20. მას჻ ცოცხალი჻ ნუ჻ ელევის჻ რაცა჻ პირველ჻ შეუყვარდეს჻ ნუცა჻ ლხინსა჻ აუზავდეს჻ ნურცა჻ ჭირსა჻ შეუზარდეს჻ მისთვის჻ დასთმოს჻ ყველაკაი჻ მისთვის჻ ველთა჻ გამოვარდეს჻ ნურა჻ ჰგავა჻ სოფელიცა჻ მისი჻ კერძი჻ გარდაჰქარდეს჻
21. ამა჻ საქმესა჻ მიჯნური჻ ნუ჻ უხმობს჻ მიჯნურობასა჻ დღეს჻ ერთი჻ უნდეს჻ ხვალე჻ სხვა჻ სთმობდეს჻ გაყრისა჻ თმობასა჻ ესე჻ მღერასა჻ ბედითსა჻ ჰგავს჻ ვაჟთა჻ ყმაწვილობასა჻ კარგი჻ მიჯნური჻ იგია჻ ვინ჻ იქს჻ სოფლისა჻ თმობასა჻
22. არს჻ პირველი჻ მიჯნურობა჻ არ჻ დაჩენა჻ ჭირთა჻ მალვა჻ თავისწინა჻ იგონებდეს჻ ნიადაგმცა჻ ჰქონდა჻ ხალვა჻ შორით჻ ბნედა჻ შორით჻ კდომა჻ შორით჻ დაგვა჻ შორით჻ ალვა჻ დათმოს჻ წყრომა჻ მოყვრისაგან჻ მისი჻ ჰქონდეს჻ შიში჻ კრძალვა჻
23. ჴამს჻ თავისსა჻ ხვაშიადსა჻ არვისთანა჻ ამჟღავნებდეს჻ არ჻ ბედითად჻ ჰაი"჻ ზმიდეს჻ მოყვარესა჻ აყივნებდეს჻ არსით჻ აჩნდეს჻ მიჯნურობა჻ არასადა჻ იფერებდეს჻ მისთვის჻ ჭირი჻ ლხინად჻ უჩნდეს჻ მისთვის჻ ცეცხლსა჻ მოიდებდეს჻
24. მას჻ უშმაგო჻ ვით჻ მიენდოს჻ ვინ჻ მოყვარე჻ გაამჟღავნოს჻ ამის჻ მეტი჻ რამცა჻ ირგო჻ მას჻ ავნოს჻ და჻ თვითცა჻ ივნოს჻ რათამეღა჻ ასახელა჻ რა჻ სიტყვითა჻ მოაყივნოს჻ რა჻ ჰგავა჻ თუ჻ მოყვარესა჻ კაცმან჻ გული჻ არ჻ ატკივნოს჻
25. მიკვირს჻ კაცი჻ რად჻ იფერებს჻ საყვარლისა჻ სიყვარულსა჻ ვინცა჻ უყვარს჻ რად჻ აყივნებს჻ მისთვის჻ მკვდარსა჻ მისთვის჻ წყლულსა჻ თუ჻ არ჻ უყვარს჻ რად჻ არა჻ სძულს჻ რად჻ აყივნებს჻ რაცა჻ სძულსა჻ ავსა჻ კაცსა჻ ავი჻ სიტყვა჻ ურჩევნია჻ სულსა჻ გულსა჻
26. იყო჻ არაბეთს჻ როსტევან჻ მეფე჻ ღმრთისაგან჻ სვიანი჻ მაღალი჻ უხვი჻ მდაბალი჻ ლაშქარმრავალი჻ ყმიანი჻ მოსამართლე჻ და჻ მოწყალე჻ მორჭმული჻ განგებიანი჻ თვით჻ მეომარი჻ უებრო჻ კვლა჻ მოუბარი჻ წყლიანი჻
27. იყო჻ არაბეთს჻ მეფობა჻ მეფისა჻ როსტევანისი჻ მას჻ ჰქონდა჻ სპარსთა჻ ქვეყანა჻ მართვ჻ ვითა჻ შანშეს჻ ანისი჻ უძრწის჻ და჻ მონებს჻ ყოველიხელთა჻ აქვს჻ მას჻ საბრძანისი჻ თქვეს჻ თუ჻ ხამს჻ ხმელთა჻ პატრონად჻ ან჻ ალექსანდრე჻ ან჻ ისი჻
28. აწყა჻ დავიწყოთ჻ ამბავი჻ მის჻ ხელმწიფისა჻ ზენისა჻ არაბეთს჻ როსტენ჻ პატრონი჻ მპყრობელი჻ სპა჻ მოსპენისა჻ მას჻ ესვა჻ ქალი჻ მნათობი჻ თვალთათ჻ თუთია჻ დენისა჻ შემხედთა჻ სულის჻ წამღები჻ ვერ჻ მხედთა჻ ამაგზენისა჻
