... (H-422), XIX ს.
20. უხვაიშნოო წყეულო მოდი სიკვდილო მომკალო მომზადენ ცელნი მოლესენ ჩემო უჟამოდ მომკალო თქვენთვის შევიქენ საჭმელად ჭიანო მჭადმით მომკალო ჩემი გავწელე დავაგდე ამ სოფლის მე დამთმომ კალო
21. მოდით მომიზღეთ მიჯნურნო ცრემლნი რომ ისესხენითა მიჯნურნო ეგზომ ტურფანი ჩემებრ სხვას ვის ესხენითა გარდაეშალე ბროლზედა ყორნისებრ თმის ესხენითა აღელდი მელნისა ტბაო გიშრის ტყის ძირს ესხენითა
22. ვეღარ ვმლიქვნელობ ჩემებრივ აშიყნო მე აწ არ ენით თანა მამყევით მიჯნურნო საფლავის არე წახენით ცრემლნი დასთხივეთ თქვენ ჩემთვის გლახ თავნი გაიმწარენით საფლავი სრად და საწოლად სუდარი მიზეწარენით
23. მშვიდობით არსმცა რომელმან სჯულ მიდვა და მადინაო მშვიდობით ტურფავ მაჩიტო მაქაო და მადინაო სოფელმან მსგავსად წყაროსა სისხლის რუ დამადინაო გულით მით წითობს მომენდე შენ არად ამადინაო
24. თქვენცა მშვიდობით პატრონნო მსაჯულნო ჩემებრ მეფენო სახელმწიფენო ჭურჭელნო ოქსინოვ ქვეშე მეფენო თავადნო სპანო მტერთათვის ლომებრ მბრდღვინავნო სეფენო ყოვლნი მტიროდით საბრალოდ ჩემთვის ცრემლისა მჩქეფენო
25. ჩვენცა მშვიდობით მშობელნო აწ ჩემთვის ჭმუნვით გასულნო თვისნო ტომნო და ძმანო და შვილნო ძენო და ასულნო იარაღნო და მონანო აწ ჩემგან სხვაგნით წასულნო აწ მიიბარეთ გლახ სული ზეცისა ძალთა დასულო
26. ვინმე დაისხნეს კავშირნი არ მფეთქენ მე მაჯანია ცუდ იქმნეს მკლავნი მაგარნი ვა მტერთა მემაჯანია მკლავნი რომელსა ვერ მბრძოდა იგ დევი ქაჯ მაჯანია გამოისალმნეს გაუშვა ქვე მდგომმან ხორცმან ჯანია
27. ესე ისმინეთ ყოველთა დიდმან მცირემან მონამან თვით არ გეწიოს რაც ავი სთქვა სხვათა დანაგმონამან დარეჯანს ესმა ანდერძი სრულყო არ დანაბრკონამან არე ვარდისა მელნის ტბამ აღელდა მორწყო მონამან
28. ანდერძი სრულ ჰყო გარდახდაენავ დაიყავ პირო და ნესტან დარეჯან მოსთქვმიდა სისხლის ცრემლითა ტიროდა იგიცა მოკვდა არა თქვა სიცოცხლე დავაპირო და შვილნი ტიროდეს შეიქმნა გლოვა არ სტვირი ყვიროდა
29. გვანდეს დაბნელდეს თუ მზენი ან ერთგან ორნი მთვარენი […]და მსგავსად ნილოსა მუნ ცრემლნი მონაღვარენი […]ე დადა ვჰკრთი სოფელსა და თავნი სხვაგნით ვარენი […]ვი თუ მივენდო ღმერთსა და ბრალინმცა აღუარენი
30. მტირალთა პირ და ხოკილთა მხართა იტვირთეს აიღეს იგ უსახონი მიჯნურნი თაბუთისაკენ წაიღეს იარაღიცა ტურფანი მათნი მათთანა გაიღეს ცისა მნატობნი ტიროდეს სული აროდეს დაიღეს
31. მდუღარად ტიროდეს შვილნიცა მათნი ძენი და ქალნია მოსთქმიდეს მზენო სოფელმან ვითარ მოგხადნა ყალანი ოხრად უთქვენოდ ყოველნი ცეხე ქალაქი ყალანი დაგვწვენ ცეცხლისა გვერდების უწყალოდ ჩვენ აქ ალანი
32. ძე მამას მწარედ მოსთქმიდა ცრემლი სდიოდა სალამე ვა გაგეყარე გმირო და დათხოვით მოგესალამე თავს დაილეწა კაპარჭი გული კლდე მაქვსო სალა მე ვა ჯავრნი შენნი სოფელნო მაჭამე კვლავ სამსალა მე
33. მაღორებლისა მუხთლისა სოფლისა წესი ბარ ესა ყოვლთა მოაწევს ბოლოდ ჟამ ტკივილსა სალმობარესა იგი სოფლისა ჯავარნი საფლავთა მიაბარესა ზედა მიწანი მიყარეს მინიჩბეს მიაბარესა
კიდევ სხვა ანდერძი ტარიელისა და ნესტან დარეჯანისა
ტბილელ იოსების ნათქვამი
34. აწ მამისმინეთ ყოველთა სიტყვანი ანდერძისანი თუ ვიყავ მეფე ვითარი ენას არ ძალ აქვს თქმისანი მაშინ მოგგონდე მოკვდავი სულთ ბრძოლა ნახოთ სხვისანი დაიხსნეს ხორცთა კავშირნი ღონე არა აქვს ძვრისანი
35. სიყმის დროს ველთა მინდორად მხეცთ ჩემგან ჰქონდა სვრანია ხვარაზმთ მეფის ძე დავჰთრგუნე აღარ აქვს ხელთა ძვრანია როსტევანს უნდა შეპყრობა ყმა მწივა ოცდა რვანია ხატაველთ როგორ დააჩნდა ჩემგან მათრახის კვრანია
36. რა უყავ რამაზ მეფესა ან ფრიდონის მტერს ვნებითა ქვაბს დევნი როგორ გავსწყვიტე ლომ ვეფხვთ ვეგონე სნებითა ქაჯთ ციხე ძალად წაუხვენ რამაზ გაუშვი ნებითა ხვარაზმშა ხმალ შეხვეწილი გავბეგრე ჭკუა მცნებითა
37. ლხინი შექნა და ვიშვებდი მტერთ არა მქონდა რიდები გამარჯვებულსა მშვენოდეს რა თავს მეხვევის რიდები აწ წავალ გავჰხე სოფლისგან თქვენც გასავლად გიც ხიდები ხორცნო მიწამან გიტვირთოს ძვალნო სადამდის იდები
