... (H-1128), XIX ს.
964. ყმამან უთხრა მიკვირს ძმანო რად ხართ ჩემთვის გულ მოკლულნი ანუ ეგრე ვით გეკეთნეს ზამთრის ვარდნი ფერ ნაკლულნი თქვენმცა მაშინ გენახენით ლაღნი ვდეგით არ საპყრულნი ჩვენნი მჭვრეტნი დავაშვენით ჩვენგან სხდიან მხიარულნი
965. იგი წავიდა დაბრუნდა ყმა გზასა თავის წინასა ვისი ჰგავს ტანი საროსა და ვისი გული რკინასა მიაცურვებს და მიუბნობს მოსთქვამს მისსავე ლხინასა ნარგისი ჰქუხან ცრემლსა სწვიმს ჩარცხის ბროლსა და მინასა
966. ვინცა გზას ნახის უცხონი მსახურებდიან ყმობდიან მოვიდოდიან საჭვრეტლად მას ზედა სტრფიალობდიან ეძნელებოდის გაშვება გაყრასა ძლივ დასთმობდიან გზის ყალაოზი მისციან ჰკითხის რა უამბობდიან
967. მულღაზანზარს მიეახლა ადრე დალევს გზასა გრძელსა მინდორს ნახა სპა ლაშქართა და ნადირთა ჰგვანდეს მსურელსა ყოვლგნით ალყა შემოეკრა მოსდგომოდეს გარე ველსა ისვრიან და იზახიან მჴეცთა სჭრიან ვითა მჭელსა
968. კაცი ემთხვია მას ჰკითხა ამბავი მის ლაშქარისა უბრძანა ისი ვისია ხმა ზათქისა და ზარისა მან უთხრა ფრიდონ ხელმწიფე მეფე მულღაზანზარისა იგი ნადირობს შეუკრავს ნაპირი ველ შამბნარისა
969. მათ ლაშქართაკენ წავიდა მით უსახოთა ქცევითა გამხიარულდა შვენება მის ყმისა ვთქვიმცა მე ვითა მისთა შემყრელთა დააზრობს შემყრელთა დასწვავს მზე ვითა ნახოს მჭვრეტელთა აახლებს ტანი ლერწამობს ხე ვითა
970. მათ ლაშქართა ყოლბსა შუა ორბი სითმე გარდმოფრინდა ყმამან ცხენი შეუტევა გაამაყდა არ შეშინდა შესტყორცნა და ჩამოაგდო დაეცა და სისხლი სდინდა გარდახდა და ფრთენი დასჭრნა წყნარად შეჯდა არ აქშინდა
971. იგი რა ნახეს მესროლნი სროლასა მოეშლებოდეს ალყა დაშალეს მოვიდეს მოეხვეოდეს ბნდებოდეს იქით და აქათ უვლიდეს ზოგნი უკანა ჰყვებოდეს ვერცა ჰკადრებდეს ვინ ხარო ვერცა რას ეუბნებოდეს
972. მინდორსა შიგან გორი დგა ფრიდონ მას ზედა დგებოდა ღირსი მას თანა სროლასა ორმოცი კაცი ხლებოდა მუნ დაემართა ავთანდილ მას თანა ყოლბი ჰყვებოდა ფრიდონს უკვირდა რა ქნესო მისთა სპათათვის ჰწყრებოდა
973. ფრიდონ მონა გამოგზავნა წა ნახეო ისი სპანი რა ქმნეს ალყა რად დაშალეს სად წადიან ვითა ბრმანი მონა ფიცხლავ მოეგება ნახა სარო მორჩი ტანი დადგა თვალნი გაურეტდა დაავიწყდეს სიტყვის თქმანი
974. ავთანდილ ჰსცნა თუ ისია მოამბედ ჩემად რებული უთხრა ჰრქვი შენსა პატრონსა ეს ჩემი დავედრებული ვარ უცხო ვინმე ღარიბი სამყოფთა მოშორვებული ძმად ფიცი ტარიელისა თქვენს წინა მომგზავრებული
975. მონა წავიდა ფრიდონის თხრობად ამბისა მისისად უთხრა მზე ვნახე მოსრული ჩანს მანათობლად დღისისად ვაზრობ იგიცა დაშმაგდენ თუ ბრძენთა ნახონ ისი სად ვარ ძმაო ტარიელისა შეყრად ფრიდონის მქისისად
976. რა ტარიელ მოისმინა ფრიდონს ჭირი უსუბუქდა თვალთა ცრემლნი გარდმოსცვივდეს გული უფრო აუჩუქდა მონაქროლმან ვარდი დაზრა წამწამთაგან ბუქი ბუქდა შეიყვარნეს ერთმანერთი მათგან იქო არ გაუქდა
977. ფიცხლავ იგი ქედი ჩავლო ჩაეგება ფრიდონ წინა რა შეხედნა და ესე თქვა თუ არ მზეაო ისი ვინა მას მეტობდა რაცა ქება მონისაგან მოესმინა ერთმანერთსა გარდაუხდეს ლხინმან ცრემლი აფრქევევინა
978. მოეხვივნეს ერთმანერთსა უცხოობით არ დარიდონ თჳთ უსახოდ ფრიდონს ყმა და მოეწონა ყმასა ფრიდონ რა მჭვრეტელთა იგი ნახონ მზე მათთანა გააფლიდონ მამკალ ბაზარს სხვა მათებრივ ივაჭრონ რა ანუ ყიდიონ
979. ფრიდონისებრნი მოყმენი ვითამც ვინ ვით ეგებიან მაგრა მას ახლვან ქებანი მართ მეტი არ მიხვდებიან მზე უჩინო იქმს მნათობთა რა ახლოს შეიყრებიან დღისით ვერ ნათობს სანთელი და ღამით შუქნი კრთებიან
980. ცხენთა შესხდეს გაემართნეს ფრიდონისსა მივლენ სრასა დაიშალა ნადირობა მოეშალნეს მჴეცთა სრვასა ავთანდილის ჭვრეტად სპანი იქი აქათ იქმან ჯრასა თქვეს ასეთი ხორიცელი შეუქმნია რაგვარ რასა
981. ყმა ფრიდონს ეტყვის ისწრაფი ვიცი ამბისა თხრობასა გიამბო ვინ ვარ სით მოვალ ვინადგან ლამი ცნობასა ანუ სით ვიცნობ ტარიელს ანუ რად ვიტყვი ძმობასა იგი ძმად მიხმობს ძმა ხარო თუცა ძლივ ღირს ვარ ყმობასა
982. მე ვარ ყმა როსტან მეფისა მოყმე არაბეთს ზრდილობით დიდი სპასპეტი სახელად მიხმობენ ავთანდილობით ძე დიდებულთა დიდ გვართა ზრდილი მეფეთა შვილობით საკრძალავი და უკადრი მყოფი არვისგან ცილობით
983. დღესა ერთსა მეფე შეჯდა ნადირობას გამოვიდა მინდორს ვნახეთ ტარიელი ნატირები ცრემლთა ღურიდა გაგვიკვირდა გვეუცხოვა ვაწვიეთ და არ მოვიდა ჩვენ გვეწყინა არ ვიცოდით მას თუ ცეცხლი როგორ სწვიდა