29. სხვა჻ ძე჻ არ჻ ესვა჻ მეფესა჻ მართ჻ ოდენ჻ მარტო჻ ასული჻ სოფლისა჻ მნათი჻ მნათობი჻ მზისაცა჻ დასთა჻ დასული჻ მან჻ მისთა჻ მჭვრეტთა჻ წაუღის჻ გული჻ გონება჻ და჻ სული჻ ბრძენი჻ ხამს჻ მისად჻ მაქებრად჻ და჻ ენა჻ ბევრად჻ ასული჻
30. მისი჻ სახელი჻ თინათინ჻ არს჻ ესე჻ საცოდნარია჻ რა჻ გაიზარდა჻ გაივსომისგან჻ მზე჻ საწუნარია჻ მეფემან჻ უხმნა჻ ვაზირნი჻ თვით჻ ზის჻ ლაღი჻ და჻ წყნარია჻ გვერდსა჻ დაისხნა჻ დაუწყო჻ მათ჻ ამო჻ საუბნარია჻
31. როსტევან჻ უხმნა჻ ვაზირნი჻ უბრძანეს჻ თუცა჻ ფარულად჻ მე჻ ზე჻ არ჻ მომცა჻ სოფელმან჻ კიდეც჻ მისთვის჻ ვარ჻ მალულად჻ ამ჻ ჩემთა჻ სპათა჻ თავადად჻ შემტევებელი჻ ქართულად჻ მოლხინე჻ მოასპარეზედ჻ გამთენებელი჻ დარულად჻
32. უბრძანა჻ გკითხავ჻ საქმესა჻ ერთგან჻ სასაუბაროსა჻ რა჻ ვარდმან჻ მისი჻ ყვავილი჻ გაახმოს჻ დაამჭნაროსა჻ იგი჻ წახდების჻ სხვა჻ მოვა჻ ტურფასა჻ საბაღნაროსა჻ მზე჻ ჩაგვისვენდა჻ ბნელსა჻ ვსჭვრეტთ჻ ღამესა჻ ჩვენ჻ უმთვაროსა჻
33. მე჻ გარდასრულვარ჻ სიბერე჻ მჭირს჻ ჭირთა჻ უფრო჻ ძნელია჻ დღეს჻ არა჻ ხვალე჻ მოვჰკვდები჻ სოფელი჻ ასრე჻ მქმნელია჻ რაღაა჻ იგი჻ სინათლე჻ რასაცა჻ ახლავს჻ ბნელია჻ ჩემი჻ ძე჻ დავსვათ჻ ხელმწიფედ჻ ვისგან჻ მზე჻ საწუნელია჻
34. ვაზირთა჻ ჰკადრეს჻ მეფეო჻ რად჻ ჰკადრეთ჻ თქვენი჻ ბერობა჻ ვარდი჻ თუ჻ გახმეს჻ ეგრეცა჻ გვმართებს჻ აზომცა჻ ჯერობა჻ მისივე჻ ჰმეტობს჻ ყოველსა჻ სული჻ და჻ ტურფა჻ ფერობა჻ მთვარესა჻ მცხრალსა჻ ვარსკვლავმა჻ ვითამცა჻ ჰკადრა჻ მტერობა჻
35. ერთობ჻ დაშალეს჻ ვაზირთა჻ მაგრამ჻ ვინ჻ მოუსმინებდა჻ მეფე჻ ლაღი჻ და჻ უკადრი჻ იგი჻ ქნის჻ რაცა჻ ინებდა჻ თინათინ჻ დასვეს჻ ხელმწიფედ჻ ვინ჻ მზესა჻ ითვალწუნებდა჻ ვინ჻ სალსა჻ კლდესა჻ დაადნობს჻ და჻ ცვილსა჻ გაატინებდა჻
36. მაგას჻ ნუ჻ ბრძანებთ჻ მეფეო჻ ჯერ჻ ვარდი჻ არ჻ დაგჭნობია჻ თქვენი჻ თათბირი჻ ავიცა჻ სხვისა჻ კარგისა჻ მჯობია჻ ხამს჻ განაღამცა჻ საქნელად჻ რაცა჻ თქვენ჻ გულსა჻ გლმობია჻ სჯობს჻ და჻ მას჻ მიეც჻ მეფობა჻ ვისგან჻ მზე჻ შენაფლობია჻
37. თუცა჻ ქალია჻ ხელმწიფედ჻ მართ჻ ღმრთისა჻ დანაბადია჻ არ჻ გათნევთ჻ იცის჻ მეფობა჻ უთქვენოდ჻ გვითქვამს჻ კვლა჻ დია჻ შუქთა჻ მისთაებრ჻ საქმეცა჻ მისი჻ მზებრ჻ განაცხადია჻ ლეკვი჻ ლომისა჻ სწორია჻ ძუ჻ იყოს჻ თუნდა჻ ხვადია჻
38. მას჻ ლომსა჻ კაცი჻ იახლა჻ მეფისა჻ ვეფხს჻ უფიცხეო჻ დაასკვნეს჻ ესე჻ თათბირი჻ სრულ჻ სპათა჻ ჩემთა჻ ვჰკითხეო჻ მე჻ ჩემთა჻ სივაჟკაცეთა჻ ჩემნი჻ მებრძოლნი჻ ვითხეო჻ აწ჻ შენცა჻ გნუკევ჻ ურწყავად჻ ალვისა჻ მორჩი჻ ითხეო჻