... (H-757), 1671 წ.
2121. ნურადინფრიდონ჻ მოსთქმიდა჻ ორთავე჻ მისთა჻ ძმობილთა უქებს჻ სიუხვე჻ ჯავარსა჻ ძოწმარგალიტთა჻ წყობილთა სისხლისა჻ ცრემლთა჻ ადენდა჻ უკლებთა჻ დაუშრობილთა ავსებდა჻ სიბრალულითა჻ ყოველთა჻ მუნ჻ შესწრობილთა
2122. თინათინ჻ ნესტანდარეჯანს჻ კვლავ჻ მოუთქუნა჻ სინაზეენი პირი჻ მზისა჻ უნათლესი჻ თმა჻ გიშერი჻ ვითა჻ ტევრნი აწ჻ ვაგლახ჻ მე჻ ვით჻ დამალეთ჻ შუქთა჻ სხივნი჻ ბევრის჻ ბევნი ჰი჻ ჰი჻ ჩემთუის჻ მოიწივნა჻ საშინელნი჻ მოსაწევრნი
2123. ამისთანათა჻ სიტყუათა჻ გრძლად჻ და჻ გულმდუღრად჻ ტიროდა მერმე჻ ადგა჻ და჻ ქუანიცა჻ ტიროდეს჻ ასრე჻ სულთქმიდა ტაგრუცსა჻ გაესალამა჻ ტანსა჻ ძაძასა჻ იცმიდა თავსა჻ ნაცარსა჻ იყრიდა჻ არა჻ გუირგუინსა჻ ირქმიდა
2124. გასრულდა჻ მათი჻ ამბავი჻ ვითა჻ სიზმარი჻ ღამისა გარდაჴდეს჻ გავლეს჻ სოფელი჻ ნახეთ჻ სიმუხთლე჻ ჟამისა ვის჻ გრძლად჻ ჰგონია჻ მისთუისცა჻ არის჻ ერთისა჻ წამისა ვსწერ჻ ვინმე჻ მესხი჻ მელექსე჻ მე჻ რუსთველისად჻ ამისა
2125. ქართველთა჻ ღმრთისა჻ დავითის჻ ვის჻ მზე჻ მსახურებს჻ სარებლად ესე჻ ამბავი჻ გავლექსე჻ მე჻ მათად჻ საკამათებლად ვინ჻ არის჻ აღმოსავლეთით჻ დასავლეთს჻ ზართა჻ მარებლად ორგულთა჻ მათთა჻ დამწველად჻ ერთგულთა჻ დამამაგრებლად
2126. მე჻ ვთქუი჻ ქება჻ თამარისა჻ და჻ ჴმელთა჻ შინა჻ მნათისა ვთქუი჻ მათი჻ ქება჻ მიზეზად჻ მქონდა჻ ქებისა჻ მათისა რომანულისა჻ თვალისა჻ მის჻ ბრილისა჻ და჻ სათისა მემცა჻ ვით჻ მექო჻ ვერ჻ აქებს჻ ბრძენნი჻ თუ჻ შეკრბენ჻ ათისა
2127. დავითის჻ ქნანი჻ ვითა჻ ვთქუნე჻ სიჩალხე჻ სიხაფეთანი ესე჻ ამბავნი჻ უცხონი჻ უცხოთა჻ ჴელმწიფეთანი პირველ჻ ზნენი჻ და჻ საქმენი჻ ქებანი჻ მათ჻ მეფეთანი ვპოვენ჻ და჻ ლექსად჻ გარდავთქუენ჻ ამითა჻ ვილაყფეთანი
2128. ესე჻ ასეთი჻ სოფელი჻ არვისგან჻ მისანდობელი წამია჻ კაცთა჻ თუალისა჻ და჻ წამწამისა჻ მსწრობელი რასა჻ ვინ჻ ეძებთ჻ რას჻ აქნევთ჻ ბედია჻ მაყივნებელი ვის჻ არ჻ შეუცვლის჻ კარგია჻ ორისავ჻ იყოს჻ მხლებელი
2129. ამირან჻ დარეჯანის჻ ძე჻ მოსეს჻ უქია჻ ხონელსა აბდულმესია჻ შავთელსა჻ ლექსი჻ მას჻ უქეს჻ რომელსა დილარგეთ჻ სარგის჻ თმოგველსა჻ მას჻ ენა჻ დაუშრომელსა ტარიელ჻ მისსა჻ რუსთველსა჻ მისთუის჻ ცრემლშეუშრომელსა
