... (H-757), 1671 წ.
2046. უხვაიშნოო჻ წყეულო჻ მოდი჻ სიკუდილო჻ მომკალო მომზადენ჻ ცელნი჻ მოლესენ჻ ჩემო჻ უჟამოდ჻ მომკალო თქუენთვის჻ შევიქენ჻ საჭმელად჻ ჭიანო჻ მჭადმით჻ მომკალო ჩემი჻ გავწელე჻ დავაგდე჻ ამ჻ სოფლის჻ მე჻ დამთმომ჻ კალო
2047. მოდით჻ მომიზღეთ჻ მიჯნურნო჻ ცრემლნი჻ რომ჻ ისესხენითა მიჯნურნო჻ ეგზომ჻ ტურფანი჻ ჩემებრ჻ სხვას჻ ვის჻ ესხენითა გარდაეშალე჻ ბროლზედა჻ ყორნისებრ჻ თმის჻ ესხენითა აღელდი჻ მელნისა჻ ტბაო჻ გიშრის჻ ტყის჻ ძირს჻ ესხენითა
2048. ვეღარ჻ ვმლიქვნელობ჻ ჩემებრივ჻ აშიყნო჻ მე჻ აწ჻ არ჻ ენით თანა჻ მამყევით჻ მიჯნურნო჻ საფლავის჻ არე჻ წარენით ცრემლნი჻ დასთხივეთ჻ თქუენ჻ ჩემთუის჻ გლახ჻ თავნი჻ გაიმწარენით საფლავი჻ სრად჻ და჻ საწოლად჻ სუდარი჻ მიზეწარენით
2049. აწ჻ მშვიდობითმც჻ არს჻ რომელმან჻ სჯულმიდვა჻ დამადინაო მშვიდობით჻ ტურფავ჻ მაჩიტო჻ მაქაო჻ და჻ მადინაო სოფელმან჻ მსგავსად჻ წყაროსა჻ სისხლის჻ რუ჻ დამადინაო გულით჻ მით჻ წითობს჻ მომენდე჻ შენ჻ არად჻ ამადინაო
2050. თქუენცა჻ მშვიდობით჻ პატრონნო჻ მსაჯულნო჻ ჩემებრ჻ მეფენო საჴელმწიფენო჻ ჭურჭელნო჻ ოქსინოვ჻ ქუეშე჻ მეფენო თავადნო჻ სპანო჻ მტერთათუის჻ ლომებრ჻ მბრდღვინავნო჻ სეფენო ყოვლნი჻ მტიროდით჻ საბრალოდ჻ ჩემთუის჻ ცრემლისა჻ მჩქეფენო
2051. თქუენცა჻ მშვიდობით჻ მშობელნო჻ აწ჻ ჩემთუის჻ ჭმუნვით჻ გასულნო თვისნო჻ ტომნო჻ და჻ ძმანო჻ და჻ შვილნო჻ ძენო჻ და჻ ასულნო იარაღნო჻ და჻ მონანო჻ აწ჻ ჩემგან჻ სხუაგნით჻ წასულნო აწ჻ მიიბარეთ჻ გლახ჻ სული჻ ზეცისა჻ ძალთა჻ დასულო
2052. ვაიმე჻ დაისხნეს჻ კავშირნი჻ არ჻ მფეთქენ჻ მე჻ მაჯანია ცუდ჻ იქმნეს჻ მკლავნი჻ მაგარნი჻ ვაი჻ მტერთა჻ მემაჯანია მკლავნი჻ რომელსა჻ ვერ჻ მბრძოდა჻ იგ჻ დევი჻ ქაჯმაჯანია გამოისალმნეს჻ გაუშვა჻ ქუემდგომმან჻ ჴორცმან჻ ჯანია
2053. უჩემოდ჻ დაჭნი჻ ვარდო჻ და჻ იავო჻ ფერმკრთლად჻ იყავ ვით჻ დამთმე჻ ლალო჻ და჻ ბროლო჻ ძოწო჻ და჻ სათო჻ რა჻ მიყავ კულა჻ იაგუნდი჻ ნავღელი჻ გატყდი჻ და჻ შუა჻ გამიყავ აწ჻ მარგალიტი჻ მჭირვალო჻ ნუ჻ მტირ჻ და჻ ბაგე჻ დაიყავ
2054. ჩემი჻ გარდაჴდა჻ სურვილო჻ რას჻ გარგებს჻ რაზომც჻ ინანო და჻ მიადინეთ჻ სისხლის჻ რუ჻ გაწკრით჻ ვარდნო჻ და჻ მინანო ჩემთანა჻ ცისა჻ მნათობნო჻ რანო჻ და჻ ანუ჻ ვინანო მზე჻ მზეთა჻ მოჰკუე჻ მტიროდეთ჻ გულნო჻ კლდენო჻ და჻ რკინანო
2055. აწ჻ ეს჻ ვითხოვო჻ ღ~თისაგან჻ სააჯოდ჻ დიდად჻ ძნელია სადა჻ არს჻ ჩემი჻ სავანე჻ მუნ჻ განმინათლოს჻ ბნელია მისთა჻ ელვათა჻ მაკრთობდეს჻ არ჻ მცხინვარე჻ ყოს჻ ნელია ანგელოზთ჻ თანა჻ ვფრინვიდე჻ ვადიდო჻ ჩემი჻ მჴსნელია
