1907. მიუნდობელო჻ სოფელო჻ რას჻ ბრუნავ჻ რას჻ მუხანათობ჻ ოდესმე჻ სწუხ჻ და჻ აბნელებ჻ ოდესმე჻ არ჻ სწუხ჻ ანათობ჻ არვის჻ მიგვინდობ჻ წამ჻ ერთცა჻ ჟამთა჻ არვებ჻ თუ჻ ხან჻ ათობ჻ დაგვწვავ჻ კვამლურებ჻ ბნელითა჻ არ჻ ვითა჻ ხე჻ მუხა჻ ნათობ჻
1908. უხვიშნოო჻ წყეულო჻ მოდი჻ სიკვდილო჻ მომკალო჻ მომზადენ჻ ცელნი჻ მოლესენ჻ ჩემო჻ უჟამოდ჻ მომკალო჻ თქვენთვის჻ შევიქენ჻ საჭმელად჻ ჭიანო჻ მჭადმით჻ მო჻ მკალო჻ ჩემი჻ გავწელე჻ დავაგდე჻ ამ჻ სოფლის჻ მე჻ დამთმომ჻ კალო჻
1909. მოდით჻ მომიზღეთ჻ მიჯნურნო჻ ცრემლნი჻ რომ჻ ისესხენითა჻ მიჯნურნო჻ ეგზომ჻ ტურფანი჻ ჩემებრ჻ სხვას჻ ვის჻ ესხენითა჻ გარდაეშალე჻ ბროლზედა჻ ყორნისებრ჻ თმის჻ ესხენითა჻ აღელდი჻ მელნისა჻ ტბაო჻ გიშრის჻ ტყის჻ ძირს჻ ესხენითა჻
1910. ვეღარ჻ ვმლიქვნელობ჻ ჩემებრივ჻ აშიყნო჻ მე჻ აწ჻ არ჻ ენით჻ თანა჻ მამყევით჻ მიჯნურნო჻ საფლავის჻ არე჻ წახენით჻ ცრემლნი჻ დასთხივეთ჻ თქვენ჻ ჩემთვის჻ გლახ჻ თავნი჻ გაიმწარენით჻ საფლავი჻ სრად჻ და჻ საწოლად჻ სუდარი჻ მიზეწარენით჻
1911. აწ჻ მშვიდობითმცარს჻ რომელმან჻ სჯულ჻ მიდვა჻ და჻ მადინაო჻ მშვიდობით჻ ტურფავ჻ მაჩიტო჻ მაქაო჻ და჻ მადინაო჻ სოფელმან჻ მსგავსად჻ წყაროსა჻ სისხლის჻ რუ჻ დამადინაო჻ გულით჻ მით჻ წითობს჻ მომენდე჻ შენ჻ არად჻ ამადინაო჻
1912. თქუენცა჻ მშვიდობით჻ პატრონნო჻ მსაჯულნო჻ ჩემებრ჻ მეფენო჻ სახელმწიფენო჻ ჭურჭელნო჻ ოქსინოვ჻ ქვეშე჻ მეფენო჻ თავადნო჻ სპანო჻ მტერთათვის჻ ლომებრ჻ მბრდღვინავნო჻ სეფენო჻ ყოვლნი჻ მტიროდით჻ საბრალოდ჻ ჩემთვის჻ ცრემლისა჻ მჩქეფენო჻
1913. თქვენცა჻ მშვიდობით჻ მშობელნო჻ აწ჻ ჩემთვის჻ ჭმუნვით჻ გასულნო჻ თვისნო჻ ტომნო჻ და჻ ძმანო჻ და჻ შვილნო჻ ძენო჻ და჻ ასულნო჻ იარაღნო჻ და჻ მონანო჻ აწ჻ ჩემგან჻ სხვაგნით჻ წასულნო჻ აწ჻ მიიბარეთ჻ გლახ჻ სული჻ ზეცისა჻ ძალთა჻ დასულო჻
1914. ვამე჻ დაისხნეს჻ კავშირნი჻ არ჻ მფეთქენ჻ მე჻ მაჯანია჻ ცუდ჻ იქმნეს჻ მკლავნი჻ მაგარნი჻ ვა჻ მტერთა჻ მემაჯანია჻ მკლავნი჻ რომელსა჻ ვერ჻ მბრძოდა჻ იგ჻ დევი჻ ქაჯ჻ მაჯანია჻ გამოისალმნეს჻ გაუშვა჻ ქვე჻ მდგომმან჻ ხორცმან჻ ჯანია჻
1915. ესე჻ ისმინეთ჻ ყოველთა჻ დიდმან჻ მცირემან჻ მონამან჻ თვით჻ არ჻ გეწიოს჻ რაც჻ ავი჻ სთქვა჻ სხვათა჻ დანაგმონამან჻ დარეჯანს჻ ესმა჻ ანდერძი჻ სრულყპ჻ არ჻ დანაბრკონამან჻ არე჻ ვარდისა჻ მელნის჻ ტბამ჻ აღელდა჻ მორწყო჻ მონამან჻
