... (S-3077), XVIII ს.
61. ქალმან჻ უთხრა჻ ყმასა჻ სიტყუა჻ პირველისა჻ უამესი჻ ეგე჻ სიტყვა჻ მოიგონე჻ დია჻ რამე჻ უკეთესი჻ წეღან჻ საქმე჻ მტერობისა჻ გულსა჻ ჩემსა჻ ჩამოსთესი჻ აწ჻ მოყვარე჻ გიპოვნივარ჻ დისაგანცა჻ უფრო჻ დესი჻
62. მაშა჻ რადგან჻ მიჯნურობა჻ ჩენად჻ ლიხნად჻ მოიგონე჻ არ჻ ეგების჻ ამას჻ იქით჻ თუმცა჻ თავი჻ არ჻ გამონე჻ არ჻ შენ჻ მოგცე჻ თავი჻ ჩემი჻ დაგაბნიე჻ დაგაღონე჻ შენთვის჻ მოვკუდე჻ ამის჻ ებრივ჻ მემცა჻ საქმე჻ რა჻ ვიღონე჻
63. აწ჻ რაცა჻ გითხრა჻ თუ჻ ამა჻ საქმესა჻ დამმორჩილდები჻ რასაცა჻ ეძებ჻ მიხუდები჻ უცილოდ჻ არ჻ ასცილდები჻ თუ჻ არ჻ მამისმენ჻ ვერ჻ ჰპოვებ჻ რაზომცა჻ ცრემლსა჻ მილდები჻ მოგხუდების჻ მდურვა჻ თავისა჻ მოჰკუდები჻ გაცასწბილდები჻
არაკი ავთანდილისაგან პასუხად გაცემული჻
64. ყმამან჻ უთხრა჻ ეგე჻ საქმე჻ ამას჻ ჰგავსო჻ არა჻ სხვასა჻ ორნი჻ კაცნი჻ მოდიოდეს჻ სადაური჻ სადმე჻ გზასა჻ უკანამან჻ წინა჻ ნახა჻ ჩავარდნილი჻ შიგან჻ ჭასა჻ ზედან჻ მიდგა჻ ჩაჰყიოდა჻ ტირს჻ იზახის჻ ვაგლახ჻ ვასა჻
65. ეგრე჻ უთხრა჻ ამხანაგო჻ იყავ჻ მანდა჻ მამიცადე჻ წავალ჻ თოკთა჻ მოსახმელად჻ მწადსო჻ თუმცა჻ ამოგზიდე჻ მას჻ ქვეშეთსა჻ გაეცინეს჻ გაუკვირდა჻ მეტად჻ კიდე჻ შემოჰყივლა჻ არ჻ გელოდე჻ სად჻ გაგექცე჻ სად჻ წავიდე჻
66. აწ჻ დაო჻ შენსა჻ ჴელისა჻ არის჻ ჩემი჻ საბელი჻ ყელისა჻ სხვად჻ უღონოა჻ უშენოდ჻ ჩემგან჻ აპყრობა჻ ჴელისა჻ რასაცა჻ მიზამ჻ შენ჻ იცი჻ შენხარ჻ წამალი჻ ლხენისა჻ თუ჻ არ჻ ვისმცა჻ ექნა჻ მგურგვალისა჻ შეკურა჻ თავისა჻ მრთელის[...]
67. ქალმან჻ უთხრა჻ მამეწონა჻ ყმაო჻ შენი჻ ნაუბარი჻ ხარ჻ უცილოდ჻ კარგი჻ ვინმე჻ მოყმე჻ ბრძენთა჻ საქებარი჻ ხარ჻ ვითაგან჻ აქანამდინ჻ მაგა჻ ჭირთა჻ დამთმობარი჻ რაცა჻ გითხრა჻ მამისმინე჻ გიპოვნია჻ საძებარი჻
68. ამა჻ მოყმისა჻ ამბავი჻ არსად჻ არა჻ იპოვების჻ თვით჻ თუ჻ არ჻ გითხრობს჻ არ჻ ითქმის჻ არ჻ ვისგან჻ დაიჯერების჻ მოილოდინე჻ მოვიდეს჻ რაზომცა჻ დაგეყოვნების჻ დადუმდი჻ ვარდსა჻ ნუ჻ აზრობ჻ ცრემლითა჻ ნუ჻ ითოვნების჻
69. გითხრობ჻ თუ჻ ცნობა჻ გწადიან჻ ჩემისა჻ შენ჻ სახელისა჻ ტარიელ჻ არის჻ სახელი჻ იმა჻ მოყმისა჻ ხელისა჻ მე჻ ასმათ჻ მქვიან჻ რომელსა჻ წვა჻ მაქუს჻ ცეცხლისა჻ ცხელისა჻ სულ჻ თქმა჻ სულთქმისა჻ ბევრისა჻ მაშ჻ თუ჻ არ჻ ერთხელისა჻