2056. სული჻ რომელი჻ აწ჻ ჩემგან჻ ჩანს჻ უტყუად჻ დანასულები მუნ჻ დაამკუიდროს჻ სადაცა჻ ჰყუანან჻ მართალთა჻ სულები შორს჻ ქმნას჻ ნაწილსა჻ რომელთა჻ არს჻ დამზრალ჻ დანასულები რომელსა჻ თიკნად჻ უწოდენ჻ არს჻ მარცხნით჻ წანასულები
2057. ამ჻ სააჯოსა჻ ღ~თისაგან჻ კულა჻ ვეღარ჻ ვითხოვ჻ აროსა გლახ჻ სულსა჻ დაჴსნას჻ ბნელი჻ და჻ ნათლისა჻ გზასა჻ აროსა მართალთა჻ თანა჻ შეჰრაცხოს჻ ზრდიდეს჻ მართ჻ ვითა჻ საროსა ედემს჻ ბუნაგი჻ აღუგოს჻ სამოთხეს჻ დაამყაროსა
2058. აწ჻ განიხუენით჻ სატირლად჻ ტურფა჻ რაც჻ გვქონან჻ ახლებნი ოთაღნო჻ მსგავსნი჻ ედემთა჻ კარავნი჻ ნაჭრნი჻ ნახლებნი თავთა჻ იცემდეთ჻ მჴარდაჴრით჻ მონანი჻ ჩუენნი჻ ნახლებნი ჩუენ჻ დაგუმარხენით჻ შთაიცვით჻ წახვიდეთ჻ რა჻ შინა჻ ხლებნი
2059. ესე჻ წესია჻ სოფლისა჻ საბჭოდ჻ მცალს჻ არ჻ აწ჻ ამისად ამად჻ არ჻ გეტყუი჻ მიენდვნეთ჻ არცა჻ ერთისა჻ წამისად უწყალოდ჻ ცუალის჻ ჰაერი჻ ტურფისა჻ თუალწამწამისად ბოლოდ჻ უმუხთლოდ჻ ვერ჻ მორჩი჻ თუ჻ თავიც჻ წააწამისად
2060. ესე჻ ისმინეთ჻ ყოველთა჻ დიდმან჻ მცირემან჻ მონამან თუით჻ არ჻ გეწიოს჻ რაც჻ ავი჻ სთქუა჻ სხუათა჻ დანაგმონამან დარეჯანს჻ ესმა჻ ანდერძი჻ სრულყპ჻ არ჻ დანაბრკონამან არე჻ ვარდისა჻ მელნის჻ ტბამ჻ აღელდა჻ მორწყო჻ მონამან
2061. ანდერძი჻ სრულ჻ ყო჻ გარდაჴდაენავ჻ დაიყავ჻ პირო჻ და ნესტანდარეჯან჻ მოსთქუმიდა჻ სისხლის჻ ცრემლითა჻ ტიროდა იგიცა჻ მოკვდა჻ არა჻ თქვა჻ სიცოცხლე჻ დავაპირო჻ და შვილნი჻ ტიროდეს჻ შეიქმნა჻ გლოვა჻ არ჻ სტვირი჻ ყვიროდა
2062. ჰგუანდეს჻ დაბნელდეს჻ თუ჻ მზენი჻ ან჻ ერთგან჻ ორნი჻ მთუარენი დიოდა჻ მსგავსად჻ ნილოსა჻ მუნ჻ ცრემლნი჻ მონაღუარენი ვნახე჻ და჻ დავჰკრთი჻ სოფელსა჻ და჻ თავნი჻ სხუაგნით჻ ვარენი ვთქუი჻ თუ჻ მივენდო჻ ღმერთსა჻ და჻ ბრალინმცა჻ აღუარენი
2063. მტირალთა჻ პირდახოკილთა჻ მჴართა჻ იტვირთეს჻ აიღეს იგ჻ უსახონი჻ მიჯნურნი჻ თაბუთისაკენ჻ წაიღეს იარაღიცა჻ ტურფანი჻ მათნი჻ მათთანა჻ გაირეს ცისა჻ მნატობნი჻ ტიროდეს჻ სული჻ აროდეს჻ დაიღეს
2064. მდუღარად჻ ტიროდეს჻ შვილნიცა჻ მათნი჻ ძენი჻ და჻ ქალნია მოსთქმიდეს჻ მზენო჻ სოფელმან჻ ვითარ჻ მოგოადნა჻ ყალანი ოჴრად჻ უთქუენოდ჻ ყოველნი჻ ცეხექალაქი჻ ყალანი დაგუწვენ჻ ცეცხლისა჻ გვედების჻ უწყალოდ჻ ჩუენ჻ აქ჻ ალანი
2065. ძე჻ მამას჻ მწარედ჻ მოსთქმიდა჻ ცრემლი჻ სდიოდა჻ სალამე ვაი჻ გაგეყარე჻ გმირო჻ და჻ დათხოვით჻ მოგესალამე თავს჻ დაილეწა჻ კაპარჭი჻ გული჻ კლდე჻ მაქუსო჻ სალა჻ მე ვაი჻ ჯავრნი჻ შენნი჻ სოფელნო჻ მაჭამე჻ კვლავ჻ სამსალა჻ მე
