ცეცხლითა჻ დამწუა჻ ალვისა჻ სახემან჻ გული჻ წამსავე჻ წამიღო჻ ვერათ჻ ვერ჻ შევინახე჻ მან჻
861. აწ჻ მეფეო჻ უმისობა჻ ჩემგნ჻ ყოლა჻ არ჻ ეგების჻ გული჻ მას჻ აქუს჻ უგულოსა჻ აქა჻ ჴელი჻ რა჻ მეჴდების჻ თუ჻ რას჻ ვარგებ჻ პირველ჻ ხუალემ჻ თუით჻ სახელი჻ თქუენ჻ მოგხუდების჻ ვერას჻ ვარგებ჻ გულსა჻ დავსდებ჻ ჩემი჻ ფიცი჻ არ჻ გატყდების჻
862. წასულა჻ ჩემი჻ გულსა჻ თქუენსა჻ არ჻ ეწყინოს჻ არ჻ დაჭმუნდეს჻ თავსა჻ ჩემსა჻ გაგებული჻ იქნას჻ რაცა჻ ღმერთსა჻ უნდეს჻ მანვე჻ ქნას჻ და჻ გაგიმარჯვდეს჻ თქუენი჻ თქუენკე჻ დავებრუნდეს჻ არ჻ მოვბრუნდე჻ თქვენმცა჻ სუფევთ჻ თქუენი჻ მტერი჻ დაძაბუნდეს჻
863. კულა჻ პირმზე჻ ეტყვის჻ ვაზირსა჻ მე჻ სიტყვა჻ შევამცირეო჻ წა჻ ესე჻ ჰკადრე჻ მეფესა჻ შევინ჻ ვიდოდეს჻ ვირეო჻ მიაჯე჻ ამოდ჻ გაშუება჻ და჻ თავი჻ გაიგმირეო჻ ასი჻ ათასი჻ წითელი჻ შენ჻ ქრთამად჻ შეიწირეო჻
864. ვაზირმან჻ უთხრა჻ სიცილით჻ ქრთამი჻ შენ჻ გქონდეს჻ შენია჻ შენგან჻ კმა჻ ჩემად჻ წყალობად჻ რომე჻ გზა჻ გაგიჩენია჻ მაგას჻ რა჻ ვჰკადრებ჻ მეფესა჻ რაცა჻ აწ჻ თქუენგან჻ მსმენია჻ ვიცი჻ უცილოდ჻ ამავსებს჻ შოება჻ არ჻ საწყენია჻
865. თავმან჻ მისმან჻ მუნვე჻ მამკლავს჻ ვეჭუ჻ წამიცა჻ არ჻ წამაროს჻ შენი჻ ოქრო჻ შენვე჻ დაგრჩეს჻ მე჻ გლახ჻ მიწა჻ მესამაროს჻ მომკალ჻ კაცსა჻ სიცოცხლისა჻ სწორად჻ რაცა჻ მოეჴმაროს჻ არ჻ ითქუმის჻ და჻ ვერცა჻ ვიტყუი჻ რა჻ გინდა჻ ვინ჻ მისგან჻ აროს჻
866. გზა჻ არ჻ წავა჻ თავსა჻ წინა჻ სიცოცხლე჻ გლახ჻ ვით჻ გათნიო჻ ამიკლებს჻ და჻ ანუ჻ მომკლავს჻ ეგე჻ სიტყუა჻ ვითა჻ სთქვიო჻ რად჻ არ჻ მუნვე჻ გაიგონე჻ რად჻ ხარ჻ შმაგი჻ ეგეთიო჻ სჯობს჻ სიკუდილი჻ აკლებასა჻ ამას჻ თავსა჻ აწვე჻ ვსწურთიო჻
867. თუ჻ მეფეცა჻ გაგიშვებდეს჻ თუით჻ ლაშქარნი჻ რად჻ მოღორდენ჻ რად჻ გაგიშვან჻ რად჻ დაღორდენ჻ ანუ჻ მზესა჻ რად჻ მოშორდენ჻ შენ჻ წახუიდე჻ მტერნი჻ ჩვენნი჻ დაგუთამამდენ჻ გაგვისწორდენ჻ ეგე჻ ასრე჻ არ჻ იქნების჻ ვითა჻ ჩიტნი჻ არ჻ გაქორდენ჻
868. ყმა჻ ატირდა჻ ცრემლით჻ უთხრა჻ ჴამს჻ თუ჻ დანა჻ გულსა჻ ვიცი჻ ჰე჻ ვაზირო჻ შეგეტყობის჻ სიყუარული჻ არ჻ თურ჻ იცი჻ ანუ჻ სხუაცა჻ არ჻ გინახავს჻ მოყურობა჻ და჻ არცა჻ ფიცი჻ თუ჻ გინახავს჻ უმისოსა჻ ჩემი჻ ლხინი჻ ვით჻ ამტკიცი჻
