... (H-757), 1671 წ.
40. თუ჻ მოყვარე჻ მოყვრისათვის჻ ტირს჻ ტირილსა჻ ემართლების სიარული჻ მარტოება჻ შუენის჻ გაჭრად჻ დაეთულების იგონებდეს჻ მისგან჻ კიდე჻ ნურად჻ ოდეს჻ მოეცლების არ჻ დააჩნდეს჻ მიჯნურობა჻ სჯობს჻ თუ჻ კაცსა჻ იახლების
ამბავი პირველი როსტევან არაბთა მეფისა჻
41. იყო჻ არაბეთს჻ როსტევან჻ მეფე჻ ღმრთისაგან჻ სვიანი მაღალი჻ უხვი჻ მდაბალი჻ ლაშქარმრავალი჻ ყმიანი მოსამართლე჻ და჻ მოწყალე჻ მორჭმული჻ განგებიანი თუით჻ მეომარი჻ უებრო჻ კვლა჻ მოუბარი჻ წყლიანი
42. იყო჻ არაბეთს჻ მეფობა჻ მეფისა჻ როსტევანისი მას჻ ჰქონდა჻ სპარსთა჻ ქვეყანა჻ მართვ჻ ვითა჻ შანშეს჻ ანისი უძრწის჻ და჻ მონებს჻ ყოველიჴელთა჻ აქვს჻ მას჻ საბრძანისი თქუეს჻ თუ჻ ჴამს჻ ჴმელთა჻ პატრონად჻ ან჻ ალექსანდრე჻ ანისი
43. აწყა჻ დავიწყოთ჻ ამბავი჻ მის჻ ჴელმწიფისა჻ ზენისა არაბეთს჻ როსტენ჻ პატრონი჻ მპყრობელი჻ სპამოსპენისა მას჻ ესვა჻ ქალი჻ მნათობი჻ თვალთათ჻ თუთია჻ დენისა შემხედთა჻ სულის჻ წამღები჻ ვერ჻ მხედთა჻ ამაგზენისა
44. სხუა჻ ძე჻ არ჻ ესვა჻ მეფესა჻ მართ჻ ოდენ჻ მარტო჻ ასული სოფლისა჻ მნათი჻ მნათობი჻ მზისაცა჻ დასთა჻ დასული მან჻ მისთა჻ მჭურეტთა჻ წაუღის჻ გული჻ გონება჻ და჻ სული ბრძენი჻ ჴამს჻ მისად჻ მაქებრად჻ და჻ ენა჻ ბევრად჻ დასული
45. მისი჻ სახელი჻ თინათინ჻ არს჻ ესე჻ საცოდნარია რა჻ გაიზარდა჻ გაივსომისგან჻ მზე჻ საწუნარია მეფემან჻ უჴმნა჻ ვაზირნი჻ თუით჻ ზის჻ ლაღი჻ და჻ წყნარია გვერდსა჻ დაისხნა჻ დაუწყო჻ მათ჻ ამო჻ საუბნარია
46. როსტევან჻ უჴმნა჻ ვაზირნი჻ უბრძანეს჻ თუცა჻ ფარულად მე჻ ძე჻ არ჻ მომცა჻ სოფელმან჻ კიდეც჻ მისთუის჻ ვარ჻ მალულად ამ჻ ჩემთა჻ სპათა჻ თავადად჻ შემტევებელი჻ ქართულად მოლხინემოასპარეზედ჻ გამთენებელი჻ დარულად
47. უბრძანა჻ გკითხავ჻ საქმესა჻ ერთგან჻ სასაუბაროსა რა჻ ვარდმან჻ მისი჻ ყვავილი჻ გააჴმოს჻ დაამჭნაროსა იგი჻ წაოდების჻ სხვა჻ მოვა჻ ტურფასა჻ საბაღნაროსა მზე჻ ჩაგუისუენდა჻ ბნელსა჻ ვსჭვრეტთ჻ ღამესა჻ ჩუენ჻ უმთვაროსა
48. მე჻ გარდასრულვარ჻ სიბერე჻ მჭირს჻ ჭირთა჻ უფრო჻ ძნელია დღეს჻ არა჻ ხუალე჻ მოვჰკვდები჻ სოფელი჻ ასრე჻ მქმნელია რაღაა჻ იგი჻ სინათლე჻ რასაცა჻ ახლავს჻ ბნელია ჩემი჻ მზე჻ დავსვათ჻ ჴელმწიფედ჻ ვისგან჻ მზე჻ საწუნელია