2130. ბრძანებით჻ შემოქმედისა჻ რა჻ ჴელვჰყავ჻ ესე჻ წერითა ჴელნი჻ დამიშრო჻ კალამმან჻ თვალნი჻ გაშტერდეს჻ მზერითა ჴელსა჻ მკითხველი჻ შეატყობს჻ სიმართლით჻ სხუა჻ ვერითა აწ჻ გაგიჩნდების჻ მხატვარო჻ შემკობა჻ შესაფერითა
2131. მწერლებსა჻ ვჰკადრებ჻ მამისმინონ჻ რომ჻ არ჻ იყვნენ჻ ჩემზე჻ ზრახვით აწ჻ დაწერონ჻ უკეთესი჻ ანუ჻ ამის჻ რამე჻ სახვით სიმართლეს჻ და჻ სიტყუის჻ წყობას჻ ვინ჻ მიხვდება჻ ერთის჻ ნახვით მკითხველნი჻ და჻ მართლად჻ მსმენნი჻ არ჻ არიან჻ სევდა჻ ახვით
2132. ჰე჻ ღმერთო჻ ერთო჻ რომელსა჻ გიჴმობენ჻ მჯდომსა჻ ხოლოდო შენ჻ შეჰქმენ჻ ყოვლი჻ იძურისი჻ გაჰჴადე჻ ასათროლადო რაზომცა჻ მოეც჻ სიდიდე჻ არვის჻ გაჰყუების჻ ბოლოდო ვინც჻ უარგყო჻ ეშმაკმა჻ გაჰჴადა჻ ჩასაქოლადო
2133. ბრძენთა჻ და჻ ფილასოფოსთა჻ ღ~თად჻ გიცნეს჻ მეტად჻ დიდებით გაქებენ჻ ჴმითა჻ ტკბილითა჻ დგან჻ მოწიწებით჻ რიდობით ანგელოზთანა჻ ერთობენ჻ ეშმაკთა჻ გარდაკიდებით სიმართლის჻ გზასა჻ მიდიან჻ ამად჻ შეიქნენ჻ მშვიდებით
2134. მოციქულთ჻ პირი჻ სიმართლით჻ მოიწყეს჻ მბობად჻ ამისად სამებით჻ იცნეს჻ უფალი჻ მიმართეს჻ თუალის჻ წამისად ჯოჯოხეთს჻ იწყეს჻ რიდება჻ არ჻ გაჴდენ჻ ჩანათქამისად სამოთხე჻ მიხუდათ჻ სამყობი჻ ნათობენ჻ დღე჻ და჻ ღამისად
2135. გიძრწის჻ და჻ გმონებს჻ ყოველი჻ ჴელით჻ შექმნილნი჻ შენ჻ ანი ცა჻ მიწა჻ ზღუა჻ და჻ ნიანგი჻ წამის჻ ხანს჻ ურწყევ჻ შენ჻ ანი საკურველობით჻ მორთულისენგან჻ გუაც჻ დია჻ შენანი ვინცა჻ უარგო჻ მიეცეს჻ მას჻ გაუწყუეტლად჻ შენანი
2136. ნუ჻ მეჭვ჻ რომ჻ ვიყო჻ მე჻ ჩემთა჻ სიბრძნისა჻ იმედეულად ანუ჻ ვთქვა჻ უღთოდ჻ ვიქ჻ რასმე჻ რომ჻ თვით჻ არ჻ იყოს჻ რეულად გუშინ჻ მოსულვარ჻ ამ჻ სოფელს჻ ერთი჻ ღარიბი჻ ეულად დღეს჻ გავლით჻ ცრემლით჻ მტირალი჻ საყელო჻ გარდახეულად
2137. ვთქუა჻ ღმერთი჻ გულისთქმა჻ ჩუენი჻ არ჻ დაგემალების აშიყ჻ ეშიყი჻ გუაქვს჻ მაშიყთა჻ საჭვირს჻ ღაწენი჻ ფერად჻ ლალების გვახარებს჻ გვალხენს჻ შვენება჻ ჩუენ჻ მათი჻ ჯავარ჻ წყალების ჩუენ჻ რომ჻ შენგან჻ გვჭირს჻ წყალობა჻ შენ჻ ჩუენგან჻ რა჻ გევალების