70. ამისმეტსა჻ ვერას჻ გითხრობ჻ მე჻ სიტყუასა჻ ამისთანასა჻ ისი჻ მინდორს჻ არონინებს჻ ტანსა჻ მტერთა჻ მემაჯანსა჻ ვჭამ჻ გლახ჻ მარტო჻ ნადირისა჻ ჴორცსა჻ მისგან჻ მონატანას჻ აწვე჻ მოვა჻ არა჻ ვიცი჻ თუ჻ დაჰყოვნის჻ დიდსა჻ ხანას჻
71. ამას჻ გვედრებ჻ მოიცადო჻ თავი჻ სხვაგან჻ არსად჻ არო჻ რა჻ მოვიდეს჻ შევეხვეწო჻ ნუ჻ თუ჻ ვითრა჻ მოვაგვარო჻ ერთმანერთსა჻ შეგამცნიო჻ თავი჻ შენი჻ შევაყვარო჻ თვით჻ გიამბოს჻ საქმე჻ მისი჻ საყუარელი჻ გასახარო჻
72. ქალსა჻ ყმამან჻ მოუსმინა჻ დამორჩილდა჻ დართო჻ ნება჻ ამაზედან჻ მოიხედნეს჻ ჴევით჻ ესმა჻ ჩხაპანება჻ მთვარე჻ წყალსა჻ გამოსულა჻ ვნახე჻ შუქთა჻ მოფენება჻ უკურიდეს჻ აღარაქნეს჻ მუნ჻ ხანისა჻ დაყოვნება჻
73. ქალმან჻ უთხრა჻ ყმაო჻ ღმერთმან჻ მოგცა჻ ჟამად჻ რაცა჻ გინა჻ მაგრამ჻ თავი჻ უჩინო჻ ქენ჻ დამალული჻ იყავ჻ შინა჻ იმა჻ ყმისა჻ მოუბარი჻ ჴორციელი჻ არა჻ ვინა჻ ნუ჻ თუ჻ ვითრა჻ მოვაგვარო჻ შენი჻ ნახვა჻ არ჻ ეწყინა჻
74. ავთანდილ჻ ქუაბსა჻ დამალა჻ ქალმან჻ დამალვით჻ მალითა჻ იგი჻ ყმა჻ ცხენსა჻ გარდაჴდა჻ შვენოდა჻ კაპარჭ჻ ჴმალითა჻ ატირდეს჻ მაღლა჻ ცრემლითა჻ ზღვათაცა჻ შესართავითა჻ ავთანდილ჻ სარკმლით჻ უჭურეტდა჻ ჭურეტითა჻ იდუმალითა჻
75. ამარტის჻ ფერად჻ შესცვალა჻ ბროლი჻ ცრემლისა჻ ბანამან჻ დიდხანს჻ იტირა჻ ყმამანდა჻ მან჻ ქალმან჻ შაოსანამან჻ შეხსნა჻ შეიღო჻ აბჯარი჻ ცხენიცა჻ შეიყუანამან჻ დადუმდეს჻ ცრემლნი჻ მოჰკუეთა჻ შავმან჻ გიშრისა჻ დანამან჻
76. ავთანდილ჻ სარკმით჻ უჭურეტდა჻ ტყუე჻ საკნით჻ ნააზატები჻ მან჻ ქალმან჻ ქუეშე჻ დაუგო჻ ვეფხის჻ ტყავისა჻ ნატები჻ მაზედან჻ დაჯდა჻ იგი჻ ყმა჻ სულთქვამს჻ ჭირ჻ მონამატები჻ სისხლისა჻ ცრემლსა჻ გაეწნა჻ შუა჻ გიშრისა჻ სატები჻
77. მან჻ ქალმან჻ ჴელ჻ ჰყო჻ კუესითა჻ გზება჻ ცეცხლისა჻ ნელისა჻ ეგონა჻ ჭამა჻ ჴორცისა჻ შემწუარისა჻ შეუქნელისა჻ მიუპყრა჻ ერთი჻ აჴლიჩა჻ ქნა჻ საქმის჻ ძნელისა჻ ძალი჻ არ჻ ჰქონდა჻ დაუწყო჻ გამოყრა჻ უცოხნელისა჻
78. ცოტა჻ მიწვა჻ მიიძინა჻ თუცა჻ ყოლა჻ ვერა჻ მეტი჻ შეჰკრთა჻ დიდნი჻ დაიზახნა჻ წამოვარდა჻ ვითა჻ რეტი჻ იზახდის჻ და჻ წამწამ჻ იკრის჻ გულსა჻ ლოდი჻ თავსა჻ კეტი჻ ცალკე჻ ტირს჻ და჻ პირსა჻ იჴოკს჻ ქალი჻ მისი჻ შენაჭუსრეტი჻
79. რათ჻ დაბრუნდიმოახსენამითხარ჻ რაცა჻ წაგეკიდა჻ მან჻ უბრძანა჻ მონადირე჻ მეფე჻ ვინმე჻ გარდმეკიდა჻ ჰყუეს჻ ლაშქარი჻ უთვალავნი჻ ბარგი჻ მძიმედ჻ აეკიდა჻ იგი჻ მინდორს჻ ნადირობდა჻ იფანჩოდა჻ ჯერცა჻ კიდა჻
