... (S-5207), XIX ს.
271. ძე მამას მწარედ მოსთქმიდა ცრემლი სდიოდა სალამე ვაი გაგეყარე გმირო და დათხოვით მოგესალამე თავს დაილეწა კაპარჭი გული კლდე მაქვსო სალა მე ვაი ჯავრნი შენნი სოფელნო მაჭამე კვლავ სამსალა მე
272. მაღორებლისა მუხთლისა სოფლისა წესი ბარ ესა ყოვლთა მოაწევს ბოლოდ ჟამ ტკივილსა სალმობარესა იგი სოფლისა ჯავარნი საფლავთა მიაბარესა ზედა მიწანი მიყარეს მინიჩბეს მიაბარესა
კიდევ სხვა ანდერძი და სოფლის გმობა ტარიელისა და ნესტანდარეჯანისა ტფილელის იოსების ნათქვამი
273. აწ მამისმინეთ ყოველთა სიტყვანი ანდერძისანი თუ ვიყავ მეფე ვითარი ენას არ ძალ აქვს თქმისანი მაშინ მოგგონდე მოკვდავი სულთ ბრძოლა ნახოთ სხვისანი დაიხსნეს ხორცთა კავშირნი ღონე არა აქვს ძვრისანი
274. სიყმის დროს ველთა მინდორად მხეცთ ჩემგან ჰქონდა სვრანია ხვარაზმთ მეფის ძე დავჰთრგუნე აღარ აქვს ხელთა ძვრანია როსტევანს უნდა შეპყრობა ყმა მწივა ოცდა რვანია ხატაველთ როგორ დააჩნდა ჩემგან მათრახის კვრანია
275. რა უყავ რამაზ მეფესა ან ფრიდონის მტერს ვნებათა ქვაბს დევნი როგორ გავსწყვიტე ლომ ვეფხვთ ვეგონე სნებითა ქაჯთ ციხე ძალად წაუხვენ რამაზ გაუშვი ნებითა ხვარაზმშა ხმალ შეხვეწილი გავბეგრე ჭკუა მცნებითა
276. ლხინი შევქნი და ვიშვებდი მტერთ არა მქონდა რიდება გამარჯვებულსა მშვენოდეს რა თავს მეხვევის რიდები აწ წავალ გავხე სოფლისგან თქვენც გასავლად გიც ხიდები ხორცნო მიწამან გიტვირთოს ძვალნო სადამდის იდები
277. თვალნი დაბნელდეს რომელსა მელნის ტბა გარე უარდა ღაწვნი ზაფრანად გარდახდა რომელი პირველ უარად მკლავნი ქვაბს დევთა მახოცნი აწ შუბიდაღმან უარდა სენთაგან დადნა საკრავად შეიქნა უარ უარ და
278. თქვა თუ გამწირა სოფელმან ხორცნო წადი და სულ ები პირველ მინდორად გაგაჭრო აწ ყელს მოგჯარა სულები მჭვრეტნო არ დაშლი ტირილსა რომ ბევრჯელ გითხრა სულები პირი მილურჯობს და გული ცემით შემქმნია სულები
279. რაცა მემართა მიიწყო სოფელმან ჩემი ბეგარა რაც შვება მამხვდა საჩემოდ არ იქნა გამოდეგ არა რაცა ვინები მიუხვის ესე გთნავს ანუ ეგ არა აწ უნდა მშალოს ნივთთაგან მიწასა მიმცეს მე გარა
280. სახლნო დაგაგდე უმკვიდროდ სარკმელნო ერდოვ რა ბანო მომთქმელნო ჩემნო მტირალნო ზარნო ზახილნო რა ბანო ღაწვნი ყაყაჩოს მფერავნი ცრემლნო აყვითლეთ რა ბანო მოსემ ვით გამცნო მგოდებდით კარავნო ჩემთვის რაბანო
281. რაცა მე მიყო მუხთალმან თქვენც რამე გავნოს ეგება ვინცა მიჰყვება ჩემებრივ გულსა ლახვარი ეგება ფიცხელი ვერსით გარდუხლტეს გაქცევსა წინა ეგება ნუ მიენდობით გასინჯეთ ვის მართლ მჭვრეტლად გაქვს ეგება
282. აღარ დამონდო სოფელმან შეიქნა ჩემთვის უხანო ნუ მიყოლიხარ უფალნო პატრონო ბეგნო ნუ ხანო გულს შუა საკრავად ისარი მკრა არა გამახუხანო ჩემისა სიკვდილისათვის ამხანაგებიც წუხანო
283. ფრიდონ მტიროდი პირველ მე მერმე ავთანდილ ხლმიანი რემა წაგიხდეს ვლაღობდით აწ აღარ ვართ ხმიანი წავიდეთ ჩვენთვის დაბნელდა მზე კამკამ სინათლიანი ჩვენი მიფარვა წახდომა არის შენთვისცა ზიანი
284. ძეთა შეგვედრებ რომელთა ჯერ არ იციან ბრძოლანი მაგრა მიქნია ამათთვის ნაწვართთა ყმათა ყოლანი ამათ ასწავლე ჩემებრივ ისპად ისრისა სროლანი ვაი მიგჭირდების წასრულთა მუდამად მიწაზედ წოლანი
285. ამ სოფლისგან წასვლისათვის მტერთა იგეს ჩემზე იში აღარ ვეჭვობ რამაზ რომე ჩემს შვილს დასდვას რამე შიში ვერც ხვარაზმშამ ძეთ ჩემთ რამე გამოპიროს შამათ ქიში მოდით ჩემნო დამმარხელნო მამაყარეთ მიწა ქვიში
286. სულთ ამოსვლის დროს შემოგტირ მიწად გარდმექცა კაცება ჩემნო დაზრილნო მონანო შექენით თავის ტკაცება თმანი დაფხვრენით ულვაშსა წვერს უქმნეთ ხელის ტაცება სრულ დაიგლიჯეთ მონათა თავს თმანი ან პირს რაც ება
287. რაცა სოფელმან წყლულები დამდვა ვერ მკურნა მალამა ცრემლის ღვარისა მორევსა მიმცა სარჩობლად მალამა სიყმის დროს რჯანი მიმრავლა ბოლოს სიკვდილი მალამა წავალ და ხორცმან მიწასა საჭმლად და სანდოდ მალ ამა
288. მხეცთა ვსვრიდი ვერსად მორჩის ისრის ჩემის განაკრავი საჭმლად მქონდის ნადირთ ხორცი არ თუ თიკან განა კრავი მტერთ ვერ ქნიან შესაპყრობლად გზანი ჩემნი განაკრავი მედვის გორად თვალ გუარი აწ წვრილ წვრილად განაკრავი
289. შვილო სარიდან უჩემოდ თვალნი ცრემლითა შენამე გულსა არ უთხრა მტერთაგან ვიჯაბნე მამხვდა შენა მე ჩემთ ძმობილთ ძეთა მსახურე ეტკბე ემდაბლე შენ ამე მტერთ ეპასუხე როგორც მე იკითხე მექნას შენ ამე
