... (H-2074), XVI-XVII სს.
1333. რა჻ ხადუმთა჻ აუსრულეს჻ საქმე჻ მისი჻ საწადელი჻ ერთმან჻ ტანსა჻ აიჴადა჻ მისცა჻ მისი჻ ჩასაცმელი჻ სხუანი჻ კარნი჻ გამოარნეს჻ იჯარვოდა჻ დარბაზს჻ მსმელი჻ დარჩა჻ მთუარე჻ გავსებული჻ გუელისაგან჻ ჩასანთქმელი჻
1334. მონანიცა჻ გარდეხუეწნეს჻ გაიპარნეს჻ მასვე჻ თანა჻ ქალმან჻ კარსა჻ დამირეკა჻ ფატმანობა჻ ჩემი჻ ბრძანა჻ გავე჻ ვიცან჻ მოვეხუიე჻ გამიკვირდა჻ მეცა჻ განა჻ შინა჻ ყოლა჻ არ჻ შემომყვა჻ რად჻ მაწუეო჻ შემანანა჻
1335. მიბრძანა჻ თავი჻ ვიყიდე჻ მოცემულითა჻ შენითა჻ მუქაფა჻ ღ~თნ჻ შემოგზღოს჻ მოწყალებითა჻ ზენითა჻ ვეღარ჻ დამმალავ჻ გამიშუი჻ ფიცხლად჻ გამგზავნე჻ ცხენითა჻ სადამდის჻ სცნობდეს჻ ჴელმწიფე჻ კაცთა჻ მომწევდეს჻ რბენითა჻
1336. შევე჻ ფიცხლად჻ საჯინიბოს჻ ავჴსენ჻ ცხენი჻ უკეთესი჻ შეუკაზმე჻ ზედა჻ შევსუი჻ მხიარული჻ არ჻ მომკუნესი჻ ჰგუანდა჻ ოდეს჻ ლომსა჻ შეჯდეს჻ მზე჻ მნათობთა჻ უკეთესი჻ წაჴდა჻ ჩემი჻ ჭირნახული჻ ვერ჻ მოვიმკი჻ რაცა჻ ვსთესი჻
1337. დღე჻ მიიყარა჻ ჴმა჻ გაჴდა჻ მოვიდა჻ მისი჻ მდევარი჻ მოიცვეს჻ შიგან჻ ქალაქი჻ შეიქმნა჻ მოსაწევარი჻ მე჻ მკითხეს჻ ვარქუი჻ თუ჻ ჰპოვოთ჻ მუნ჻ სახლსა჻ სადა჻ მე჻ ვარი჻ მეფეთა჻ ვიყო჻ შემცოდე჻ და჻ მათთა჻ სისხლთა჻ მზღუევარი჻
1338. მონახეს჻ ვერა჻ შეიგნეს჻ შეიქცეს჻ დაწბილებულნი჻ მას჻ აქათ჻ იგლოვს჻ ჴელმწიფე჻ და჻ ყოვლნი჻ მისნი჻ ხლებულნი჻ დაჰხედენ჻ დარბაზის჻ ერთა჻ შევლენ჻ ისფერით჻ ღებულნი჻ მზე჻ მოგუეშორა჻ მას჻ აქათ჻ ჩუენ჻ ვართ჻ სინათლე჻ კლებულნი჻
1339. მას჻ მთუარისა჻ სადაობა჻ კულა჻ გიამბო჻ საქმე჻ კვლაცი჻ აწ჻ უწინა჻ ესე჻ გითხრა჻ რას჻ მექადდა჻ ისი჻ კაცი჻ მე჻ გლახ჻ ვიყავ჻ მისი჻ ნეზვი჻ იგი჻ იყო჻ ჩემი჻ ვაცი჻ კაცსა჻ დასურის჻ უგულობა჻ და჻ დიაცსა჻ ბოზი჻ ნაცი჻
1340. მით჻ არ჻ ჯერ჻ ვარ჻ ქმარსა჻ ჩემსა჻ მჭლე჻ არის჻ და჻ თუალად჻ ნასი჻ ისი჻ კაცი჻ ჩაშნაგირი჻ დარბაზს჻ იყო჻ მეტად჻ ხასი჻ ჩუენ჻ გუიყვარდა჻ ერთმანერთი჻ არ჻ მაცვია჻ თუცა჻ ფლასი჻ ნეტარძი჻ ვინ჻ სისხლი჻ მისი჻ შემახურიტა჻ ერთი჻ თასი჻
1341. ესე჻ ამბავი჻ მასთანა჻ ვთქუი჻ დიაცურად჻ ხელურად჻ ჩემსავე჻ მოსულა჻ მის჻ მზისა჻ და჻ გაპარება჻ მელურად჻ გამჟღავნებასა჻ მექადდა჻ არ჻ მოყუარულად჻ მტერულად჻ აწ჻ ისრე჻ მკუდარსა჻ ვიგონებ჻ იშ჻ თავი჻ ვიჴსენ჻ მე჻ რულად჻
1342. დამექადის჻ რაზომჯერცა჻ წავიკიდნით჻ თავისწინა჻ ოდეს჻ მეჴმე჻ არ჻ მეგონა჻ მე჻ იმისი჻ ყოფა჻ შინა჻ მოსრულ჻ იყო჻ მოსულა჻ ეთქუა჻ შენცა჻ მოხუე჻ შემეშინა჻ ამად჻ გკადრე჻ ნუ჻ მოხვალო჻ მოგაგებე჻ მონა჻ წინა჻
