ვეფხისტყაოსანი, 1888 წ.
430. ,,რა მივიდა მოციქული, კვლავცა რადღა გამოგზავნეს! კვამლი შეჰქმნეს ლაშქართათვის, დამალული გაამჟღავნეს; სამალავით გამოვიდეს, თავნი ორგნით აქარავნეს, შეჰქმნეს რაზმი მრავალ-კეცი, თუცა, ღმერთო, ვერა მავნეს.
431. ,,შუბი ვთხოვე, ხელი ჩავყავ მუზარადის დასარქმელად; საომარად ატეხილი ვიყავ მათდა გამტეხელად, ერთსა წავსწვდი უტევანსა, წავგრძელდი და წაველ გრძელად; მათ ურიცხვი რაზმი ეწყო, წყნარად დგეს და აუშლელად.
432. ,,ახლოს მივე, შემომხედეს, შმაგიაო, ესე სთქვესა; მუნ მივმართე მკლავ-მაგარმან, სად უფროსი ჯარი დგესა; კაცს შუბი ვკარ, ცხენი დავეც, მართ ორნივე მიჰხდეს მზესა, შუბი გატყდა, ხელი ჩავყავ, ვაქებ, ხრმალო, ვინცა გლესა!
433. ,,შიგან ასრე გავერივე, გნოლის ჯოგსა ვითა ქორი, კაცი კაცსა შემოვსტყორცე, ცხენ-კაცისა დავდგი გორი; კაცი, ჩემგან განატყორცი ბრუნავს ვითა ტანა-ჯორი, ერთობ სრულად ამოვწყვიტე წინა კერძო რაზმი ორი.
434. ,,ერთობილნი მომეხვივნეს, მგრგვლივ შეიქმნა ომი დიდი: ვკრი რასაცა, ვერ დამიდგის, სისხლსა მჩქეფრსა აღმოვღვრიდი; ცხენსა კაცი გაკვეთილი მანდიკურად გარდავკიდი, სითაც ვიყვი, გამექციან, მათ შეჰქმნიან ჩემი რიდი.
435. ,,საღამო ჟამ დაიზახა ქედით მათმან დარაჯამან: ,,ნუღარა დგათ, წავედითო, კვლავ მოგვხედნა რისხვით ცამან: ,,მოვა მტვერი საშინელი, შეგვაშინა ამად ამან, ,,ნუთუ სრულად ამოგვწყვიტნეს უთვალავმან, ბევრმან სპამან!,,
436. ,,ჩემნი ლაშქარნი, რომელნი წამომეტანნეს მე არა, რა ეცნა, წამოსულიყვნეს, ღამე წამორთვით ეარა; ვერ დაიტევდა მინდორი და არე მთათა ეარა, გამოჩნდეს, სცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ხმა გააზეარა.
437. ,,იგი ჰნახეს, გასაქცევლად გაემართნეს, შევკივლენით, ველნი, ჩვენგან ნაომარნი, ომითავე გარდავვლენით. რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმანერთსა გავეხმლენით, მისნი სპანი ყველაკანი დავიპყრენით, არ მოვკვლენით.
438. ,,უკანანიცა ლაშქარნი მოესწრნეს მათ გაქცეულთა, დაუწყეს პყრობა, ჩამოყრა შეშინებულთა, ძლეულთა; ძილისა მიჰხვდა ნაცვალი ძილ-მკრთალთა, ღამე-თეულთა, ტყვეთა მრთელთაცა არ აკლდა კვნესა, მართ ვითა სნეულთა.
439. ,,მას ადგილსა ნაომარსა გარდავხედით მოსვენებად, ხელსა ხრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ ნაღებად; ჩემნი სპანი მოვიდიან საჭვრეტლად და ჩემად ქებად, ვერ იტყვიან, ვერ მიმხვდარან ქებასაცა მოხსენებად.
440. ,,ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს; ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს; რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი, ამიტირდეს, ჩემგან ხმლითა განაკვეთი ჰნახეს, მეტად გაუკვირდეს.
441. ,,გავგზავნე ყოვლგნით ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე, ,,ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავიცა ვაალაღებინე, სისხლთა მძებნელთა ჩემთასა მინდორი შევაღებინე, არ ვბრძოლე, კარი ქალაქთა უომრად გავაღებინე.,,
442. რამაზს ვარქვი: ,,შემიგნია საქმე შენი სამუხთალე, ,,აწ ეგრეცა შეპყრობილმან თავი გამოიმართალე, სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყველა ხელთა მომათვალე, თვარა შენი შეცოდება მემცა ზედა რად წავთვალე,,.
443. ,,რამაზ მითხრა: ,,აღარ არის ამის მეტი ჩემი ღონე, ერთი ჩემი დიდებული მომეც, ზედა მაპატრონე, ციხოვანთა გავუგზავნო, საუბარი გამიგონე, – ხელთა მოგცემ ყველაკასა, გაღანამცა შენ გაქონე,,.
444. ,,მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანენ, ციხოვანნი ერთობილნი ჩემს წინაშე მოვიყვანენ; ხელთა მომცეს სიმაგრენი, ომნი ასრე შევანანენ; საჭურჭლენი სიმრავლითა რასამცა ვით დავაგვანენ!
445. ,,მაშინღა შეველ ხატავეთს მოვლად და მოსათვალავად; კლიტენი საჭურჭლეთანი მომართვნეს დაუმალავად; ქვეყანა ჩავსხი, ვუბრძანე: ,,იყვენით თქვენ უკრძალავად, მზემან არ დაგვწვენ, იცოდით, დაგყარენ გაუგვალავად,,.
446. ,,საჭურჭლენი გარდავნახენ თავის თავის, კიდის-კიდე. უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავშვრები, თუ მოვსთვალვიდე; ერთგან ვნახენ საკვირველი ყაბაჩა და ერთი რიდე, თუმცა ჰნახენ, სახელისა ცოდნასაცა ინატრიდენ.
447. ,,ვერა შევიგენ, რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად, ვისცა ვუჩვენე, უკვირდის, ღვთისაგან სთქვის სასწაულად; არცა ლარულად ჰგებოდა მას ქსელი, არ ორხოულად, სიმტკიცე ჰგვანდის ნაჭედსა; ვთქვი ცეცხლთა შენართაულად.
448. ,,იგი საძღვნოდ მისად დავსხენ, ვისი შუქი მანათობდა, მეფისათვის დავარჩივე საარმაღნოდ რაცა სჯობდა; ჯორ-აქლემი ათჯერ ასი, – ყველაკაი წვივ-მაგრობდა – დატვირთული გავუგზავნე, ამბავსაცა კარგსა სცნობდა,,.
