1261. ხადუმნი჻ უხმნა჻ უბრძანა჻ ისმინეთ჻ მოდით჻ ცნობასა჻ მოღორებულხართ჻ დამცდარხართ჻ თქვენ჻ ჩემსა჻ პატრონობასა჻ დამცდარა჻ თქვენი჻ ხელმწიფე჻ ჩემსა჻ თუ჻ ჰლამის჻ ჰსძლობასა჻ ჩემთვის჻ ბუკსა჻ და჻ ტაბლაკსა჻ ცუდად჻ გლახ჻ იცემს჻ ნობასა჻
1262. არ჻ ვარგ჻ ვარ჻ თქვენად჻ დედოფლად჻ ჩემი჻ გზა჻ კიდეგანია჻ მაშოროს჻ ღმერთმან჻ მამაცი჻ პირად჻ მზე჻ სარო჻ ტანია჻ სხვასა჻ რას჻ მნუკევთ჻ საქმესა჻ ჩემნი჻ საქმენი჻ სხვანია჻ თქვენთანა჻ ჩემი჻ სიცოცხლე჻ არ჻ ჩემი჻ შესაგვანია჻
1263. უცილოდ჻ თავსა჻ მოვიკლავ჻ გულსა჻ დავიცემ჻ დანასა჻ თქვენ჻ დაგხოცს჻ თქვენი჻ პატრონი჻ სოფელს჻ ვერ჻ დაჰყოფთ჻ ხანასა჻ ესე჻ სჯობს჻ მოგცე჻ საჭურჭლე჻ მძიმე჻ მარტყია჻ ტანასა჻ მე჻ გამაპარეთ჻ გამიშვით჻ თვარა჻ დავიწყებთ჻ ნანასა჻
1264. შემოიხსნა჻ მარგალიტი჻ შემოერტყა჻ რაცა჻ თვალი჻ მოიხადა჻ გვირგვინიცა჻ გამჭვირვალი჻ ერთობ჻ ლალი჻ მისცა჻ უთხრა჻ გამომიღეთ჻ გეაჯები჻ გულმხურვალი჻ მე჻ გამიშვით჻ ღმერთსა჻ თქვენსა჻ მიავალეთ჻ თქვენი჻ ვალი჻
1265. მონათა჻ მიხვდა჻ სიხარბე჻ მის჻ საჭურჭლისა჻ ძვირისა჻ დაჰვიწყდა჻ შიში჻ მეფისა჻ ვითა჻ ერთისა჻ გზირისა჻ გამოპარება჻ დაასკვნეს჻ მის჻ უებროსა჻ პირისა჻ ნახე჻ თუ჻ ოქრო჻ რასა჻ იქს჻ კვერთხი჻ ეშმაკთა჻ ძირისა჻
1266. რა჻ ოქრო჻ მისთა჻ მოყვასთა჻ აროდეს჻ მისცემს჻ ლხენასა჻ დღე჻ სიკვდილამდის჻ სიხარბე჻ შეაქნევს჻ კბილთა჻ ღრჭენასა჻ შესდის჻ და჻ გასდის჻ აკლია჻ ემდურვის჻ ეტლთა჻ რბენასა჻ კვლა჻ აქა჻ სულსა჻ დაუბამს჻ დაუშლის჻ აღმაფრენასა჻
1267. რა჻ ხადუმთა჻ აუსრულეს჻ საქმე჻ მისი჻ საწადელი჻ ერთმან჻ ტანსა჻ აიხადა჻ მისცა჻ მისი჻ ჩასაცმელი჻ სხვანი჻ კარნი჻ გამოარნეს჻ იჯრებოდა჻ დარბაზს჻ მსმელი჻ დარჩა჻ მთვარე჻ გავსებული჻ გველისაგან჻ ჩაუნთქმელი჻
1268. მონანიცა჻ გარდიხვეწნეს჻ გაიპარნეს჻ მასვე჻ თანა჻ ქალმან჻ კარსა჻ დამირეკა჻ ფატმანობა჻ ჩემი჻ ბრძანა჻ გავე჻ ვიცან჻ მოვეხვიე჻ გამიკვირდა჻ მეცა჻ განა჻ შინა჻ ყოლა჻ არ჻ შემომყვა჻ რად჻ მაწვეო჻ შემანანა჻
1269. მიბრძანა჻ თავი჻ ვიყიდე჻ მოცემულითა჻ შენითა჻ მუქაფა჻ ღმერთმან჻ შემოგზღოს჻ მოწყალებითა჻ ზენითა჻ ვეღარ჻ დამმალავ჻ გამიშვი჻ ფიცხლად჻ გამგზავნე჻ ცხენითა჻ ვირემდის჻ სცნობდეს჻ ხელმწიფე჻ კაცთა჻ მომწევდეს჻ რბენითა჻
1270. შევე჻ ფიცხლად჻ საჯინიბოს჻ ავხსენ჻ ცხენი჻ უკეთესი჻ შევუკაზმე჻ ზედა჻ შევსვი჻ მხიარული჻ არმოკვნესი჻ ჰგვანდა჻ ოდეს჻ ლომსა჻ შეჯდეს჻ მზე჻ მნათობთა჻ უკეთესი჻ წახდა჻ ჩემი჻ ჭირნახული჻ ვერ჻ მოვიმკი჻ რაცა჻ ვსთესი჻
