1897. მოვიდეს჻ მოქალაქენი჻ გამოეგებნეს჻ ზარითა჻ მუტრიბთა჻ ხმანი჻ ისმოდეს჻ ბარბითთა჻ შენაზარითა჻ ნესტან჻ დარეჯან჻ დაშვენდა჻ ელვითა჻ მით჻ მწყაზარითა჻ მას჻ სიხარულსა჻ ვერ჻ დავწერ჻ ხელითა჻ ვერცა჻ აზრითა჻
1898. რად჻ ვაგრძელებდე჻ მუნ჻ დაყვნა჻ მრავალნი჻ დღენი჻ ამონი჻ მერმე჻ გაუშვნა჻ სავსენი჻ მნათობნი჻ დაუღამონი჻ წავლენ჻ ფრიდონ჻ და჻ ავთანდილ჻ ტკბილნი჻ გამომსალამონი჻ დადგა჻ ტარიელ჻ თუც჻ ცრემლი჻ სდის჻ ხმელთა჻ დასალამონი჻
1899. ეს჻ ამბავი჻ დარჩომოდა჻ სარგის჻ ლექსთა჻ შეუწყობლად჻ აგრევ჻ თმოგვი჻ თმოგველთაგან჻ შესავლითურთ჻ დარჩა჻ ობლად჻ ესე჻ სიტყვა჻ მოახსენეს჻ ვინ჻ ჩანს჻ გმირთა჻ რაზმთა჻ მწყობლად჻ მიბრძანა჻ თუ჻ ლექსად჻ თქვიო჻ მჭევრ჻ ქართულად჻ დაუშრობლად჻
1900. ერთმანერთისა჻ მეშველთა჻ მებრძოლი჻ იმაჯანიან჻ ორთავე჻ მტერი჻ მოყვარედ჻ მათ჻ წინა჻ მოიყვანიან჻ მათთა჻ ურჩთა჻ და჻ შემკადრთა჻ მიწები჻ უაკვანიან჻ ორგულთა჻ მკლავნი჻ შემუსრნეს჻ ერთგულთა჻ აგულვანიან჻
1901. აჰა჻ მოგესმნეს჻ სოფლისასაქმენი჻ თავით჻ ქვენამდი჻ მოგვიგონენით჻ ყოფადნო჻ პირველ჻ ყოფილნი჻ თქვენამდი჻ რა჻ გესმნეს჻ ძნელნი჻ ანდერძნი჻ ღაწვთა჻ ტირილით჻ ქვე჻ ნამდი჻ ყურად჻ იხვენით჻ რაცა჻ ვთქვა჻ მე჻ სულთა჻ აღმოფრთქვენამდი჻
1902. გხადი჻ ყოველნო჻ სულ჻ დგმულნო჻ ხვეწნით჻ და჻ მე჻ თაყვანებით჻ ხილვად჻ აწ჻ ჩემთა჻ საქმეთა჻ თქვენ჻ აქა჻ მონაყვანებით჻ სული჻ განეყვის჻ ხორცთაგან჻ მძლავრებით჻ არ჻ წაყვანებით჻ მეწყალვის჻ ვხედავ჻ გლახ჻ მისი჻ მოგლა჻ და჻ მონაყვანებით჻
1903. ჟამ჻ ერთ჻ გაუშვით჻ ყოველი჻ სოფლისა჻ უბან჻ დაბანი჻ უგულებელს჻ ყავთ჻ ზრუნვანი჻ სახლი჻ და჻ ვანი჻ და჻ ბანი჻ მოიმკვეთანი჻ გაჭრანი჻ სიცილი჻ მღერა჻ და჻ ბანი჻ ისმინეთ჻ ჩემნი჻ ანდერძნი჻ ცუდია჻ დაფ჻ დაბდაბანი჻
1904. შემომერტყენით჻ მიდამო჻ მოსხედით჻ მომეკარენით჻ ზოგთა჻ მზირ჻ მიყავთ჻ ერდოთა჻ სარკმლით჻ და჻ მომეკარენით჻ ნესტან჻ დარეჯან჻ მკოცნიდი჻ ბაგით჻ და჻ მომეკარ჻ ენით჻ ჯვარს჻ ვაცმევინებ჻ სოფელსა჻ ურია჻ მამეკარენით჻
1905. გულისხმა჻ ყვენით჻ აღმოვსთქვამ჻ მე჻ თქვენსა჻ შესაძინელსა჻ დასაუნჯებსა჻ სულთასა჻ არ჻ კარგვით჻ არ჻ საძინელსა჻ მღვიძრად჻ ყოფასა჻ სწავლასა჻ არ჻ რულსა჻ არ჻ საძინელსა჻ ცრემლთა჻ ადენდით჻ ცხელებთა჻ არ჻ ყინვით჻ ცივ჻ საძინელსა჻