869. მზე჻ დაბრუნდა჻ არ჻ ვიცოდი჻ მზესა჻ რამცა჻ დააბრუნვებს჻ აწ჻ უშუელოთ჻ გვიჯობს჻ იგი჻ ნაცვლად჻ დღესა჻ დაგვითბუნვებს჻ ჩემი჻ ჩემებრ჻ არვინ჻ იცის჻ რა჻ მამწარებს჻ რა჻ მატკბუნვებს჻ ცუდთა჻ კაცთა჻ საუბარი჻ კაცსა჻ მეტად჻ დააჭმუნვებს჻
870. მეფე჻ ანუ჻ მისნი჻ სპანი჻ ნეტარ჻ ჴელსა჻ რასა჻ მჴდიან჻ აწ჻ ვითამცა჻ უცნობოსა჻ გაუწყვეტლად჻ ცრემლი჻ მდიან჻ სჯობს჻ წავიდე჻ არ჻ გავტეხნე჻ კაცსა჻ ფიცნი჻ გამოსცდიან჻ ჭირნი჻ მისგან჻ უნახავნი჻ კაცსა჻ ვისმცა჻ გარდუჴდიან჻
871. აწ჻ ვაზირო჻ მაგა჻ პირსა჻ გული჻ კრული჻ ვით჻ მოგთმინდეს჻ რკინა჻ ჩემი჻ მონაცვალე჻ ჴამს჻ გაცვილდეს჻ არ჻ გატინდეს჻ ვერ჻ გარდვიჴდი჻ ცრემლთა჻ მისთა჻ ჯეიჰუნიც჻ თუალთა჻ მდინდეს჻ მომეჴმარე჻ ნუთუ჻ ჩემგან჻ მოჴმარება჻ შენცა჻ გინდეს჻
872. არ჻ გამიშვებს჻ გავიპარვი჻ წავალ჻ მათგან჻ შეუგებლად჻ ვითა჻ მნუკევს჻ ეგრე჻ დავრთო჻ გული჻ ცეცხლსა჻ მოსადებლად჻ ვიცი჻ ჩემთუის჻ არას჻ გიზამს჻ თუ჻ არ჻ უნდი჻ გასაძებლად჻ თქუი჻ რა჻ გინდა჻ წაგეკიდოს჻ თავი჻ დადევ჻ საწამებლად჻
873. ვაზირმან჻ თქუა჻ შენი჻ ცეცხლი჻ მეცა჻ ცეცხლად჻ მომედების჻ ვეღარ჻ უჭურეტ჻ ცრემლთა჻ შენთა჻ სოფელიცა჻ გაქარდების჻ ზოგი჻ თქუმა჻ სჯობს჻ არათქუმასა჻ ზოგი჻ თქუმითა჻ დაშავდების჻ ვიტყვი჻ მოვჰკვდე჻ არა჻ გამა჻ ჩემი჻ მზეცა჻ თქუენ჻ მოგჴუდების჻
874. რა჻ ვაზირმან჻ ესე჻ უთხრა჻ ადგა჻ დარბაზს჻ გაემართა჻ მეფე჻ დახუდა჻ შეკაზმული჻ პირი჻ მზეებრ჻ ეწაღმართა჻ შეუშინდა჻ საწყენლისა჻ მოჴსენება჻ ვერ჻ შემართა჻ დაყრით჻ დგა჻ და჻ იგონებდა჻ არ჻ საქმეთა჻ საომართა჻
875. მეფემან჻ ნახა჻ ვაზირი჻ დაღრეჯით჻ დაყმუნვებული჻ უბრძანა჻ რა჻ გჭირს჻ რა჻ იცი჻ რად჻ მოხუე჻ შეჭირვებული჻ მან჻ ჰკადრა჻ არა჻ ვიციო჻ მართ჻ ვარ჻ თავისა჻ ვებული჻ მართალ჻ ხართ჻ მომკლათ჻ რა჻ გესმათ჻ ამბავი჻ გაკუირვებული჻
876. ჩემი჻ ჭმუნვა჻ ჭირსა჻ ჩემსა჻ არცა჻ მეტს჻ და჻ არცა჻ დიდობს჻ მეშინიან჻ თუცა჻ შიშსა჻ მოციქული჻ ვერ჻ დარიდობს჻ აწ჻ ავთანდილ჻ გეთხოვების჻ მოაჯეობს჻ არ჻ წამკიდობს჻ უმისყმისოდ჻ სოფელსა჻ და჻ საწუთროსა჻ მისთვის჻ ფლიდობს჻