1916. ანდერძი჻ სრულ჻ ყო჻ გარდახდაენავ჻ დაიყავ჻ პირო჻ და჻ ნესტან჻ დარეჯან჻ მოსთქვმიდა჻ სისხლის჻ ცრემლითა჻ ტიროდა჻ იგიცა჻ მოკვდა჻ არა჻ თქვა჻ სიცოცხლე჻ დავაპირო჻ და჻ შვილნი჻ ტიროდეს჻ შეიქმნა჻ გლოვა჻ არ჻ სტვირი჻ ყვიროდა჻
1917. ჰგვანდეს჻ დაბნელდეს჻ თუ჻ მზენი჻ ან჻ ერთგან჻ ორნი჻ მთვარენი჻ დიოდა჻ მსგავსად჻ ნილოსა჻ მუნ჻ ცრემლნი჻ მონაღვარენი჻ ვნახე჻ და჻ დავჰკრთი჻ სოფელსა჻ და჻ თავნი჻ სხვაგნით჻ ვარენი჻ ვთქვი჻ თუ჻ მივენდო჻ ღმერთსა჻ და჻ ბრალინმცა჻ აღუარენი჻
1918. მტირალთა჻ პირ჻ დახოკილთა჻ მხართა჻ იტვირთეს჻ აიღეს჻ იგ჻ უსახონი჻ მიჯნურნი჻ თაბუთისაკენ჻ წაიღეს჻ იარაღიცა჻ ტურფანი჻ მათნი჻ მათთანა჻ გაიღეს჻ ცისა჻ მნატობნი჻ ტიროდეს჻ სული჻ აროდეს჻ დაიღეს჻
1919. მდუღარად჻ ტიროდეს჻ შვილნიცა჻ მათნი჻ ძენი჻ და჻ ქალნია჻ მოსთქმიდეს჻ მზენო჻ სოფელმან჻ ვითარ჻ მოგხადნა჻ ყალანი჻ ოხრად჻ უთქვენოდ჻ ყოველნი჻ ცეხე჻ ქალაქი჻ ყალანი჻ დაგვწვენ჻ ცეცხლისა჻ გვერდების჻ უწყალოდ჻ ჩვენ჻ აქ჻ ალანი჻
1920. ძე჻ მამას჻ მწარედ჻ მოსთქმიდა჻ ცრემლი჻ სდიოდა჻ სალამე჻ ვა჻ გაგეყარე჻ გმირო჻ და჻ დათხოვით჻ მოგესალამე჻ თავს჻ დაილეწა჻ კაპარჭი჻ გული჻ კლდე჻ მაქვსო჻ სალა჻ მე჻ ვა჻ ჯავრნი჻ შენნი჻ სოფელნო჻ მაჭამე჻ კვლავ჻ სამსალა჻ მე჻
1921. მაღორებლისა჻ მუხთლისა჻ სოფლისა჻ წესი჻ ბარ჻ ესა჻ ყოვლთა჻ მოაწევს჻ ბოლოდ჻ ჟამ჻ ტკივილსა჻ სალმობარესა჻ იგი჻ სოფლისა჻ ჯავარნი჻ საფლავთა჻ მიაბარესა჻ ზედა჻ მიწანი჻ მიყარეს჻ მინიჩბეს჻ მიაბარესა჻
1922. რადგან჻ სწორად჻ გარდახდების჻ ავი჻ ანუ჻ ჯარგი჻ ვინ჻ ა჻ მაშ჻ წამი჻ ერთ჻ რა჻ ვის჻ გავა჻ გარეთ჻ იყოს჻ თუნდა჻ შინა჻ აქათ჻ ბარგსა჻ რასა჻ ვზიდავთ჻ აწვე჻ წასვლა჻ სხვაგან჻ გვინა჻ საკაცე჻ და჻ თუნდა჻ ტახტი჻ სწორიაო჻ ბრძენთა჻ წინა჻
1923. ამა჻ ჩემსა჻ გაზრახულსა჻ იკითხიდეს჻ ანუ჻ წერდეს჻ ფუ჻ მას჻ კაცსა჻ რომელიცა჻ სოფლისაგან჻ არ჻ შესჯერდეს჻ ტარიელ჻ და჻ ცოლი჻ მისი჻ სიბერითა჻ გაუშვებდეს჻ დაყვნეს჻ წელნი჻ ოთხმეოცნი჻ დაბრმეს჻ დაღრკეს჻ დაცაბერდეს჻
1924. ერთი჻ ყმა჻ და჻ ერთი჻ ქალი჻ მართ჻ მათნივე჻ შესაფერნი჻ ღმერთმან჻ მისცნა჻ ესე჻ შვილად჻ საჭვრეტელად჻ შვენიერნი჻ ელვანი჻ და჻ შვენებანი჻ მათგან჻ ჰქონდეს჻ მათ჻ მიერნი჻ მსგავსნი჻ მსგავსსა჻ წარმოშობენ჻ ციერნი჻ და჻ მიწიერნი჻
1925. დღენი჻ მათნი჻ წაიარეს჻ დაბერდეს჻ და჻ დაუძლურდეს჻ ტარიელის჻ ლომნი჻ მკლავნი჻ მეტად჻ გაუუსუსურდეს჻ ბედისაგან჻ მადრიელნი჻ სოფელსავე჻ მოემდურეს჻ სოფლისაგან჻ გაბჭობათა჻ ბრძენთა჻ წიგნი჻ დადასტურეს჻