1271. დღე჻ მიიყარა჻ ხმა჻ გახდა჻ მოვიდა჻ მისი჻ მდევარი჻ მოიცვეს჻ შიგან჻ ქალაქი჻ შეიქმნა჻ მოსაწევარი჻ მე჻ მკითხეს჻ ვარქვი჻ თუ჻ ჰპოვოთ჻ მუნ჻ სახლსა჻ სადა჻ მე჻ ვარი჻ მეფეთა჻ ვიყო჻ შემცოდე჻ და჻ მათთა჻ სისხლთა჻ მზღვევარი჻
1272. მონახეს჻ ვერა჻ შეიგნეს჻ შეიქცეს჻ დაწბილებულნი჻ მას჻ აქათ჻ იგლოვს჻ ხელმწიფე჻ და჻ ყოვლნი჻ მისნი჻ ხლებულნი჻ დაჰხედენ჻ დარბაზის჻ ერთა჻ შევლენ჻ ისფრითა჻ ღებულნი჻ მზე჻ მოგვეშორვა჻ მას჻ აქათ჻ ჩვენ჻ ვართ჻ სინათლეკლებულნი჻
1273. მას჻ მთვარისა჻ სადაობა჻ კვლა჻ გიამბო჻ საქმე჻ კვლაცი჻ აწ჻ უწინა჻ ესე჻ გითხრა჻ რას჻ მექადდა჻ ისი჻ კაცი჻ მე჻ გლახ჻ ვიყავ჻ მისი჻ ნეზვი჻ იგი჻ იყო჻ ჩემი჻ ვაცი჻ კაცსა჻ დასვრის჻ უგულობა჻ და჻ დიაცსა჻ ბოზი჻ ნაცი჻
1274. მით჻ არ჻ ჯერ჻ ვარ჻ ქმარსა჻ ჩემსა჻ მჭლე჻ არის჻ და჻ თვალად჻ ნასი჻ ისი჻ კაცი჻ ჩაშნაგირი჻ დარბაზს჻ იყო჻ მეტად჻ ხასი჻ ჩვენ჻ გვიყვარდა჻ ერთმანერთი჻ არ჻ მაცვია჻ თუცა჻ ფლასი჻ ნეტარძი჻ ვინ჻ სისხლი჻ მისი჻ შემახვრიტა჻ ერთი჻ თასი჻
1275. ესე჻ ამბავი჻ მასთანა჻ ვთქვი჻ დიაცურად჻ ხელურად჻ ჩემსავე჻ მოსლვა჻ მის჻ მზისა჻ და჻ გაპარება჻ მელურად჻ გამჟღავნებასა჻ მექადდა჻ არ჻ მოყვარულად჻ მტერულად჻ აწ჻ ისრე჻ მკვდარსა჻ ვიგონებ჻ იშ჻ თავი჻ ვიხსენ჻ მე჻ რულად჻
1276. დამექადის჻ რაზომჯერცა჻ წავიკიდნით჻ თავისწინა჻ ოდეს჻ მეხმე჻ არ჻ მეგონა჻ მე჻ იმისი჻ ყოფა჻ შინა჻ მოსრულ჻ იყო჻ მოსლვა჻ ეთქვა჻ შენცა჻ მოხვე჻ შემეშინა჻ ამად჻ გკადრე჻ ნუ჻ მოხვალო჻ მოგაგებე჻ მონა჻ წინა჻
1277. აღარ჻ დაბრუნდით჻ მოხვედით჻ შუქნი჻ თქვენ჻ ჩემთვის჻ არენით჻ შეიყარენით჻ ორნივე჻ ჩემ჻ ზედა჻ დაიჯარენით჻ ამად჻ შევშინდი჻ ღონენი჻ ვეღარა჻ მოვაგვარენით჻ იმას჻ გლახ჻ ჩემი჻ სიკვდილი჻ გულითა჻ სწადდა჻ არ჻ ენით჻
1278. თუმცა჻ ისი჻ არ჻ მოგეკლა჻ მისრულიყო჻ დარბაზს჻ ვითა჻ შემასმენდა჻ ჯავრიანი჻ გული჻ ედვა჻ ცეცხლებრ჻ სწვითა჻ მეფე჻ მწყრალი჻ გარდასწმედდა჻ სახლსა჻ ჩემსა჻ გარდაგვითა჻ შვილთა჻ ღმერთო჻ დამაჭმევდა჻ დამქოლვიდა჻ მერმე჻ ქვითა჻
1279. მუქაფა჻ ღმერთმან჻ შემოგზღოს჻ მადლსა჻ გკადრებდე჻ მე჻ რასა჻ რომელმან჻ დამხსენ჻ მშვიდობით჻ იმა჻ გველისა჻ მზერასა჻ აწ჻ ამას჻ იქით჻ ვნატრიდე჻ ჩემსა჻ ეტლსა჻ და჻ წერასა჻ აღარ჻ ვიშიშვი჻ სიკვდილისა჻ ჰაი჻ ქვე჻ ჩავიჭერ჻ რასა჻
1280. ავთანდილ჻ უთხრა჻ ნუ჻ გეშის჻ წიგნსაცა჻ აგრე჻ სწერია჻ მოყვარე჻ მტერი჻ ყოვლისა჻ მტრისაგან჻ უფრო჻ მტერია჻ არ჻ მიენდობის჻ გულითა჻ თუ჻ კაცი჻ მეცნიერია჻ ნუღარ჻ იშიშვი჻ იმისგან჻ აწ჻ იგი჻ მკვდართა჻ ფერია჻