1906. მე჻ ვიყავ჻ მეფე჻ ეგეთი჻ ვითარ჻ მოგითხრა჻ წერილმან჻ ბოლოდ჻ დამადგა჻ სოფელმან჻ ნავთმან჻ ფისმან჻ და჻ წერილმან჻ საჭმლად჻ მიშოვა჻ ჭიამან჻ ბუზმან჻ და჻ ძაღლის჻ მწერილმან჻ ვა჻ თუ჻ დაგსაჯნეს჻ მიჯნურნო჻ მამამან჻ ამოწერილმან჻
1907. ადამის჻ თესლი჻ სხვა჻ ერთი჻ მე჻ მჯობდა჻ ვერითა჻ ვერ჻ სახით჻ ვერ჻ ახოვნებით჻ დამეგმოს჻ სიავე჻ რითა჻ აწ჻ მამიახლდა჻ სიკვდილი჻ მამლამის჻ თვალთა჻ ბღვერითა჻ დამბღუჯა჻ ვერვინ჻ გაგვყრის჻ გაზითა჻ ვერცა჻ კვერითა჻
1908. ნუ჻ მიენდობით჻ სოფელსა჻ საქმესა჻ ცუდა჻ მუხთალთა჻ არვის჻ მიგინდობს჻ რაძი჻ ვინ჻ კარგთა჻ უყოფდეთ჻ უთვალთა჻ ბოლოდ჻ ჟამს჻ დაგცემს჻ შეგიბრკობს჻ ფერხთა჻ და჻ მართ჻ ნაკუთალთა჻ ყველასა჻ ერთად჻ მოგიყრის჻ მის჻ დღეჩი჻ დანახუთალთა჻
1909. ესე჻ დღე჻ ყოვლთა჻ ზედა჻ აც჻ ქვეყანად჻ ვინცა჻ იშობა჻ მუხთალსა჻ ცრუსა჻ სოფელსა჻ სჭირს჻ კაცთა჻ ზედა჻ იშობა჻ არ჻ აღირიცხვის჻ სიცქაფე჻ მისი჻ ვით჻ ზღვისა჻ ქვიშობა჻ ბოლოდ჻ ასრე჻ იქს჻ ცუდია჻ ცქნაფვა჻ და჻ მისგან჻ შიშობა჻
1910. ყოველნი჻ დავიხოცებით჻ სრულად჻ ერთობით჻ და჻ რამად჻ მით჻ დაგიტეობ჻ მცნებასა჻ მიენდვნეთ჻ ცუდად჻ არ჻ ამად჻ ვიტყვი჻ მუხთალსა჻ სოფელსა჻ ცრუდ჻ და჻ მიუნდოდ჻ არამად჻ წყეულმან჻ ნახეთ჻ რა჻ მიყო჻ ძმანი჻ არ჻ მაძმნა჻ და჻ რამან჻
1911. ვერათ჻ მორჩებით჻ უწყოდით჻ ვერ჻ ხვეწნით჻ ვერ჻ მუდარებით჻ ვერ჻ გარდახვეწით჻ აღფრინვით჻ და჻ მთათა჻ დაბუდარებით჻ ციხის჻ ციხეთა჻ აგებით჻ ცათაცა჻ დაუდარებით჻ მაშინ჻ მოგგონდეს჻ ყოველი჻ ოდესცა჻ ისუდარებით჻
1912. აღარას჻ გარგებს჻ ტირილი჻ სულთქმიდეს჻ მაშინ჻ ახევდეს჻ ერთი჻ მეორეს჻ უჭვრეტდეს჻ მტირალი჻ ქუში჻ ნახევდეს჻ სჯობს჻ იუნჯებდეს჻ მუნასა჻ აქა჻ არ჻ შეინახევდეს჻ გარეთ჻ გასცემდეს჻ უხმობდეს჻ ატლასთა჻ არ჻ შინა჻ ხევდეს჻
1913. თქმულ჻ არს჻ სიკვდილი჻ უფალ჻ არს჻ ხორცთა჻ და჻ ანაგებისა჻ არ჻ ეშინიან჻ მძლავრთაგან჻ ნივთთა჻ და჻ მონაგებისა჻ არ჻ შეეწყალვის჻ ჭაბული჻ გლახა჻ არ჻ ეძაგებისა჻ არა჻ ჰკვირდების჻ თვალ჻ წარბი჻ ჰაერი჻ ღაწვ჻ ბაგებისა჻
1914. სოფელი჻ ამად჻ გვაღორებს჻ გვღებავს჻ ფერად჻ რა჻ მინისა჻ ჟამად჻ გიუხვის჻ რაც჻ სთხოვი჻ ესე჻ მთნავს჻ ესრა჻ მინისა჻ ანაზდად჻ გაგტეხს჻ რა჻ გკადრო჻ ჭიქისა჻ ან჻ რა჻ მინისა჻ ჩემსა჻ არ჻ ჯერ჻ ხართ჻ სახედ჻ გიც჻ ვისისა჻ და჻ რამინისა჻
1915. არ჻ გაგითავდეს჻ არავის჻ ესე჻ სოფელი჻ წამიერ჻ ისწრაფის჻ მუნვე჻ მიქცევად჻ მოკვდავი჻ ეს჻ მიწა჻ მიერ჻ მას჻ ნეტარ჻ ვინცა჻ სიმართლით჻ წავიდა჻ უბიწ჻ ამიერ჻ ცუდია჻ აქა჻ მეფობა჻ სრულობით჻ ვერ჻ იწამიერ჻