49. ვაზირთა჻ ჰკადრეს჻ მეფეო჻ რად჻ ჰკადრეთ჻ თქვენი჻ ბერობა ვარდი჻ თუ჻ გაჴმეს჻ ეგრეცა჻ გუმართებს჻ აზომცა჻ ჯერობა მისივე჻ ჰმეტობს჻ ყოველსა჻ სული჻ და჻ ტურფა჻ ფერობა მთუარესა჻ მცხრალსა჻ ვარსკვლავმა჻ ვითამცა჻ ჰკადრა჻ მტერობა
50. ერთობ჻ დაშალეს჻ ვაზირთა჻ მაგრამ჻ ვინ჻ მოუსმინებდა მეფე჻ ლაღი჻ და჻ უკადრი჻ იგი჻ ქნის჻ რაცა჻ ინებდა თინათინ჻ დასუეს჻ ხელმწიფედ჻ ვინ჻ მზესა჻ ითუალწუნებდა ვინ჻ სალსა჻ კლდესა჻ დაადნობს჻ და჻ ცვილსა჻ გაატინებდა
51. მაგას჻ ნუ჻ ბრძანებთ჻ მეფეო჻ ჯერ჻ ვარდი჻ არ჻ დაგჭნობია თქვენი჻ თათბირი჻ ავიცა჻ სხუისა჻ კარგისა჻ მჯობია ჴმდა჻ განაღამცა჻ საქნელად჻ რაცა჻ თქვენ჻ გულსა჻ გლმობია სჯობს჻ და჻ მას჻ მიეც჻ მეფობა჻ ვისგან჻ მზე჻ შენაფლობია
52. თუცა჻ ქალია჻ ჴელმწიფედ჻ მართ჻ ღ~თისა჻ დანაბადია არ჻ გათნევთ჻ იცის჻ მეფობა჻ უთქვენოდ჻ გვითქვამს჻ კვლა჻ დია შუქთა჻ მისთაებრ჻ საქმეცა჻ მისი჻ მზებრ჻ განაცხადია ლეკვი჻ ლომისა჻ სწორია჻ ძუ჻ იყოს჻ თუნდა჻ ხუადია
53. მას჻ ლომსა჻ კაცი჻ იახლა჻ მეფისა჻ ვეფხს჻ უფიცხეო დაასკვნეს჻ ესე჻ თათბირი჻ სრულ჻ სპათა჻ ჩემთა჻ ვჰკითხეო მე჻ ჩემთა჻ სივაჟკაცეთა჻ ჩემნი჻ მებრძოლნი჻ ვითხეო აწ჻ შენცა჻ გნუკევ჻ ურწყავად჻ ალვისა჻ მორჩი჻ ითხეო
54. ავთანდილ჻ იყო჻ სპასპეტი჻ ძე჻ ამირსპასალარისა საროსა჻ მჯობი჻ ნაზარდი჻ მსგავსი჻ მზისა჻ და჻ მთუარისა ჯერ჻ უწვერული჻ სადარო჻ ბროლმინა჻ საცნობარისა მას჻ თინათინის჻ შუენება჻ ჰკლევდის჻ წამწამთა჻ ჯარისა
55. გულსა჻ მისსა჻ მიჯნურობა჻ მისი჻ ჰქონდა჻ დამალულად რა჻ მოშორდის჻ ვერა჻ მჭურეტმან჻ ვარდი჻ შექნის჻ გულნაკლულად ნახის჻ ცეცხლი჻ გაუახლდის჻ წყლული჻ გაჴდის჻ უფრო჻ წყლულად საბრალოა჻ სიყვარული჻ კაცსა჻ შეიქმს჻ გულნაკლულად
56. რა჻ მეფედ჻ დასუმა჻ მეფემან჻ ბრძანა჻ მისისა჻ ქალისა ავთანდილს჻ მიხუდა჻ სიამე჻ ვსება჻ სჭირს჻ მისო჻ ქალისა თქუა჻ ზედაზედა჻ მომხვდების჻ ნახვა჻ მის჻ ბროლფიქალისა ნუთუ჻ ვით჻ ვპოვო჻ წამალი჻ მე჻ ჩემი჻ ფერგამქრქალისა
57. ავთანდილს჻ მისით჻ შორს჻ ყოფით჻ შეეკრა჻ თუალნი჻ ბლეტითა იამა჻ ქალის჻ მეფობა჻ სიხარულითა჻ მეტითა იტყუის჻ ხანდახან჻ საუბრად჻ მივალ჻ გულითა჻ რეტითა კვლა჻ ზედაზედა჻ შევხედავ჻ ვალხინებ჻ თუალთა჻ ჭურეტითა
58. არაბეთს჻ გასცა჻ ბრძანება჻ დიდმან჻ არაბთა჻ მფლობელმან თინათინ჻ ჩემი჻ ჴელმწიფედ჻ დავსიი჻ მე჻ მისმან჻ მშობელმან მან჻ გაანათლნეს჻ ყოველნი჻ ვით჻ მზემან჻ მანათობელმან მოდით჻ და჻ ნახეთ჻ ყოველმან჻ შემსხმელმან჻ შემამკობელმან
