... (H-422), XIX ს.

38. თვალნი დაბნელდეს რომელსა მელნის ტბა გარე უარდა ღაწვნი ზაფრანად გამხდარა რომელი პირველ უარად მკლავნი ქვაბს დევთა მახოცნი აწ შუბიდაღმან უარდა სენთაგან დადნა საკრავად შეიქნა უარ უარ და

39. თქვა თუ გამწირა სოფელმან ხორცნო წადი და სულ ები პირველ მინდორად გაგაჭრო აწ ყელს მოგჯარა სულები მჭვრეტნო არ დაშლი ტირილსა რომ ბევრჯელ გითხრა სულები პირი მილურჯობს და გული ცემით შემქმნია სუ ლები

40. რაცა მემართა მიიწყო სოფელმან ჩემი ბეგარა რაც შვება მამხვდა საჩემოდ არ იქნა გამოდეგ არა [….............]ა ვინები მიუხვის ესე გთნავს ანუ ეგ არა [… ]უნდა მშალოს ნივთთაგან მიწასა მიმცეს მე გარა

41. [ …]ნო დაგაგდე უმკვიდროდ სარკმელნო ერდოვ რა ბანო მომთქმელნო ჩემნო მტირალნო ზარნო ზახილნო რა ბანო ღაწვნი ყაყაჩოს მფერავნი ცრემლნო აყვითლეთ რა ბანო მოსემ ვით გამცნო მგოდებდით კარავნო ჩემთვის რაბანო

42. რაცა მე მიყო მუსთალმან თქვენც რამე გავნოს ეგება ვინცა მიჰყვება ჩემებრივ გულსა ლახვარი ეგება ფიცხელი ვერსით გარდუხლტეს გაქცევსა წინა ეგება ნუ მიენდობით გასინჯეთ ვის მართლ მჭვრეტლად გაქვს ეგება

43. აღარ დამინდო სოფელმან შეიქნა ჩემთვის უხანო ნუ მიჰყოლიხარ უფალნო პატრონო ბეგნო ნუ ხანო გულს შუა საკვდად ისარი მკრა არა გამახუხანო ჩემისა სიკუდილისათვის ამხანაგებიც წუხანო

44. ფრიდონ მტიროდი პირველ მე მერმე ავთანდილ ხლმიანი რემა წაგიხდეს ვლაღობდით აწ აღარ ვართ ხმიანი წავიდეთ ჩვენთვის დაბნელდა მზე კამკამ სინათლიანი ჩვენი მიფარვა წახდომა არის შენთვისცა ზიანი

45. ძეთა შეგვედრებ რომელთა ჯერ არ იციან ბრძოლანი მაგრა მიქნია ამათთვის ნაწვართთა ყმათა ყოლანი ამათ ასწავლე ჩემებრივ ისპად ისრისა სროლანი ვა მიგჭირდების წასრულთა მუდამად მიწაზედ წოლანი

46. ამ სოფგლისგან წასვლისათვის მტერთა იგეს ჩემზე იში აღარ ვეჭვობ რამაზ რომე ჩემს შვილს დასდვას რამე შიში ვერც ხვარაზმშამ ძეთ ჩემთ რამე გამოჰპიროს შამათ ქიში მოდით ჩემნო დამმარხელნო მამაყარეთ მიწა ქვიში

47. სულთ ამოსვლის დროს შემოგტირ მიწად გარდმექცა კაცება ჩემნო დაზრილნო მონანო შექენით თავის ტკაცება თმანი დაფხვრენით ულვაშსა წვერს უქმნეთ ხელის ტაცება სრულ დაიგლიჯეთ მონათა თავს თმანი ან პირს რაცება

48. რაცა სოფელმან წყლულები დამდვა ვერ მკურნა მალამა ცრემლის ღვარისა მორევსა მიმცა სარჩობლად მალამა სიყმის დროს რჯანი მიმრავლა ბოლოს სიკუდილი მალამა წავალ და ხორცმან მიწასა საჭმლად და სანდოდ მალ ამა

49. მჴეცთა ვსვრიდი ვერსად მორჩის ისრის ჩემის განაკრავი საჭმლად მქონდის ნადირთ ხორცი არ თუ თიკან განა კრავი მტერთ ვერ ქნიან შესაპყრობლად გზანი ჩემნი განაკრავი მედვის გორად თვალ გუარი აწ წვრილ წვრილად განაკრავი

50. შვილო სარიდან უჩემოდ თვალნი ცრემლითა შენამე გულსა არ უთხრა მტერთაგან ვიჯაბნე მამხვდა შენა მე ჩემთ ძმობილთ ძეთა მსახურე ეტკბე ემდაბლე შენ ამე მტერთ ეპასუხე როგორც მე იკითხე მექნას შენ ამე

51. სიცოცხლესაც ბევრი მსაჯა მე სოფელმან მუხთლად მქცევმან ბევრჯელ მარტო დაბნედილმან არ მტერთ ომში გამომქცევმან ხვარაზმშ შუბი შემომლეწა თვითვე ცხენის წამომქცევმან აწ სიკვდილმან მიძაბუნა ჩემის სახლის დამაქცევმან

52. სიკვდილო რასთვის არ მამკალ როდესაც ვიყავ ხელია […]ნედით მპოვა ავთანდილ თვალთ მავლო მან სახელია […...............................]ჩემი ასრე წაყვანა ან შენი რა სახელია […]ემიბრალებდით მსმენელნო თუმცა გვერც გიახელია

53. სიკვდილი მწევს და მპატოჟობს დამიწყო მისკენ ბირება პირველ მიქადა დღეთ სიგრძე აწ არ მითავა პირება გაგჰხედით ორნი მნათობნი ვის ძვირად გვქონდა ღირება ჩვენს უკან ლხინი სიუხვე თქვენც იცით დაიძვირება

54. ის დღე გიჯობდა დარეჯან როს ქაჯთა ციხე ავიღე სხივთა ელვა და ციმციმი შუქნი მიდამო გაიღე შენ და ასმათი შეგყარე სულთქმა გულთაგან დაიღე აწ მზიდე საფლავისაკენ მივლე საკაცე წაიღე

55. ნესტან დარეჯან ატირდა ანდერძს დაიწყო წერება ჩემთა მნახავთა გიმძიმდეს რომ შუქი მამემტვერება არ დაიშალა სოფელმან პირველდგან ჩემი მტერება არც მე ვშორდები ტარიელს ვეღარვინ ვერ გვეტერება

56. რა დავიბადე გსმენიათ ჩემთ სხვითა კამკამ კრთომანი ზრახვასა თავი დავრიდე მით არ მეწვია ცთომანი ტარიელ ჩემთვის ბნდებოდა მეც მქონდა მისი ნდომანი ხატაველთ ომი უბრძანე ფიცხლავ ქნა მან მიხდომანი

57. გამაჯვებული მოვიდა ხელთ კოდილ იყო ომითა რამაზ მოგვარა მეფესა ხელ შეკრულ წინ წადგომითა ხვარაზმშს ძე სთხოვეს საჩემქმროდ არ ვიქმენ მე მიხდომითა ტარიელ მოკლა ანაზდად შეიქნა სულთა ხდომითა