1343. აღარ჻ დაბრუნდით჻ მოხუედით჻ შუქნი჻ თქუენ჻ ჩემთუის჻ არენით჻ შეიყარენით჻ ორნივე჻ ჩემ჻ ზედა჻ დაიჯარენით჻ ამად჻ შევშინდი჻ ღონენი჻ ვეღარა჻ მოვაგვარენით჻ იმას჻ გლახ჻ ჩემი჻ სიკუდილი჻ გულითა჻ სწადდა჻ არ჻ ენით჻
1344. თუმცა჻ ისი჻ არ჻ მოგეკლა჻ მისრულიყო჻ დარბაზს჻ ვითა჻ შემასმენდა჻ ჯავრიანი჻ გული჻ ედვა჻ ცეცხლებრ჻ სწვითა჻ მეფე჻ მწყრალი჻ გარდასწმედდა჻ სახლსა჻ ჩემსა჻ გარდაგვითა჻ შვილთა჻ ღ~თო჻ დამაჭმევდა჻ დამქოლვიდა჻ მერმე჻ ქვითა჻
1345. მუქაფა჻ ღ~თნ჻ შემოგზღოს჻ მადლსა჻ გკადრებდე჻ მე჻ რასა჻ ჻ რომელმან჻ დამჴსენ჻ მშვიდობით჻ იმა჻ გუელისა჻ მზერასა჻ აწ჻ ამას჻ იქით჻ ვნატრიდე჻ ჩემსა჻ ეტლსა჻ და჻ წერასა჻ აღარ჻ ვიშიშვი჻ სიკვდილისა჻ ჰაი჻ ჰია჻ ქუე჻ ჩავიჭერასა჻
1346. ავთანდილ჻ უთხრა჻ ნუ჻ გეშის჻ წიგნსაცა჻ აგრე჻ სწერია჻ მოყუარე჻ მტერი჻ ყოვლისა჻ მტრისაგან჻ უფრო჻ მტერია჻ არ჻ მიენდობის჻ გულითა჻ თუ჻ კაცი჻ მეცნიერია჻ ნუღარ჻ იშიშვი჻ იმისგან჻ აწ჻ იგი჻ მკუდართა჻ ფერია჻
1347. იგივე჻ მითხარ჻ მას჻ აქათ჻ ქალი჻ გაგზავნე჻ შენ჻ ოდეს჻ რაცაღა჻ გეცნას჻ ამბავი჻ ანუ჻ რა჻ მისი჻ გსმენოდეს჻ კულა჻ იტყუის჻ ფატმან჻ ტირილით჻ კულა჻ თუალთა჻ ცრემლი჻ სდენოდეს჻ წაჴდესო჻ შუქნი჻ რომელნი჻ მზისაებრ჻ ველთა჻ ჰფენოდეს჻
ამბავი ნესტან დარეჯანისა ქაჯთაგან შეპყრობისა჻
1348. ვაი჻ საწუთროო჻ სიცრუვით჻ თავი჻ სატანას჻ ადარე჻ შენი჻ ვერავინ჻ ვერა჻ ცნას჻ შენი჻ სიმუხთლე჻ სად჻ არე჻ პირი჻ მზისაებრ჻ საჩინო჻ სად჻ უჩინო჻ ჰყავ჻ სად჻ არე჻ მით჻ ვხედავ჻ ბოლოდ჻ სოფელსა჻ ოჴრად჻ ჩანს჻ ყოვლი჻ სად჻ არე჻
1349. ფატმან჻ იტყუის჻ მომეშორა჻ მზე჻ მნათობი჻ სრულად჻ ჴმელთა჻ სიცოცხლე჻ და჻ სულდგმულობა჻ მონაგები჻ ჩემთა჻ ჴელთა჻ მას჻ უკანით჻ გაუწყვედლად჻ დება჻ მჭირდის჻ ცეცხლთა჻ ცხელთა჻ ვერ჻ გავაჴმი჻ წყარო჻ ცრემლთა჻ თუალთა჻ ჩემთა჻ გადამღურელთა჻
1350. სახლი჻ და჻ შვილი჻ მამძულდეს჻ ვჯდი჻ უგულოთა჻ გულითა჻ მას჻ ვიგონებდი჻ მღუიძარე჻ რა჻ მიმეძინის჻ ლულითა჻ უსენ჻ გამტეხი჻ ფიცისა჻ მიჩს჻ უსჯულოთა჻ სჯულითა჻ ვერ჻ მიმიახლოს჻ საახლოდ჻ კრულმან჻ პირითა჻ კრულითა჻
1351. დღესა჻ ერთსა჻ საღამო჻ ჟამ჻ ჩასლუა჻ იყო჻ ოდენ჻ მზისა჻ ჻ წავდეგ჻ წინა჻ დარიჯაგთა჻ კარი჻ მიჩნდა჻ ხანაგისა჻ ვიგონებდი჻ სევდა჻ მკლვიდა჻ მისისავე჻ გონებისა჻ ვჰთქუი჻ კრულია჻ ზენაარი჻ ყოვლისამცა჻ მამაცისა჻
